เราจะต้องมาร้องไห้ในงานของเราทำไม

     ในการทำงานแต่ละวันนั้นย่อมมีสิ่งมากระทบใจเราตลอดเวลาไม่มากก็น้อย...ชีวิตไม่อาจเป็นไปดังหวังได้หมด เปรียบไปก็ไม่ต่างกับเกมกีฬาที่ต้องมีแพ้ชนะ ใครที่หวังชัยชนะไปเสียทุกครั้ง ก็เตรียมตัวทุกข์ใจไว้ได้เลย ....ใครเล่าที่จะกำหนดผลสำเร็จไปได้หมด คนที่มีน้ำใจเป็นนักกีฬา ต้องรู้จักแพ้ให้เป็น ฉันใด ในยามที่ชีวิตมีปัญหา บัณฑิตพึงรู้จักทำใจให้เป็นฉันนั้น แต่คนเรามักทำใจไม่ได้ เพราะคอยหวนคะนึงถึงวันคืนที่มีแต่ความสุข...ชีวิตนั้นให้รางวัลก็แต่ผู้ที่อยู่กับปัจจุบัน เพราะปัจจุบันเท่านั้นที่เป็นของจริง .....อย่าลืมว่าชีวิตจะสุขหรือทุกข์นั้น อยู่ที่เราเป็นสำคัญ ไม่ใช่เพราะคนอื่นหรือเหตุอื่น เช่นเดียวกับความรู้สึกที่เรารับมากระทบกับใจเรา......มันก็อยู่ที่มุมมองของเรา.... เรามีสิทธิเลือกได้ว่าตัวเองจะทุกข์หรือไม่ทุกข์ เพราะถึงที่สุดสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจของเรา .....แล้วเราจะต้องมาร้องไห้ในงานของเราทำไม?????......