พายุ กับ พระอาทิตย์

  

             วันหนึ่ง พายุ กับ พระอาทิตย์ โต้เถียงกันว่า ใครคือผู้ที่มีอำนาจมากกว่ากัน

             ขณะที่กำลังถกเถียงกันอยู่  บังเอิญมีชายชราคนหนึ่งเดินผ่านมา  พายุจึงเสนอให้มีการแข่งขัน โดยหากใครสามารถถอดเสื้อที่ชายชราใส่อยู่ได้ก่อน จะเป็นคนชนะ 

             พายุเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ด้วยการพยายามเป่าลม และพัดให้แรงขึ้น แรงขึ้นจนเกือบเป็นพายุร้าย  แต่ยิ่งพายุแรงขึ้นเท่าไร  ชายชราก็ยิ่งยึดเสื้อของเขาไว้ไม่ให้หลุดไปได้ง่าย ๆ เท่านั้น

             เมื่อพายุทำไม่สำเร็จ  ก็เป็นคราของพระอาทิตย์

             พระอาทิตย์เริ่มฉายแสงไปที่ชายชราอย่างช้า ๆ นุ่มนวล  แล้วค่อย ๆ เพิ่มรังสี ทวีความเข้มข้นมากขึ้น ๆ  ชายชราเริ่มร้อน ปาดเหงื่อ และถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออก

              พระอาทิตย์ จึงเป็นฝ่ายชนะการแข่งขันครั้งนี้

              นิทานเรื่องชี้ให้เห็นว่า  ความนุ่มนวล มีอำนาจมากกว่าแรงโทสะจริง ๆ   พระอาทิตย์ ช่างฉลาดที่ค่อย ๆ ปรับอุณหภูมิให้ร้อนแรงขึ้น ๆ จนได้สิ่งที่ต้องการ โดยไม่ต้องออกแรง  และผู้ถูกกระทำก็ไม่ได้รู้สึกว่าถูกข่มเหง

[ว่างเปล่า]

เหมือนเราในปัจจุบัน

ข่มเหง แต่เราไม่รู้สึกว่า ถูกข่มเหง

มิหน่ำซ้ำ เรายังยอมให้ถูกข่มเหง

รู้ไหม ผมหมายถึงอะไร??? 

[มะปรางเปรี้ยว]

ขอบคุณมากค่ะ ได้แง่คิดดี ๆ ที่สามารถนำการทำงานและการใช้ชีวิตได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