ก้าวอย่างมั่นใจ

เครียด .... หิวข้าว

เราคิดว่า..เราต้องทำได้..เราจะต้องนำพานักเรียนที่ไม่มีพื้นฐานทางภาษาอังกฤษเลย  เริ่มจาก 0  เราจะต้องพานักเรียนก้าวไปข้างหน้าให้ได้  ถึงแม้ว่ามันจะก้าวไปด้วยความยากลำบาก..แต่ก็จะพยายาม มันจะไปในแนวไหน  จะใช้ทฤษฎีของใครมาสอน  เครียด.ๆๆๆๆๆๆๆ.......         หิวข้าว..กินข้าวดีกว่า   เป็นไงเป็นกัน  เฮ้อ...เราไม่รู้จักนักเรียน  นักเรียนก็ไม่เคยเรียนกับเรา  และเป็นวิชาที่นักเรียนไม่เคยเรียนเลย  นักเรียนยิ่งมีความสนใจมาก  เราจะให้ทำอะไร หรือพูดตามครู ทำได้ อาจเป็นเพราะความไร้เดียงสาของเขา ..หรือความสามารถของเรา..ก็ยังสรุปไม่ได้ เริ่มเครียดอีกแล้ว.....ในเมื่อเป็นวิชาใหม่สำหรับเขา  เขาอยากรู้  อยากเรียน  อยากร่วมกิจกรรม  แล้วเราล่ะ...จะมีความสามารถศึกษาค้นคว้าหาความรู้ มาป้อน....ให้เขาได้หรือไม่

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

[ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…]

• ถึงมันจะไม่ง่ายแต่มันก็อาจจะไม่ยากถ้าเราจะลองสู้กับมันสักตั้ง  สู้ต่อไปทาเคชิ(แล้วแกมาเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะเนี่ย)