“จะทำอย่างไรดี เพื่อให้ลูกน้องรีบรายงานหัวหน้าทันทีที่เกิดปัญหาในงาน” (1)
วันนี้เป็นเรื่องบันทึกที่ได้จากการปฏิบัติของ คุณเกรียงศักดิ์ นิรัติพัฒนะศัย อีกวาระหนึ่ง
“จะทำอย่างไรดี เพื่อให้พนักงานรีบรายงานหัวหน้าทันทีที่เกิดปัญหาในงาน”
เรื่องมีอยู่ว่า
หน่วยงานหนึ่งมีงานนิทรรศการสำคัญเรื่องการออกผลิตภัณฑ์ใหม่ พนักงานคนหนึ่งได้รับมอบหมายให้จัดการเรื่องของโบรชัวร์ แต่เกิดปัญหาขึ้นเมื่อโรงพิมพ์ไม่สามารถส่งงานได้ตามกำหนด เนื่องจากกระดาษแบบที่ต้องการหมด
พนักงานคนนี้รู้เรื่องตั้งแต่ 5 วันก่อนวันงาน แต่ไปบอกหัวหน้าใน 2 วันสุดท้าย ทำให้หัวหน้าแทบจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาอะไรได้เลย
เมื่อหัวหน้าถามพนักงานคนนั้นว่า ทำไมถึงไม่บอกแต่เนิ่นๆ พนักงานตอบว่า เกรงใจ เพราะเห็นว่าหัวหน้ากำลังยุ่งกับการเตรียมงานนิทรรศการ
บังเอิญลูกน้องคนที่สนิทกับพนักงานคนนั้นบอกว่า ที่เขาไม่บอกน่ะ นอกจากเกรงใจแล้ว เขากลัวว่ามันจะดูไม่ดีในสายตาของนาย เพราะไม่สามารถแก้ไขปัญหาเล็กๆ แบบนี้ได้ เขาจึงลองพยายามแก้ไขให้ถึงที่สุดด้วยตัวเองก่อน เขามองโลกในแง่ดี โดยคิดว่าน่าจะแก้ไขได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องรอให้เรื่องถึงหัวหน้า เพียงแต่ว่าเรื่องที่เกิดมันหนักกว่าที่เขาคิด
Mr. Daniel Goleman เรียกอาการนี้ว่า CEO Disease
CEO Disease คือความชัดเจนของข้อมูลที่ผู้บริหารได้รับจากบุคคลรอบข้างนั้นไม่ครบถ้วน เพราะว่าคนรอบ ๆ ตัวเขาไม่บอกข้อมูลที่สำคัญ (โดยเฉพาะข้อมูลที่นายไม่พึงปรารถนาจะได้ยิน เช่น ข่าวร้ายต่างๆ) เพราะว่าผู้นำแสดงท่าทีว่าไม่ชอบฟังข่าวร้าย
ดังนั้น คนที่เขาจะบอกข้อมูลให้ผู้นำก็อาจจะกลัวไปเองว่า ขืนบอกไปแล้วมีหวังทำให้นายโกรธหรือหงุดหงิดเป็นแน่แท้ โดยเฉพาะหากนายเป็นคนที่ไม่เก็บอาการ หรือควบคุมอารมณ์ตัวเองด้วยแล้ว ยิ่งนายที่มีบุคลิกเป็นผู้สั่งการ หรือผู้บงการ หากใครขืนบอกข่าวร้ายบ่อย ๆ อาจจะถูกฟันในฐานะผู้ส่งข่าวสารได้
เรื่องความเกรงใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่หากสามารถสร้างบรรยากาศที่ดีระหว่างหัวหน้าและลูกน้อง จนกระทั่งเกิดความเป็นกันเองขึ้นมาได้แล้วละก็ ความเกรงใจก็คงจะลดลงไปมาก ไม่เลวร้ายเหมือนเหตุการณ์นี้
เคล็ด (ไม่) ลับ ในการสร้างบรรยากาศที่ดีระหว่างหัวหน้าและลูกน้อง (รอก่อน เพราะอยู่ตอนต่อไป)
ความเห็น (1)
รออ่านนะคะ น่าสนใจมากเลยค่ะ