วันนี้เป็นหนึ่งในคณะกรรมการที่ร่วมตัดสินผู้เข้าแข่งขันภาษาอังกฤษ กลายเป็นว่ามีหัวหน้าแผนกโทรมาต่อว่าเรื่องที่แผนกเขาไม่ติด ที่ไม่ติดเพราะเขาเล่นละครซ้ำตั้งแต่ต้น ก็จะโดนตัดเรื่องความไม่พร้อม แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าพนักงานตัวเองไม่พร้อมตรงไหน (เพราะฟังไม่ออกว่าพูดซ้ำเดิมตั้งแต่แรก) ก็เลยมาหาว่าเราลำเอียง เราก็ไม่ได้ลำเอียงอะไร พรุ่งนี้มีแข่งอีก กะว่าจะกดคะแนนลงอีกมาก ๆ
เราโกรธที่เขาว่าเรา เราก็เลยกระแทกหูโทรศัพท์ใส่เขา (ซึ่งที่จริงก็ไม่ควร) และพาลพะโลไปหมด อานุภาพความโกรธช่างน่ากลัว
ไม่มีความเห็น