คุณคิดอย่างไร?
คุณเคยไหม...ตอนเป็นเด็กนักเรียน ชอบนักที่จะทำผิดกฎระเบียบของโรงเรียน...เคยโดนจับได้ก็หลายครั้ง...แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบทำ
โตขึ้นมาหน่อย...คุณก็ยังชอบทำ...และทำบ่อยขึ้น...และทำทุกวัน กลายเป็นกิจวัตร และในที่สุดคุณก็คิดว่ามันไม่ได้ผิดอะไร และคุณก็ไม่แคร์สายตาใคร...เพราะมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ปีที่แล้ว...คุณมีโอกาสได้เข้ามาทำงานในองค์กรที่มีกฎระเบียบ...แต่คุณก็ยังทำตัวเหมือนเดิม คุณคิดว่ากฎระเบียบบางข้อคุณไม่ทำ ก็ไม่ได้ทำให้องค์กรเสียหายหรือมีผลร้ายแรงอะไร
วันนี้...คุณก็ยังทำตัวเหมือนอดีตที่ผ่านมาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง และคุณก็พบว่า...ไม่ว่าคนที่ทำตามกฎระเบียบหรือว่าคนที่ชอบทำตัวผิดกฎระเบียบเหมือนคุณ ต่างก็ได้เงินเดือนเท่ากัน ได้เลื่อนขั้นเท่ากัน และได้โบนัสปลายปีเท่ากัน...
ดังนั้น...คุณก็เลยยังไม่พัฒนาตัวเองเสียที
แต่...คุณเคยมองสายตาของเพื่อนร่วมงานไหม..มันไม่ได้แสดง ออกทุกครั้งหรอก เพียงแต่คุณสังเกต...เปิดใจ...และยอมรับ...คุณก็จะพบว่า...
สมควรแก่เวลาแล้วที่คุณจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อสิ่งที่ดีขึ้นและทั้งหมดก็เพื่อตัวคุณเอง...
ความเห็น (2)
^ถ้าคนเราไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง เราก้จะอยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้^
ขอบคุณที่จุดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาจ้า
พี่ขอชื่นชมบันทึกนี้มากๆๆๆๆๆๆ
ถ้าทุกคนคิดได้แบบน้องแอน ทุกคนจะได้พัฒนาตนเองและทำให้คณะพัฒนาได้ดี ไม่ต้องพูดเรื่องเดิมๆ
เช่นเรื่องแต่งกายที่บางคนชอบใส่ยีนส์ สิ่งดีๆที่เคยปฎิบัติก็เริ่มจางหาย ดังนั้นต่อแต่นี้ค่านิยมหลัก(core value) การมีวินัย เป็นหน้าที่ที่ทุกคนต้องยึดถือผู้ใดไม่ยึดถือก็ควรพิจารณาตนเอง