การสร้างสุขภาวะ เชิงพื้นที่ตำบล จังหวัดชุมพร ตอนที่ 5

       29  เมย.  50   ผมและทีมประชาสังคมชุมพร  ไปร่วมเรียนรู้กับพี่น้องบ้านในเหมือง  ม. 10  ต. นาขา  มีพี่สาว , คุณวิระ  ประธาน และกรรมการ  กลุ่มออมทรัพย์เหมืองงาม และผู้ใหญ่บ้าน  สอบต.  มาทบทวนการทำงานที่ผ่านมาของคนบ้านในเหมือง  ... พบว่าที่นี่มีประวัติศาสตร์ที่น่าสืบค้น  เพราะเป็นชุมชนที่รุ่งเรืองจากการทำเหมืองแร่และเป็นชุมชนยุคแรก ๆ  ของอำเภอหลังสวน  .... จวบจนปัจจุบันนั้น  พี่น้องในชุมชนมีปัญหาหลายด้านไม่ว่าจะเป็น  อาชีพ  ที่ดินสาธารณะ  ความสมัครสมานความสามัคคี  และที่สำคัญคือ  ค่านิยมแบบฟุ้งเฟ้อหรือ คนเมือง   ลืมรากเหง้า    ( แต่ยังมีส่วนหนึ่งที่หาก รื้อฟื้น ) เริ่มเข้ามา  ซึ่งเป็นทุกขภาวะของคนในเหมือง

      แล้วในอนาคตละ  คนในเหมืองคิดอ่านกันอย่างไร ?  .... พวกเขาอยากเห็นวีถีวัฒนธรรมคล้ายเดิมฟื้นคืนกลับมา  ... มีการรวมกลุ่ม  ตีกลองยาวกันครื้นเครง   สร้างอาชึพใหม่แทนการรับจ้าง   มีแหล่งเรียนรู้ในพื้นที่สาธารณะ ( ขุมเหมือง )     นายทุนไม่สามารถออกฉโนดครอบครองที่สาธารณะ ..... ฯลฯ 

      แสงสว่างในหนทางที่จะไปสู่ความฝัน  นั้นเป็นอย่างไร ?   ต้องยกย่องคนดี ข่มคนไม่ดี   ,     ประกาศสู่สาธารณะนี่แหละดีควรเอาเยี่ยงอย่าง  , เชื่อมโยงและประสานระบบสวัสดิการที่มีอยู่แล้วให้สังคมได้รับรู้  ,  ป้าฉวีที่ทำเกษตรพอเพียงเลี้ยงชีพ (  เพาะกล้าเหลียง - ปลูกผักกินเหลือขาย - ส่งออมทรัพย์เป็นประจำสมำเสมอ ฯลฯ )  เชิดชูและยกย่อง  ประกาศ  ขยายผลไปสู่คนอื่น ๆ ,  เด็กที่ขับรถใส่หมวกเป็นประจำ  มอบรางวัลให้ขวัญกำลังใจคนทำดี  ( พี่หมวดเขาบอกว่าเขาดูอยู่ทุกวัน .. หารางวัลใว้ให้แล้ว )

           เราช่วยเป็นแรงเชียร์  แรงใจให้พี่น้องบ้านในเหมืองเป็นเช่นดังฝัน ....

[สาว แสงนภา]

ขอบคุณมากที่เป็นกำลังหลักในการพัฒนาบ้านในเหมือง  พัฒนาการบ้านในเหมืองคงดีขึ้นจนบรรลุฝันของคนในเหมืองไม่น่าจะนานเกินรอ  ขอบคุณแทนคนในเหมือง
                                           พี่สาว

[mex]

    ดีใจมาก แทนคนบ้านในเหมืองทั้งหมด ที่มีคนเข้ามาช่วยคิด ช่วยแสดงความเห็น รวมทั้ง สาวด้วย(เพื่อน) เราในฐานะคนในเหมืองเหมือนกัน  วันนี้สังคมเปลี่ยนไป การเรียนรู้และการพัฒนาต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด 

    คนบ้านเราเองต่างหาก หากไม่เริ่มต้นในวันนี้ อย่าเพิ่งคิดว่า วันพรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้ ซึ่งทุกวันนี้เรากำลังหลงประเด็นกับทิศทางที่เราจะเดินไปสู่เป้าหมาย ในกลุ่มคน ซึ่งเราก็รู้ว่า ยังมีช่องว่างที่จะเติมเต็มมากมายในหลายโอกาส  แต่สิ่งขาด คือศรัทธาและกำลังใจ ในการพัฒนา

    รุ่นพ่อแม่เรา เขากรุยเส้นทางมาให้พวกเราได้เดินในวันนี้ เรายังไม่รู้เลยว่ารุ่นลูกหลานพวกเราเป็นอย่างไรบ้าง เพราะว่า ดูสภาพแล้วเป็นห่วงแทน

   ฝากกำลังใจ ให้กับคนบ้านในเหมือง ที่ช่วยกันพัฒนาบ้านเรา ขอบคุณทุกกำลังใจครับ

   ผมอยากเห็น คำว่า เด็กบ้านในเหมือง ที่เหมือนเดิม

[สาว แสงนภา]

แล้วอีกไม่นานหรอกแม็กที่เธอจะเห้นบ้านในเหมืองของเราจะมีความสุขตามวิถีพอเพียงภายใต้การเรียนรู้และร่วมกันพัฒนา  ถ้าเด็กในเหมืองจริงต้องตามดูตอนจบนะจ๊ะ  สาว

[น้ำหนึ่ง]

เอาใจด้วยนะค่ะ

จากเด็กเหมืองค่ะ