บุญเชิงคุณภาพ

 บุญเชิงคุณภาพ

“สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดีเสมอ”เพราะทุกอย่างย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย หากเราหลับตาคิดเพียงข้างเดียว ย่อมทำให้มองไม่เห็นข้อดีเลย

การที่ไม่มีเงินจำนวนมากหรือที่คนมักจะรังเกียจและเรียกว่า“จน”นั้น มีข้อดีอย่างมากแฝงอยู่ด้วย ยกตัวอย่างเช่น หากมีเงินอยู่ในกระเป่าแฟบๆจำนวนหนึ่งร้อยบาท หากตั้งใจจะหยอดตู้บริจาคสักสิบบาท จะต้องคิดแล้วคิดอีก ต้องอาศัยแรงใจตัดความเห็นแก่ตัวอย่างมาก บุญที่ได้รับก็จะมากตามชนิดที่เห็นได้ทันตาเลยว่าเราจะสามารถละกิเลศที่ไม่ดีได้โดยง่าย ซึ่งผิดกับคนที่รวย หากมีเงินในกระเป๋าสักหมื่นบาท พอคิดจะทำบุญด้วยน้องเงินจำนวนร้อยบาท ก็สามารถทำได้โดยง่าย แทบไม่ต้องอาศัยแรงคิดอะไรเลย หรือคนที่ทำบุญเอาหน้า หรือทำบุญหวังได้ขึ้นสวรรค์ ให้ด้วยความอยาก ซึ่งอาจจะได้รับผลบุญน้อยและมีผลบาปในใจปนมาด้วย 

ดังนั้นจึงมาสรุปได้ว่า บุญเป็นอะไรที่วัดไม่ได้ ด้วยจำนวนอะไรสักอย่างที่จะนำมาเปรียบเทียบเป็นเชิงปริมาณ แต่บุญสามารถวัดได้ด้วย จิตใจที่จะนำมาเปรียบเทียบเป็นเชิงคุณภาพ  คำว่า “ได้บุญมาก” จึงควรจะเรียกว่า  “ได้บุญที่มีคุณภาพมาก” หรือมี “ความถี่ในการสะสมบุญมาก” จึงจะถูกต้อง  จึงอยากให้พวกเราทำบุญแบบ“หยอดกระปุกออมสิน” จึงจะได้บุญก้อนโตจริงๆ
สิ่งที่ได้กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นสามารถทนท้าต่อการพิสูจน์ได้ เพราะเป็น  วิทยาศาสตร์แห่ง“ความจริง”ของธรรมชาติ ดังนั้นใครๆก็สามารถเป็นคน “ดวงดี”หรือ“โชคดี” ได้โดยไม่ต้องดูหมอ หากทราบความจริงข้อนี้ มาร่วมกันทำสงครามกับความไม่รู้ และสังหารกิเลสในใจผู้คนกันเถิด