จากความตอนที่แล้ว...ก็เข้าสู่เรื่องว่าปรัชญาคืออะไร
อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต .....
ถ้าเราถามคนที่กำลังจะอดตาม คำตอบคืออาหาร
ถ้าเราถามคนที่กำลังจะตายเพราะความหนาวเย็น คำตอบคือ ความอบอุ่น
ถ้าเราถามคนทีรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยว คำตอบคือ การมีใครสักคนที่เป็นเพื่อน
นักปรัชญาเชื่อว่า คนเรามีความต้องการไม่มีที่สิ้นสุด แล้วสุดท้ายทุกคนก็เข้าสู่คำถามว่า เราคือใคร และทำไมเราถึงอยู่ที่นี่
การแสวงหาคำตอบของคนเราส่วนใหญ่มักเป็นวังวน หาคำตอบของตนเองด้วยคำถามเดิมๆ
การค้นหาคำตอบแบบนักสืบจึงเกิดขึ้น จึงทำให้นักปรัชญาเชื่อว่า ปรัชญามีกำเนิดมาจากความสงสัยใคร่รู้ของคน คนคิดว่าการมีชีวิตอยู่เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ จนเกิดคำถามมากมาย
ดังนั้นคุณสมบัติที่จำเป็นอย่างเดียวของนักปรัชญาที่ดีคือความเป็นคนช่างสงสัย
และคุณรู้ไหมว่า เด็กทารกมีคุณสมบัติข้อนี้อยู่ เพราะโลกไม่ใช่สิ่งที่เคยชิน มองเห็นอะไรดูน่าสนใจไปหมด ใคร่อยากรู้ อยากเห็น ก่อนที่จะเรียนรู้วิธีการพูดที่เหมาะสม และที่น่าสนใจคือ
นานก่อนที่ทารกจะเรียนรู้วิธีคิดแบบนักปรัชญา ที่โลกได้กลายเป็นสิ่งที่เคยชิน
จากเรื่องดังกล่าวทำให้คิดต่อว่า เราจะอยู่อย่างไรโดยไม่ทำให้ชีวิตเกิดความเคยชิน มองสิ่งใดแบบมุมมองเดิมๆ ไม่อยากมองโลกอย่างที่ยอมรับอย่างที่มันเป็น
คงได้คำตอบแค่ว่า ความช่างคิดช่างสงสัยกระมั่งที่จะนำพาไปสู่ความคิดเฉกเช่นนักปรัชญาได้ในที่สุด
ในฝัน.....
เข้ามาเยี่ยม...
เจริญพร
ปรัชญา ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เกิดมาจากความต้องการอีกนั้นละ
ความต้องการในความอยากรู้ ของคนไงครับ แต่ปรัชญาอาจจะสามารถเป็นแนวทางและกระบวนกานในการทำความเข้าใจจิตใจของคนเราได้ดีนะผมว่า
แต่ศาสนาพุทธก็เป็นอีกแนวทางที่จะทำให้เราเข้าใจจิตใจได้ดีเช่นกันงั้นศาสนาพุทธเกิดมาจากความต้องการใช้หรือไม่ครับ