จากบันทึกนี้ หนังสือเล่มโปรด ขอเขียนต่ออีกเล่ม เล่มที่สอง "บ้านขนนก"
พี่สาวที่เราเช่าบ้านอยู่ด้วยกันเมื่อ 20 ปีที่แล้วเธอเดินไปเดินมาหากล่องกระดาษทิชชู่...สะอึกสะอื้น ดิฉั้นเห็นแล้วเป็นงงจึงถามว่าเป็นอะไร เธอบอกว่าซึ้ง..คนเขียนหนังสือเล่มนี้เขียนดี ลองอ่านดูซิ ...บ้านขนนก....อ่านตามคำเชิญชวน...
เป็นเรื่องของหญิงสาว เธอเป็นเด็กบ้านแตกโหยหาความรักไขว่คว้าความอบอุ่นมาตลอดชีวิตโชคชะตาพัดพาให้มาผูกพันกับคนที่ไม่พร้อมจะเป็นผู้เติมเต็มชีวิตให้ใคร ความรักที่เกิดจึงอ่อนไหว...เบาบางผู้เขียน(คุณกฤษณา อโศกสิน)ตั้งชื่อเรื่อง..เปรียบ....ไม่ต่างกับขนนก...ที่สร้างภาพอ่อนหวานได้ไม่นานหากพร้อมที่จะถูกพัดพาให้จางจากไปในเวลาอันสั้นเนื้อเรื่องสะท้อนความหมายที่แตกต่างของคำว่า "รัก" ระหว่างสองคนที่เติบโตจากต่างครอบครัว
ดิฉั้นอ่านแล้ว ลุกขึ้นเดินหยิบผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำตาแทนการเดินหากล่องกระดาษทิชชูเช่นธอที่แนะนำให้อ่าน.....เป็นหนังสืออีกเล่มที่ประทับใจ...ผู้เขียนสื่ออารมณ์รักได้อย่างละเมียดละไม ลองหาอ่านดูนะคะ...
สวัสดีค่ะน้องจิ๊บ.....เมตตา
ฮือ ฮือ
ผมอ่านหนังสือน้อย..เลยไม่รู้จะเอาอะไรมาแลกเปลี่ยนดี
อ่านแล้วต้อง แน่ ๆ จะอ่านดีมั้ยเนี่ย
คิดถึงน้องปลา กับแปม ๆ ก็แย่แล้ว คิดถึงมากแล้ว
อ่านเถอะค่ะ.....ล้างดวงตาให้ใสซื่อบริสุทธิ์....น้องปลาบ่นถึง พี่องุ่น ครูเสือ....แต่น้องแปมบ่นถึงพี่แตงโมค่ะและลูกไก่ค่ะ
คุณแผ่นดิน คะ..ซื้อมา 5 ปีแล้วอ่านได้แล้วค่ะ...เดี๋ยวมันจะเสียใจเอาให้คนที่บ้านอ่านให้ฟังก้ได้ค่ะ....
เคยอ่านค่ะ ร้องไห้เลย คิดถึงตัวเองที่เป็นเด็กครอบครัวแตกแยกเหมือนกัน เขียนได้ดีมาก ประทับใจค่ะ