พลัดถิ่นที่โรงเรียนบ้านโนนแดง ตำบลศรีไค อำเภอวารินชำราบ อุบลฯ
ข้อดีของคนไทยคือการมีน้ำจิตน้ำใจ การช่วยเหลือกันโดยไม่มีใครมาสั่ง ไม่ต้องมีระบบระเบียบจึงเกิดขึ้นเสมอๆ มิหนำซ้ำบางทียังชอบมากกว่าที่จะต้องมีระเบียบ มีขั้นตอน อย่างนี้มั๊งที่เรียกว่าดีโดยธรรมชาติ แม้ว่าบางทีจะน่าเวียนหัว แต่ถ้าเราดีได้ทั้งสองแบบ ที่เรียกว่า ทูอินวันก็คงจะดีไม่น้อย ไม่รู้เขียนทำไม สงสัยกลอนจะพาไป
วันนี้ที่มหาลัยเขามีโครงการวิชาการสัญจร ที่มหาลัยจัดขึ้นเพื่อรับใช้ชุมชนรอบเรา มีตำบลประมาณ 6 ตำบล โดยนำความรู้ที่เรามีไปสู่ชุมชน เช่นการเดินไฟ การติดตาในงานต้นไม้ การเพาะเห็ด การทำอาหาร(กระหรี่ปั๊บ) การให้ความรู้เรื่องแมลงและวิธีกำจัดแมลงโดยธรรมชาติ รวมทั้งการให้คำปรึกษากฎหมายในเรื่องที่ชาวบ้านสอบถาม ส่วนชาวบ้านก็นำสินค้าโอทอปมาจำหน่ายด้วย นับเป็นปณิธานที่น่ายกย่อง เพราะท่านอธิการฯบอกว่า ถ้ามหาวิทยาลัยยังรับใช้ชุมชนใกล้บ้านไม่ได้แล้ว ก็ไม่ต้องคิดอะไรที่ไกลกว่านี้ อย่างนี้หรือเปล่านะที่เค้าเรียกว่า จากหิ้งสู่ห้าง แต่ห้างนี้เป็นห้างในท้องไร่ท้องนา มิใช่ห้างในโลตัส หรือคาร์ฟูร์
อย่างไรก็ตามก็ต้องนับว่าวันนี้คนไม่มาก แต่คนที่มาก็สนใจกิจกรรมแต่ละอย่างเอาเรื่องอยู่ จนบ่ายแล้ว ทีมทำกระหรี่ปั๊บก็ยังปั้นแป้งกันอย่างจริงจัง (แต่เรายังไม่ได้ชิมเลย เพราะครูที่สอนเขาต้องให้ชาวบ้านหัดจีบให้สวยๆอีก ไม่รู้ป่านนี้เลิกหรือยัง ) พวกเดินไฟก็เดินกันจนเป็นชิ้นงานได้เอากลับบ้านด้วย วันหลังครูที่สอนเค้าก้จะไปสอนเรื่องต่อให้ที่บ้าน ดีจริงๆ
แล้วนิติศาสตร์ทำอะไรบ้าง เท่าที่แอบดูลูกศิษย์ก็เห็นให้คำปรึกษากันจริงๆจังๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องที่ดิน เรื่องเช่าซื้อ คุณลุงบางคนก็สนใจมากนั่งคุยเป็นหลายชั่วโมง (ก็แกคงเห็นว่าคนมันบ่หลายเนอะ) เลยได้ไอเดียว่า ถ้าต่อไปเราทำคณะนิติศาสตร์ให้เป้นสภากาแฟ เปิดทุกวัน ใครอยากมาคุย เราจะจัดเวรนศ. หรืออาจารย์ก็ได้ถ้ามีปัญหายากๆที่ต้องการคำแนะนำ แต่ถ้าคุยความรู้ทั่วไปนักศึกษาเราก้มีความรู้พอสมควร นอกจากนี้ระหว่างที่นศ.ไปทานข้าวเที่ยงกัน ครูก็อยู่เฝ้าเต๊นท์ให้และสนทนากับลูกค้าของเรา ท่านเป็นอาจารย์อยู่ที่โรงเรียนนี้ เดินเข้ามาคุยเพื่อสอบถามเรื่องการทำพินัยกรรมและอื่นๆที่เกี่ยวกับเด็กนักเรียน นับเป็นคุณครูที่น่ารักมาก ทันสมัย เปิดกว้าง พอบอกว่าสอนภาษาอังกฤษก็ต้องบอกว่าใช่เลย นี่คือบุคคลิกของครูสอนภาษาอังกฤษจริงๆ หลังจากแนะนำเรื่องการทำพินัยกรรมแล้ว เลยได้ไอเดียเรื่องการไปสอนวิชากฎหมายสำหรับเด็กนักเรียนในระดับมัธยมต้น น่าสนใจมั๊ย คุณครูก็เห็นด้วยเพราะบางทีพูดเรื่องเดียวกัน แต่เปลี่ยนคนพูด คนฟังก็รู้สึกสนใจมากกว่า อันนี้ไม่ได้หมายถึงการเชิญอาจารย์ที่คณะนิติศาสตร์ไปสอนเท่านั้น แต่รวมถึงบุคคลากรอื่นๆในวิชาชีพกฎหมาย เช่นผู้พิพากษา อัยการ ตำรวจ เป็นต้น ท่านก็สนใจแต่ไม่รู้ว่าจะหนักเกินไปสำหรับท่านที่จะไปตั้งโครงงานหรือเปล่า ถ้าทำไหวก็พบกันนะคะอาจารย์นันทกาญจน์ ว่องไว นิติศาสตร์ มออุบลสู้ตายอยู่แล้ว