เรื่องเล่าจากออสเตรเลีย(6)
เข้าวันที่ 20ตื่นเช้ารับประทานอาหารเสร็จก็เช็คเอาท์เพื่อเตรียมตัวไปขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟกลางโดยรถตู้เช่าไปที่สถานีรถไฟคล้ายๆกับสถานีหัวลำโพงแต่สะอาดและผู้คนพลุกพล่านน้อยกว่านำกระเป๋าเดินทางไปเก็บโดยจะต้องไม่เกินใบละ 2o กิโลกรัมถือเป็นกฎของบริษัทเนื่องจากเมื่อสัปดาห์ก่อนมีพนักงานยกของหนักเกิน20กิโลกรัมแล้วมีหมอนรองกระดูกสันหลังเคลื่อนทำให้บริษัทถูกฟ้องเรียกค่าเสียหายทางบริษัทจึงถือเคร่งครัดมากถ้าใครเกินก็ต้องเอาของออกแยกกระเป๋าเป็นสองใบแทน ประมาณ 10.30 น. รถไฟออกเดินทางไปเมืองแทมเวอร์ธใช้เวลาเดินทางประมาณ 6 ชั่วโมง ค่าตั๋วราคา48 เหรียญ เป็นรถไฟชั้นหนึ่ง ติดแอร์เย็นสบายสะอาดมาก แต่อาจารย์ประวิทย์บอกว่าไม่เห็นต่างจากชั้นสองเลย นั่งดูวิวไปเรื่อยๆ ตื่นบ้าง หลับบ้างเป็นการเดินทางไปในเขตชนบทของรัฐนิวส์เซาท์เวลส์ทิวทัศน์สองข้างทางสวยมากแต่หลับมากกว่าดูเพราะค่อนข้างเพลียเนื่องจากเวลาจะเร็วกว่าเมืองไทย4 ชั่วโมง ตื่น 7โมงเช้าก็เหมือนตื่นตีสามบ้านเรา ตอนกลางวันรับประทานอาหารบนรถไฟเป็นไก่ทอดกับมันบดประมาณ 9 เหรียญหรือ270 บาทไม่ถูกปากเลยแต่ก็ต้องกินเพราะหิวจนมึนหัวเหมือนจะมีน้ำตาลต่ำแต่ก็ได้โค๊กไป1กระป๋องก็สดชื่นขึ้น(โค๊กก็มีรสชาติเหมือนที่เมืองไทยก็เลยรู้สึกดีเพราะคุ้น)
ระบบบริการขนส่งมวลชนของออสเตรเลียเขาทำไว้ครอบคลุมทั้งประเทศทำให้คนของเขาสามารถเดินทางไปได้อย่างสะดวกสบาย แม้ว่าระยะทางจะห่างไกลกันมากในแต่ละเมือง เมืองเล็กๆแต่ประชากรไม่มากหากจำเป็นต้องมีสนามบินหรือบริการขนส่งทางอากาศเขาก็จัดให้ถนนสำหรับรถยนต์ก็มีไปจนถึงฟาร์มห่างไกลแม้จะไม่ใช่ถนนสี่เลนแต่ก็ไม่ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อใช้เวลาซ่อมมากกว่าสร้าง(ทั้งๆที่ก็สร้างนานมากจนเป็นแหล่งเกิดอุบัติเหตุไม่รู้เท่าไหร่ยิ่งสายสุโขทัย-พิษณุโลกสร้างมาเกือบ 3 ปีแล้วก็ยังไม่เสร็จแต่เวลาจะเริ่มสร้างเร็วมากโดยเฉพาะการตัดต้นไม้ข้างถนน)บริการรถไฟก็สะดวก สะอาด บรรยากาศดีมีทั้งแบบเชื่อมระหว่างเมือง(CountyrLink) และเข้าไปในตัวเมืองใหญ่ (Downtown) ในเขตเมืองก็มีรถไฟขนาดเล็กเป็นแบบรางเดียว (Monorail) ไม่เกะกะ ไม่เทอะทะไม่ต้องมาตั้งเสาตอม่อขนาดใหญ่กินพื้นที่มากอย่างในกรุงเทพฯ
บริการขนส่งมวลชนที่เป็นCountryLinkนั้นจะมีบริการประกอบกันทั้งส่วนที่เป็นรถไฟและรถโคชปรับอากาศ เป็นTrain & Coach services โดยมีสายหลัก 4สายคือWestern, Southern, North coast & Northwesternสายที่ทีมเรานั่งไปนั้นขึ้นไปทางตะวันตกเฉียงเหนือคือNorth Westhern เริ่มต้นจากสถานีกลางที่Sydney ผ่านเมือง 16 เมืองจนถึงTamworth ก่อนถึงแทมเวอร์ธจะมีทางแยกเพื่อไปที่Moree โดยผ่านอีก 6 เมือง จากแทมเวอร์ธจะผ่านอีก 3 เมืองจนถึงสุดสายที่Armidaleหลังจากนั้นจะเป็นบริการรถโคชจนถึงเมืองที่ไกลที่สุดของพื้นที่คือTenterfield
