ทุกข์เพราะความยึดถือ (อุปาทาน)

 

 ธรรมบรรยายโดย :
พระพรหมมังคลาจารย์

 

 

 

 

 

 

 

หมายเหตุ : คัดลอกเฉพาะใจความสำคัญ 

อุปาทาน  แปลว่า  เข้าไปยึดถือไว้ว่าเป็นของตัว  ภาษาพระเรียกว่าอุปาทาน  แปลว่า  ยืดถืออยู่ในเรื่องนั้น  ติดอยู่ในเรื่องนั้น  คิดถึงอยู่ในเรื่องนั้น  แล้วก็ไปยึดถือด้วยความเขลา  ไม่ได้ใช้ปัญญามาพิจารณา  จึงได้เกิดความทุกข์เพราะอุปทาน...  การเข้าไปยึดเอาไว้ไม่ยอมปล่อยไม่ยอมวาง

เมื่อไม่ยืดถือก็ไม่เป็นทุกข์...

ใครมาอธิบายให้ฟังให้ปล่อยก็ปล่อยไม่ได้  เพราะไม่เคยหัดปล่อย  เคยหัดกำไว้ตลอดเวลา  หัดยึดถือมาตั้งแต่ตัวน้อย ๆ  เป็นเด็กก็สอนให้ยึดถือไอ้นั่นของกู  ไอ้นี่ของกูเรื่อยมา  ก็เลยยึดถืออย่างนั้นอย่างนี้  ไม่รู้จักคิดปล่อยคิดวาง  วางมันง่าย...  แต่ไม่วาง  จับไว้มั่นไม่ปล่อย  มันก็ไม่พ้นจากความทุกข์ความเดือดร้อนทางใจ

ทางจะแก้ปัญหาชีวิตนั้น  เราจะต้องรู้จักในเรื่องความทุกข์ให้เข้าใจชัดเจน  รู้จักทุกข์ให้มันชัดเจน  ทุกข์ธรรมดาที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันนี่ต้องรู้ให้ชัดเจน 

เมื่อเรากลุ้มใจก็อย่ามานั่งกลุ้มเพียงอย่างเดียว  แต่ควรจะถามตัวเองว่า  กลุ้มใจเรื่องอะไร ?  เราก็รู้ว่ากลุ้มเรื่องอะไร  เพราะว่าเราเองเป็นผู้กลุ้ม  คนอื่นเขาไม่ได้มาพลอยกลุ้มในไปกับเรา  เรากลุ้มของเราเอง  เรากลุ้มเรื่องอะไรเรารู้...  รู้เรื่องนั้น  เมื่อรู้แล้วก็ควรคิดด้วยปัญญา  ให้เห็นเรื่องนั้นชัดเจนแจ่มใส...

เหมือนจานสำหรับใส่อาหาร  เมื่อจานแตกเราก็เสียดายตรงนั้น  เสียดายเพราะไม่ได้ใส่อาหารต่อไป  เราเสียดายตรงนั้น...  พอใครถึงแก่กรรมไปเราเราก็เสียดายว่าคนนั้นไม่มีโอกาสทำความดีเพื่อมนุษย์อีก  ถ้ายังอยู่ก็จะได้ทำความดีต่อไป  คนดีมากก็ทำให้เราเสียดายมาก  เพราะเรารักมาก  เราก็เสียดายมาก  เราเห็นประโยชน์ของคนนั้น...