พยายามลืมฉันได้ไหม..

ทุกครั้งที่พบหน้า

แกล้งเย็นชาทำเมินเฉย

แต่ข้างในไม่ใช่เลย

ยัง ”รัก” เหมือนที่เคยเป็นมา

แต่มันเป็นไปไม่ได้

เพราะเธอมีใครมากค่า

ส่วนฉันแค่บังเอิญผ่านเข้ามา

เพราะตอนนี้หมดเวลาจบกัน

 

เธอบอก “ลืมเธอจะได้ไหม”

ให้มันผ่านไปแค่ฝัน

เลิกมองเธอเป็นคนสำคัญ

ขอแค่คนที่เคยพบกัน “โปรดเข้าใจ”

พยายามอยู่นะคนดี

แต่ ณ เวลานี้ทำไม่ได้

แม้ข้างนอกแสดงว่า “ไม่เป็นไร”

แต่ข้างในทรมานหม่นไหม้เหลือเกิน

 

...น้ำตาเทียน...

  

[ไอติม]

เจ็บปวดมากๆ

[วิว]

ตรงสุด ๆ

[hi, Im mai again]

hey I love u poem

[เอก]

ทุกครั้งที่พบหน้า

แกล้งเย็นชาทำเมินเฉย

แต่ข้างในไม่ใช่เลย

ยัง ”รัก” เหมือนที่เคยเป็นมา

แต่มันเป็นไปไม่ได้

เพราะเธอมีใครมากค่า

ส่วนฉันแค่บังเอิญผ่านเข้ามา

เพราะตอนนี้หมดเวลาจบกัน

 

เธอบอก “ลืมเธอจะได้ไหม”

ให้มันผ่านไปแค่ฝัน

เลิกมองเธอเป็นคนสำคัญ

ขอแค่คนที่เคยพบกัน “โปรดเข้าใจ”

พยายามอยู่นะคนดี

แต่ ณ เวลานี้ทำไม่ได้

แม้ข้างนอกแสดงว่า “ไม่เป็นไร”

แต่ข้างในทรมานหม่นไหม้เหลือเกิน

[น้ำหมึก]

ทรมานจัง

เราจะเปงอย่าง

นั้นบ้างมั้ยนะ

[ฟ้ามุ่ย]

ว้าว

[ตี่]

โดนเราเต็มๆ

[ปราโมทย์]

กลอนแปลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...............

แปลกไหมถ้าดวงจันทร์เป็นสีฟ้า คงแปลกกว่าถ้าปุยเมฆเป็นสายไหม

แปลกดีนะมีดวงดาวเป็นรูปหัวใจ คงแปลกกว่าถ้าใจฉันไมมีใครนอกจากเธอ........

เเปลกไหมถ้าดวงจันทร์เป็นสีฟ้า คงเเปลกกว่าก้อนเมฆเป็นสายไหม เเปลกดีนะมีดวงดาวรูปหัวใจ จะเเปลกไหมถ้าฉัน.......จะรักเธอ

Pra....

จะมีวิธีไหนที่สามารถลืมเธอได้

ช่วยบอกหน่อยได้ไหมฉันจะทำตามนั้น

ช่วยให้ฉันลืมเรื่องราวระหว่างกันและกัน

ช่วยให้เป็นเหมือนความฝันเพียงข้ามคืน

เมื่อเราตื่นขึ้นมาแล้วมันก็จบ

เราไม่ได้คบไม่ได้รักกันจะได้ไหม

ขอให้สิ่งที่ผ่านมาเหมือนฝันร้ายที่ผ่านไป

ต่อไปนี้ต้องลืมเธอให้ได้

แม้ว่าจะยากสักแค่ไหนก็ตาม

------- _________-------

....จะผ่านไปนานสักเท่าไหร่....

......จะเปลี่ยนไปสักเพียงใด.....

ใจของฉันยังคงเดิม

ฉันจะทำอย่างไร....เมื่อใจนี้มีเพียงเธอเท่านั้น

แม้กี่เดือนกี่คืนวันที่ผันผ่าน.................... ......

ทรมาน.....แสนปวดร้าวและทรมาน......

ฉันได้แต่คิดถึงเธอ....ฉันได้แต่พยายามลืมเธอ

เมื่อฉันคิดถึงเธอน้อยลง......ฝันถึงเธอน้อยลง

....ทำไมเธอต้องย้อนกลับมา...กลับมาย้ำความทรงจำและค วามรู้สึกเดิมๆ

ทำให้ฉันต้องกลับมาปวดร้าวและเริ่มต้องพยายามใหม่ทุก ครั้ง....

ฉันเหนื่อย....เหนื่อยเหลือเกิน

ทุกครั้งที่ได้เจอเธอ........เราเป็นเพื่อนกัน...เท่ านั้น

ฉันได้แต่พยายามอยู่ห่างเธอ.....ห่างเธอ....

ทั้งที่เพียงเอื้อมมือออกไป...ฉันสามารถสัมผัสเธอ... ร่างกายของเธอ

...ทำไม่ได้...ใจของฉันไม่สามารถทำได้...เมื่อใจของเ ธอมีเค้าอยู่

ฉันเหนื่อยเหลือเกินทุกครั้งที่เจอกัน.....

ยิ่งย้ำเตือนความห่างเหินของเรา....

ฉันต้องเป็นคนที่มองเธอหันหลังจากไปอย่างไม่ใยดี.... ..

ยิ่งย้ำเตือนให้ฉันกล่าวคำร่ำลาอยู่เพียงในใจ....

วันนี้หรือวันไหน....ที่ฉันจะลืมเธอได้...

ยิ่งพยายามฉันกลับยิ่งเดินถลำเข้าไป....ไม่มีทางออก

ฉันเหนื่อย....เหนื่อยเหลือเกิน

ทั้งเหงา โดดเดี่ยวและหวาดกลัว.......

ภายนอกฉันอาจดูแข็งแกร่ง....

ภายนอกฉันอาจเด็ดเดี่ยวเข้มแข็ง....

ภายนอกฉันอาจดูเหมือนไม่ต้องการใคร....

....ไม่เลย....ฉันต้องการเธอ....ฉันไม่อาจลืมเธอ