ขณะนั่งรถไฟไปก็มีการพูดคุยเกี่ยวกับระบบบริการสุขภาพของออสเตรเลียกันเป็นระยะ
สักประมาณ 4
โมงเย็นก็ถึงสถานีแทมเวอร์ธ มีคุณเดวิด บริ๊กส์
ขับรถตู้มารับและพาไปส่งที่บ้านพักชื่อแอมเบอรู อพาร์ทเมนต์
เป็นบ้านพัก 2 หลัง ผมอยู่หลังแรกมี
3 ห้องนอนเป็นห้องคู่ที่ผมพักกับพี่กฤช
ส่วนอีกสองห้องเป็นห้องเดี่ยวของอาจารย์สมบัติและอาจารย์ประวิทย์
ใช้ห้องน้ำร่วมกัน มีห้องนั่งเล่นสำหรับทำอาหาร
ดูทีวีหรือทำงานกลุ่มได้ มีทีวีให้ดู
มีโทรศัพท์ที่สามารถต่อออกนอกได้แต่ต้องซื้อบัตรโทรศัพท์ที่เรียกว่าเซย์กูเดย์
ราคา 20 เหรียญ ( 1
เหรียญประมาณ 30 บาทไทย)
แต่ผมซื้อเป็นซิมการ์ดแบบวันทูคอล 30 เหรียญ
พอซื้อมาแล้วใส่เข้าโทรศัพท์แล้วปรากฏว่าไม่รับซิมการ์ด
ต้องอาศัยเครื่องโทรศัพท์ของหมอเดือนจึงใช้ได้เพราะเครื่องมือถือที่ผมใช้นั้นเป็นเครื่องรุ่นเก่าแล้ว
เก็บของเสร็จก็นั่งรถตู้ไปชมรอบๆเมืองซึ่งดูแล้วก็คล้ายๆอำเภอบ้านตากที่ผมอยู่แต่เมืองเขาจัดเป็นระบบระเบียบกว่าและดูเจริญกว่าใหญ่กว่าทั้งๆที่มีประชากรใกล้ๆกันคือ 55,000 คนได้ขึ้นไปดูจุดชมวิวได้มองเห็นบางส่วนของเมืองก็สวยดี(ถ้าเป็นที่บ้านตากก็เหมือนกับขึ้นไปที่วัดพระพุทธบาทดอยงูแล้วมองลงมาดูตัวอำเภอบ้านตาก)ได้ไปซื้อของที่ร้านซูเปอร์มาร์เก็ตและไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านของคุณเดวิด
บ้านของคุณเดวิด บริ๊กส์ เป็นบ้านเชิงเขาชั้นเดียว กว้างขวางมีลูก 3คนชายสองหญิงหนึ่งแต่แยกครอบครัวไปหมดแล้ว มีหลานชายจากลูกคนโต1 คน ที่บ้านเขาอยู่กับภรรยาชื่อเวว(Valeri) เป็นคนที่มีอัธยาศัยดีมากเตรียมอาหารไทยไว้ให้เราโดยช่วยกันทำอาหารโดยมีพี่ชัยเวช พี่สุวรรณาพี่เสรี อาจารย์ประวิทย์ หมอเดือนเป็นผู้ร่วมปรุงอาหารส่วนผมสมัครเป็นผู้เสิร์ฟเพราะไม่สันทัดเรื่องการทำอาหารและรับประทานร่วมกันมีทั้งต้มยำกุ้ง ยำวุ้นเส้น เนื้อปลาทอด หมูสะเต๊ะและข้าวหอมมะลิหุงแบบอ่อนๆเคี้ยวง่ายๆ เป็นมื้ออาหารที่อร่อยและสนุกทั้งคุณเดวิดและภรรยาให้ความเป็นกันเองมากเราเสร็จสิ้นการเลี้ยงต้อนรับแบบเป็นกันเองประมาณสี่ทุ่มเดวิดก็ขับรถมาส่งเราที่พักที่แอมเบอรูอพาร์ทเมนท์(Amberoo Apartment) ที่Jannison streetกว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืนเพราะต้องกลับมาเตรียมตัวเรียนในวันรุ่งขึ้น
The Sydney Boulevard Hotel
Sydney, Australia
20 November 2005
ไม่มีความเห็น