เมื่อชีวิตเปรียบได้กับ...บอลห้าลูก

เมื่อชีวิตเปรียบได้กับ...บอลห้าลูก

          หากชีวิตเราเปรียบเสมือนเกม โยนบอล 5 ลูกสลับกันไปในอากาศคล้ายนักเล่นกล บอลทั้ง 5 เปรียบได้กับ งาน, ครอบครัว, สุขภาพ, เพื่อน และ จิตใจ เราคงต้องบอกว่า งาน นั้นคงต้องเป็นลูกบอลยาง ซึ่งแม้ว่าเราจะพลาดพลั้งทำตกกี่ครั้งมันก็สามารถที่จะกระเด้งกระดอนกลับมา ให้เรานำกลับมาเล่นต่อได้ แต่บอลอีก 4 ลูกที่เหลือ คือ

          ครอบครัว สุขภาพ เพื่อน และจิตใจนั้น เป็นเช่นลูกแก้ว การพลาดพลั้งทำลูกใดลูกหนึ่งตกไปนั้น แม้เป็น เพียงแค่รอยถลอก รอยตำหนิเล็กๆ รอยหัก แหว่ง หรือแตกละเอียด ก็ล้วนแต่เป็นสิ่ง ที่เราไม่สามารถแก้ไขให้มันกลับมาเป็นลูกแก้วที่แววใสดังเดิมได้

          ดังนั้นเรา จึงควรระลึกอยู่เสมอว่า.....ชีวิตเราคือ.....การต่อสู้ประคับประคองบอล ทั้ง 5 ลูกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงให้สมดุลมากที่สุด..... ทำอย่างไรน่ะ หรือ ??

          อย่างแรก

          จงอย่าประเมินค่าของตัวเองให้ต่ำต้อย

          โดยการเปรียบเทียบกับคนอื่น พึงระลึกเสมอว่าเราทุกคนล้วนแตกต่างกันและทุก คนก็มีความพิเศษเป็นของตนเองโดยเฉพาะ อย่าปล่อยให้ชีวิตผ่านไปอย่างไร้ ค่าโดยการปล่อยเวลาให้ผ่านไป

          จงคิดว่าทุกๆวันที่ผ่านพ้นไปคือ ส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

          อย่าเพิ่งละความพยายามเมื่อเจอปัญหา

          จงจำไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นเมื่อคุณทิ้งความพยายามของคุณเอง

          อย่ากลัวที่ จะยอมรับว่าเราไม่ใช่คนที่สมบูรณ์พร้อมในทุกอย่าง เพราะการหลงตัวเองจะ เปรียบเสมือนผมเส้นบางๆ ที่บังตาไม่ให้คุณมองเห็นผู้คนรอบข้าง

          จงอย่ากลัวการเสี่ยง

          เพราะมันคือโอกาสที่คุณจะได้เรียนรู้ถึงความกล้าหาญ

          อย่าทิ้งความรักไปจากชีวิต

          โดยการบอกว่ามันไม่มีทางที่จะหาพบ หนทางที่ง่ายที่ สุดที่จะได้รับ ...ความรักคือการรู้จักให้ และการรักษาความรักที่ดีที่สุด คือ ...การให้อิสระกับมัน จำไว้ว่ายิ่งคุณพยายามไขว่คว้ามันไว้กับตัวคุณ มากเท่าไร มันก็ยิ่งจะจากไปจากคุณได้เร็วเท่านั้น

          อย่าพิจารณาชีวิตของคุณเร็วเกินไป

          จนคุณลืมที่จะนึกว่าคุณมาจากที่ไหนและ... คุณกำลังจะไปที่ใด พึงตระหนักว่าความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษย์เราต้องการ คือ...ความประทับใจ

          จงอย่ากลัวการรับรู้ หรือเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ

          ความรู้นั้นไร้น้ำหนัก...แต่เป็นทรัพย์สมบัติอันมีค่าที่มันจะติดตัว คุณไปและจะไม่มีใครที่สามารถขโมยมันไปจากคุณได้

          จงใช้เวลาและ คารมอย่างระมัดระวัง

          เพราะทุกสิ่งที่ผ่านไปจะไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้ เหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันจะไหลย้อนกลับ

          จงรู้ว่า ชีวิตไม่ใช่การแข่งขัน

          แต่ชีวิตคือ.. การเดินทาง คือ...การสัมผัสรับรู้ในแต่ละก้าวที่เดินไป