เนื่องจากชุมชนทั่วประเทศต่างพากันพัฒนาตนเองในรูปแบบต่างๆ การท่องเที่ยวก็ถือเป็นเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่ชุมชนได้เลือกที่จะนำมาใช้ในการพัฒนาตนเอง จากวันเริ่มต้นจวบจนวันนี้หลายต่อหลายชุมชนต่างเหนื่อยล้า หรือไม่ก็ขัดแย้งกันอยู่ในชุมชน จนผมไม่มั่นใจว่าจริงๆแล้วการท่องเที่ยวจะมีประโยชน์ต่อการพัฒนาชุมชนจริงหรือ พอทบทวนดูอีกครั้งการพัฒนาที่ผ่านมาน่าจะมีบทเรียนที่สำคัญให้เราสืบเสาะ หามุมมองแง่คิด ทั้งที่ประสบความสำเร็จและล้มเหลวก็ตาม น่าที่จะมีการรวบรวมชุมชนต่างๆมาเริ่มทำงานนี้ร่วมกัน ผมเองคนเดียวคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะรวบรวมกำลังที่ยิ่งใหญ่คราวนี้ได้ มองซ้ายมองขวา..... ผมไม่ได้โดดเดี่ยวเลยครับ พี่ๆน้องๆชุมชนต่างๆมากมายต่างพร้อมที่จะเข้าร่วมในงานนี้ อีกทั้งหน่วยงาน องค์กรหรือแม้แต่ลูกศิษย์ลูกหาที่เคยร่วมกันทำงานเพื่อสังคมต่างก็พร้อมที่จะเข้าร่วมอย่างเต็มที่ เราคงมีเวลาและโอกาสที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างค่อยเป็นค่อยไปครับ หวั่นไว้ว่าบางทีความรีบเร่งของงานวิจัยอาจจะทำให้เราไม่รอบคอบมากพอ ก็คงต้องช่วยกันนะครับที่จะร้อยเรียง..เครือข่ายการท่องเที่ยวโดยชุมชน..ให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาให้ค่อยๆชัดเจนขึ้น หวังมานานก็คงต้องหวังกันต่อไปครับ หวังไปทำไปเนอะ ช่วยๆกันเนอะ
ยินดีและเต็มใจช่วยอย่างยิ่งค่ะอาจารย์
ถึงแม้จะได้เป็นเสี้ยวเล็กๆ ของประวัติศาสตร์ก็รู้สึกภูมิใจ เพราะอย่างน้อยก็ได้มีโอกาสทำอะไรดีๆ เพื่อแผ่นดินนี้บ้าง
ยินดีที่ได้เดินทางร่วมกับซามูไรพ่อลูกอ่อน บนเส้นทางสายท่องเที่ยวกระแสเล็กๆ สายนี้ จากซามูไรไร้คู่ครับ 5555
CBT ตอนนี้มันเหมือนแผ่นดินไหวนะอาจารย์ เปลือกโลกมันเคลื่อนนะ มันยังไม่เข้ารูปเข้ารอย ทั้งที่มันมีรูปแบบเป้นของตนเองแล้ว และกำลังหารูปแบบอยู่ อีกหน่อยคงเคลื่อนรอยต่อเข้าหากันได้เองนะอาจารย์ ส่วนอาจารย์และชุมชนอื่นๆ ก็เป็นเครื่องเชื่อมเครื่องอ๊อคอย่างดีที่จะสมานความคิดที่หลากหลายมาเป็นหนึ่งเดียวนะ แต่ต้องช่วยกันนะครับ ผมอีกหนึ่งแรงที่ขอร่วมด้วยครับ แต่เราคงต้องเข้าใจทำความเข้าใจให้ "น้ำจืดดีกว่าน้ำเค็ม น้ำเค็มดีกว่าน้ำจืด" อยู่ในกรอบครับอาจารย์
ห่วงหาอาจารย์ ลูกศิษย์ไม่มีสิทธิ์ แต่ขอเป็นศิษย์ คาราวะท่านอาจารย์ ถ้าไม่รับผมเป็นศิษย์ ผมจะคุกเข่าทั้งคืนทั้งวัน (เอ้อ...งั้นเองก็คุกเข่าต่อไปนะ) อะ...... อาจารย์
การได้ร่วมทำงานวิจัยกับพี่ปอในครั้งนี้ ทำให้รู้จักหลายสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้รู้จัก CBT ได้รู้จัก KM ได้รู้จัก PAR และรู้จักการทำงานร่วมกับคนอื่น เคยแต่ทำงานวิจัยกับเอกสาร แต่เมื่อต้องทำงานกับคน มันช่างต่างกันนัก เอกสารไร้ชีวิต ปราศจากการโต้ตอบ แต่...คน มีชีวิตจิตใจ มีความคิดความอ่านของตนเองมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน ยากเหมือนกันกับการปรับตัว...แต่ขอให้สบายใจได้ว่าตอนนี้เราต่างมีเป้าหมายเดียวกัน หวังจะเป็นเฟืองเล็กๆ ที่จะช่วยให้ CBT THAILAND ก้าวไปสู่จุดหมายอย่างสวยงาม
ช่วงเวลาที่ผมได้คลุกคลีกับอาจารย์ปอ แม้เพียงน้อยนิดความหวัง ความฝันของอาจารย์ เปลี่ยนแปลงผมไปมาก อดีตผมอาจทำได้ไม่ดีพอ แต่ตอนนี้ผมมั่นใจครับ ว่างานของผมจะมีส่วนสนับสนุน สานความฝันของอาจารย์ให้เป็นจริง ซักวัน