"เพื่อนเยี่ยมเพื่อน2"

วิถีชีวิตและได้สัมผัสบรรยากาศแบบไทยๆ ชุมชนอบอุ่น มีการแบ่งบันความรักความห่วงใย ความเอื้ออาทร มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นจริงๆ ที่ทุกวันนี้หาสังคมแบบนี้ได้ยากยิ่งนัก

 บันทึก....พยาบาลชุมชนในดวงใจ " หอบรักมาเยี่ยมบ้าน "

       จากบันทึก.. จากพยาบาลชุดขาวเดินเข้าสู่ชุมชน...... ขณะนี้เราทำงานโดยการผสมผสานงานเยี่ยมบ้าน  (HHC ภาคชุมชน) งานผู้พิการ งานผู้สูงอายุเข้าด้วยกัน  ...ขอเล่าต่อเพิ่มเติมค่ะ

      เมื่อ..ทีมงานเยี่ยมผู้ป่วยและผู้สูงอายุที่บ้านเพื่อน(ชมรมพี่เยี่ยมชมรมน้อง   และเพื่อนเยี่ยมเพื่อน  น้องเยี่ยมพี่   พี่ให้พรน้อง )  ทีมงานเยี่ยมครั้งนี้ประกอบด้วย  ผู้สูงอายุ จำนวน 4-5 คน   ประกอบด้วย  ลุงสวน (ชมรมผู้สูงอายุรพ.)ลุงสรวง(ประธานกรรมการผู้สูงอายุอำเภอและประธานชมรมผู้สูงอายุ ต.ฝาละมี   ลุงถวิล  ลุงนพ (สมาชิกผู้สูงอายุ ต.ฝาละมี) และพี่ดี  พี่รื่น และอสม.อีก 2-3 คน

  หมายเหตุ    ทีมงานที่นัดหมายล่วงหน้ามี ลุงสวน   ลุงสรวง

                        

          เราเริ่มต้นเดินเยี่ยมในตรอกและซอย   ดิฉันรู้สึกกังวลลึกๆ กลัวลุงสวน (เป็นอาจารย์แต่ดิฉันเรียกลุงค่ะ)  จะไหวมั๊ย  เพราะเส้นทางหลังน้ำท่วม  เรียกว่าวิบาก ละคะ และมีทั้ง  ขึ้นควนลงควน( คำว่าควนแปลว่าเนินสูง) ดินแฉะ ขี้วัว  ขี้โคลน   บางเส้นทางก็มีน้ำขัง   สิ่งที่ดิฉันกังวลไม่ใช่สิ่งที่ดิฉันต้องมาวิตกให้รกสมองแล้วค่ะ  ภาพที่ดิฉันเห็นชื่นชมและชื่นใจที่สุด  ท่านลูกทุ่งมาก  สบายๆเป็นธรรมชาติ   สีหน้าท่านยิ้มแย้ม   ทักทายผู้สูงอายุทุกคนในละแวกนั้น  เดินไปผู้สูงอายุก็สนทนาไปถึงภาพในอดีตที่ท่านเป็นหนุ่ม  ดิฉันฟังและคอยถามเรื่องที่ตนเองไม่รู้เป็นช่วงๆ  ท่านผลัดกันพูดผลัดกันเสริม มีแซวกันบ้าง  มีแต่เสียงหัวเราะ  ยกเว้นดิฉัน ชักพูดน้อยลงก็เลยโดนแซวจากผู้สูงอายุแล้วละค่ะ  ทั้งๆ ที่เดินขึ้นควนลงควน  ผู้สูงอายุ หน่ะ..ไม่มีท่าทีว่าเหนื่อย     คนที่เหนื่อยคือตัวดิฉัน.. ค่ะ  ต้องขออนุญาตพักก่อน เริ่มเดินไปก็เริ่มมีคนมาสมทบเรื่อยๆ  จาก 3 คนกลายเป็น 4-5-10 คนพอไปเยี่ยมต่างหมู่บ้านที่   นั่งรถตู้ไม่พอ  บางคนก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ตามหลังมาด้วย 

---