ถอดหัวโขนก่อนเข้าบ้าน

อย่างที่เคยได้นำเสนอไปแล้วว่า พ่อแม่จำเป็นต้องเล่นกับลูกเพื่อการกระตุ้นพัฒนาการ แต่อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญคือ บุคลิกและอารมณ์ของพ่อแม่เวลาที่อยู่กับลูกๆ ครับ บางคนลืมที่จะถอดตำแหน่งต่างๆ ที่คนเขาแต่งตั้งให้ เข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ทำให้เล่นกับลูกๆ ลำบาง ซึ่งอย่างนี้ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ไม่ดีระหว่างพ่อแม่กับลูก ซึ่งส่งผลต่อบุคลิกภาพ(พฤติกรรม)ของลูกด้วยครับ

ตัวอย่างง่ายๆ ที่พบเห็นบ่อย เช่น ด้วยความที่พ่อแม่เป็นผู้มีอำนาจ(นอกบ้าน) กลับมาบ้าน ก็เลยนิยมการสั่งลูกๆ ให้ทำอย่างโน้น ทำอย่างนี้ ถ้าไม่ทำก็มีบทลงโทษ หรือตอบสนองในทางลบกับลูก หรืออีกแบบหนึ่ง อยู่นอกบ้านพ่อแม่ต้องเจียมเนื้อเจียมตัว คอยพูดครับผม ค่ะ ถูกแล้วคะ ถูกแล้วครับ ใช่ครับ อย่างเดียว กลับมาถึงบ้านก็เลย ชดเชยนอกบ้าน ด้วยการเป็นใหญ่ที่สุด คนอยู่ใต้บังคับบัญชาคือ ลูกๆ

ผลจะออกมาจากพฤติกรรมของลูกในหลายๆ รูปแบบ โดยเฉพาะการขัดขืนคำสั่ง นิ่งเฉย และพยายามทำที่ตรงข้ามกัน และความใกล้ชิดจะห่างออกไปครับ

ผมอยากให้คิดง่ายๆ ครับ เวลาเราคุยกับคนอื่นนอกบ้าน เราพูดจาดี ให้เกียรติคนที่เราคุยด้วย เพื่อให้เขาเลื่อมใสเรา เห็นด้วยกับเรา และกับคนบางคนที่เราไม่ชอบหน้าชอบตาเลย เรายังเก็บอาการได้ดี (ใส่หน้ากากไว้) เพื่อผลประโยชน์ที่เราควรจะได้

ข้างนอกบ้านเราทำได้ดี(ใส่หน้ากากได้ดี) แล้วทำไมในบ้านไม่ยอมนำมาใช้บ้าง เพื่อให้ลูกๆ ทำอย่างที่เราอยากได้บ้าง และมีสัมพันธภาพที่ดีระหว่างกัน

พ่อแม่ต้องเปลี่ยนมุมมองที่มองลูก จากเดิมที่มองว่า เขาเป็นของฉันๆ ฉันอย่างให้เป็นอะไร ฉันอย่างได้อะไร ก็ต้องได้  ให้เป็น ลูกคือลูกที่ฉันรัก ไม่ใช่ลูกน้องที่ทำงาน หรือคนที่ฉันเกลียดขี้หน้า ฉันจึงต้องปฏิบัติอย่างให้เกียรติกับลูกของฉัน

แน่นอนครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องยากในการควบคุมอารมณ์จากพฤติกรรมบางอย่างของลูก บางอย่างผมเองก็เหมือนจะระเบิดครับ แต่ทุกครั้งที่เกิดอารมณ์อย่างนั้น (เช่นอยากจะตีสั่งสอนลูกบ้าง) ผมจะนึกถึงวัจนะของท่านศาสนฑูตที่ว่า "จงให้เกียรติลูกๆ ของท่าน และจงปรับมารยาทของลูกๆ ให้สวยงาม" แล้วตีลูกไม่ลงครับ ต้องค่อยๆ พูดกับลูก และทุกครั้งที่ผ่านมา ผมทำสำเร็จครับ ผมพูดดีกับลูกผม หากไม่สามารถหยุดพฤติกรรมของเขาได้ ผมจะทำเป็นไม่สนใจเขา ไม่ตอบสนองเขา แล้วพฤติกรรมนั้นก็จะหยุดไปเองครับ

ประเด็นสุดท้ายของเทคนิคในการเลี้ยงลูกวันนี้ ขอนำเสนอจากผลงานวิจัยในประเทศอังกฤษ เมื่อหลายปีก่อน เขาทำการสำรวจบรรดาลูกๆ ว่า คุณอยากเล่นกับใครมากที่สุด ระหว่างพ่อกับแม่ ผลการสำรวจปรากฏว่า เด็กๆ อยากเล่นกับแม่มากที่สุด เหตุผลง่ายๆ ครับ เพราะเล่นแข่งกับแม่มีโอกาสชนะบ้าง (เนื่องจากแม่จะแกล้งแพ้บ้างเป็นบางโอกาส) ส่วนใหญ่ที่เล่นกับพ่อ พ่อไม่เคยยอมแพ้เลย จึงเล่นไม่สนุก

ผลการวิจัยครั้งนี้ ทำให้ผมได้ข้อคิดว่า ผู้ชายให้ความสำคัญกับชัยชนะ จนลืมแม้กระทั้งว่า กำลังเล่นกับลูก

สุดท้ายนี้ขอเตือนใจผมเองและคนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนว่า อย่าลืมถอดหัวโขนต่างๆ ออกก่อนเข้าบ้านนะครับ