สร้างสมดุลในชีวิตทั้งทางโลกและภายในจิตตน
เมื่อช่วงสายๆของวันนี้มีปัญหาเกี่ยวกับการใช้งานบล็อกนิดหน่อย ก็เลยทำอย่างที่เคยคือโทรไปหาน้องผึ้งแห่งสคส. พอโทรติดเราก็รีบถามก่อนว่ากำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า น้องผึ้งเสียงงัวเงียตอบว่าเพิ่งตื่น เราตกใจถามว่าน้องผึ้งไม่สบายหรือจึงไม่ได้ไปทำงาน น้องตอบว่า "พี่จ๋า วันนี้วันจักรี หยุดค่ะ" เลยต้องรีบขอโทษที่โทรมากวนวันหยุด ไม่ได้ตระหนักจริงๆว่าวันอะไรเป็นวันอะไร
การเป็นนักวิชาการอิสระทำให้ส่วนใหญ่อยู่บ้าน หากมีนัดประชุมหรืองานวิชาการที่ต้องเข้ากรุงเทพจะเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ เตรียมตัวล่วงหน้า กลัวลืมวัน และกลัวลืมสิ่งที่จะต้องเอาไปด้วย
ใครอย่านึกว่าอยู่บ้านคือการพักผ่อน อยู่สบายๆไปวันๆ เพื่อนๆบอกว่าอิจฉาเรามากที่แสนสบายเป็นคุณนายดอกเตอร์ แต่ที่จริงแม้ไม่ต้องเหนื่อยกับการทำงานบ้านเพราะมีคนทำให้ และอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่สงบ ร่มเย็น ก็พยามอยู่แบบใช้ความรู้และมีสติในการใช้ชีวิต ฝึกการเจริญสติเมื่อนึกได้ ครั้งละสิบนาที สิบห้านาทีก็ยังดี ขัดเกลาตนเอง และนึกถึงคำของท่านพุทธทาสว่าให้การทำงาน(ทุกอย่าง)คือการปฏิบัติธรรม (อย่างน้อยตามดูอารมณ์ ตามรู้สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเจออะไรที่ไม่ได้อย่างใจ)
เวลาพบนักวิชาการหลายๆคนในกรุงเทพ มักเจอกับคำพูดว่า เรียนมาตั้งเยอะ สาขาวิชาที่เรียนมาก็มีคนเข้าใจน้อยมากมีคนจบตรงๆมาไม่กี่คน น่าจะมาช่วยกันช่วยประเทศชาติบ้านเมือง คำพูดพวกนี้บางทีก็ทำให้ไม่ค่อยสบายใจเหมือนกัน ที่จริงก็ช่วยในโครงการต่างๆตามสมควรแก่อัตตภาพของตนเองอยู่แล้ว อยู่ไกลตั้งอยุธยานอกเมือง การเดินทางใช้ทั้งเวลาและเงิน ไม่ต้องพูดถึงการกลับไปทำงานประจำ เบื่อกับระบบวิธีการทำงานในกระแสทุนนิยมทีเจอมาเกือบยี่สิบปีและหากกลับเข้าไปใหม่คนข้างกายคงตัดออกจากกองมรดก อันที่จริงเมื่อเลือกได้ ใครจะไม่เลือกความสุขสงบ(ที่มีเงินใช้) รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีชีวิตอย่างปัจจุบัน
วันหนึ่งกุศลส่งให้ได้มีโอกาสฟังธรรมจากท่านชยสาโร เป็นพระฝรั่งที่มีเมตตาสูง เทศน์เก่งมากเมื่อท่านมาที่วัดมเหยงค์ แล้วท่านเปิดโอกาสให้ญาติโยมถามปัญหาได้ เลยได้เรียนถามท่านว่าคำพูดที่ทำให้ไม่ค่อยสบายใจดังกล่าวซึ่งบางครั้งก็ทำให้เราเขวไปเหมือนกันว่าน่าจะทำงานวิชาการตามความชำนาญของตนให้มากขึ้น รู้สึกสับสนในบางครั้ง ควรจะคิดอย่างไร หรือสร้างสมดุลในชีวิตอย่างไร
ท่านกล่าวว่า "อาตมาไม่เชื่อว่าโยมเป็นคนที่เก่งที่สุดในโลก ถึงโยมไม่ได้ไปทำงาน(ในทางโลก)นั้น ก็จะต้องมีคนที่มีความรู้ความสามารถสูงมาทำ แต่การปฏิบัติธรรมมีคนไม่มากที่ตระหนักว่าเป็นสิ่งสำคัญในการเกิดมาเป็นมนุษย์" ท่านกล่าวเพิ่มเติมว่าคนที่มีปัญญาและปฏิบัติธรรมยังจะเป็นที่พึ่งให้แก่คนอื่นๆได้อีกด้วย การสร้างประโยชน์ให้สังคมทำได้หลายวิธี เริ่มต้นที่การขัดเกลาตนเอง ควรศึกษาธรรมะให้ลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ
คำตอบของท่านทำให้ทางเดินความคิดของเราหลุดพ้นจากข้อสงสัยในทันที
หมายเหตุ: การสื่อสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นศาสตร์ที่ว่าด้วยการทำให้คนกลุ่มต่างๆในสังคมสามารถใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้เกิดประโยชน์ที่สุด ตั้งแต่นักวิทยาศาสตร์ นักการเมือง สื่อมวลชน และประชาชนที่มีความรู้ ความต้องการที่หลากหลายแตกต่างไปตามบริบท กล่าวได้ว่าในอดีตผู้เขียนเป็นคนทำงานด้านนี้โดยตรงและได้ปริญญาเอกในสาขาวิชาการนี้เป็นคนแรกของประเทศไทย และใช้ทุนส่วนตัวเรียนเพราะอยากรู้ ธรรมะจึงจัดสรรให้ได้เรียน
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ...อาจารย์
เล็กได้มีโอกาสไปทำวัตรเช้าที่บ้านบุญที่อ.ชยสาโรท่านไปเทศน์มาทุกอาทิตย์ที่1 และ 3 ของทุกเดือน ได้มาอ่านบันทึกของอาจารย์ทำให้รู้ว่าอาจารย์นั้นมีบุญมากค่ะที่ได้มีโอกาสพบท่านชยสาโร
เห็นด้วยกับท่านชยสาโรทุกประการว่า...อาจารย์ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ การที่ได้ศึกษาธรรมและนำมาแบ่งปันก็ถือว่าอาจารย์ได้ทำประโยชน์เพื่อชาติแล้วค่ะ
อ่านแล้วได้ข้อคิดครับ...
บางครั้งเมื่อเราต้องเลือก เราก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิตเราครับ...
ไม่มีใครรู้ดีว่าสิ่งไหนคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราครับ...
ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ๆ ครับ...
เข้ามาซึมซับ รับความรู้ - ความจริง ด้วยความขอบพระคุณครับ
ขอบคุณคุณHandy ที่ตามอ่าน ได้เรียนรู้จากบันทึกของอาจารย์มากและขอบคุณเช่นกันค่ะ
เห็นชื่อคุณศุภลักษณ์แวะเวียนมาอ่าน ดีใจค่ะ ยังติดใจการสนทนากันเมื่อพบกันในเวทีลปรร.กับWorld Bank คงได้มีโอกาสพบกันอีกแน่ๆค่ะ
ได้เพื่อน(อ่านบันทึก)ใหม่คือMr.Direct ยินดีที่ได้รู้จักและขอบคุณในข้อคิดเห็น เป็นกำลังใจที่ดีค่ะ
การฝึกปฏิบัติบ่อยๆเป็นการขัดเกลาตนเองให้มองเห็นอะไรๆตามที่มันเป็น ทำให้เป็นคนมีสติ มั่นคงเป็นที่พึ่งของญาติและผองเพื่อนที่สติแตกได้โทรมาคุย หรือหลบความวุ่นวายมาหา มาปรึกษา คิดว่านี่คงเป็นการช่วยสังคมทางอ้อมนะคะ
ประทับใจคุณคุณนายดอกเตอร์ ตั้งแต่ตอนไปยืนเข้าแถวรอรับบัตรวิทยากร ต่อจากคุณนุช ในงานมหกรรมครั้งสุดท้ายค่ะ แล้วก็ชื่นชอบกับการที่คุณนุช (ขออนุญาตเรียกเพราะชอบเป็นการส่วนตัวค่ะ) เป็นผู้ดำเนินรายการ ชอบน้ำเสียงลีลา ชอบไปหมดเลยค่ะ (ทั้งๆที่ไม่รู้จักเลย คิดว่าตัวเองนี่เชยจังค่ะ...ตอนนี้)
มาเสริมอีกแรงว่าถ้าคุณนุชเขียนบันทึกในบล็อกสม่ำเสมอ ก็เป็นการ"ให้"ที่เหลือจะพอแล้วล่ะค่ะ ไล่อ่านมาหลายบันทึกแล้ว ชอบมากค่ะ อ่านแล้วประเทืองใจ ประเทืองปัญญา เป็นแบบอย่างการใช้ชีวิตที่มีคุณค่าค่ะ
ตามมาพบบล็อกคุณนุชจากบันทึกอ.วิจารณ์ค่ะ
ชื่นชม ค่ะ กล้าหาญมากนะคะ
อาจารย์ มีความสามารถทางโลก ที่มีผู้ต้องการมากมาย แต่รู้จักตัวเองดี
ที่จะเลือกทางเดิน
นับถือ ๆ
ขอบคุณคุณหมอ
พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล ค่ะที่มาอ่านเรื่องที่เขียนไว้นานแล้ว เป็นโอกาสให้ตนเองได้ย้อนมาพิจารณาสิ่งที่เขียนไว้อีกครั้งดีค่ะ รู้สึกเขินจังที่ได้รับคำชมเช่นนี้
การที่เลือกทางเดินนี้ได้ แม้ว่าจะมาจากการที่ตัวเรามีความสุขอย่างเข้าใจคำว่าพอ แต่ก็ต้องขอบคุณคนข้างกายที่สนับสนุนให้สามารถเลือกทางนี้ได้เพราะไม่ต้องไปวุ่นวายกับความจำเป็นในการหาเลี้ยงชีพค่ะ ตอนนี้งานวิชาการที่ทำจึงทำอย่างปลอดโปร่งใจมากค่ะ
อีกประการคือรู้สึกเสียมารยาทจังที่ไม่ได้ตอบหลายๆท่านตั้งแต่ปีมะโว้ ตอนที่มาเริ่มเขียนยังไม่ค่อยเข้าใจวิธีการ ใครมาเยี่ยม ส่วนมากก็จะไปเยี่ยมตอบ บางทีก็ลืมตอบในบล็อกตัวเองไปเลย ต้องขอโทษหลายๆท่านย้อนหลังด้วยค่ะ