ความภูมิใจของผู้เป็นพ่อที่มีต่อลูกชายชั้น ป.4
วันนี้ได้มีโอกาสพูดคุยกับพ่อของนักเรียนชั้น ป.4 คนหนึ่ง เกี่ยวกับความภูมิใจที่มีต่อลูก เรื่องมีอยู่ว่า ......
วันประกาศผลสอบของโรงเรียน ลูกชายของเขาเรียนได้ลำดับที่ 3 ของชั้นเรียน ครูที่ปรึกษาเล่าให้ฟังว่า ในวิชาภาษาไทยครูได้ให้นักเรียนเขียนเรียงความ เรื่อง"สิ่งดี ๆ ที่ฉันอยากทำ " ครูได้นำเรียงความฉบับนี้ที่ลูกชายเขียนมาให้เขาอ่าน เมื่อได้อ่านหัวใจของผู้เป็นพ่อเต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจอย่างที่สุด เนื้อหาในเรียงความมีอยู่ว่า
น้องดิวเป็นเด็กดื้อไม่ค่อยอ่านหนังสือ พ่อก็ดุบังคับให้อ่านหนังสือและทำการบ้าน น้องดิวก็ไม่ค่อยเชื่อฟัง ชอบเล่นเกมส์มากกว่า ตอนอยู่โรงเรียนเดิมน้องดิวเรียนไม่เก่ง เพราะว่าครูสั่งการบ้านแล้วน้องดิวก็ไม่ส่งเป็น 10 อย่าง พอมาอยู่โรงเรียนใหม่พ่อดุและบังคับให้น้องดิวทำการบ้านก่อนจะไปเล่นทุกวัน จริงๆแล้วน้องดิวอยากเป็นคนที่ดี อยากตั้งใจทำการบ้านแต่ว่ามันยาก อยากเป็นเด็กที่ไม่ดื้อ แต่มันก็ทำไม่ได้สักที น้องดิวรู้ว่าสิ่งที่พ่อดุน้องดิวนั้นเพราะว่า พ่ออยากให้น้องดิวเก่ง ฉลาด น้องดิวก็จะพยายามทำ โตขึ้นน้องดิวจะเป็นคนดีและจะสร้างบ้านใหญ่ ๆ ให้พ่อกับแม่ มี 3 ชั้น และจะมีลิฟท์ด้วย เพราะว่าตอนพ่อแม่แก่ตัวเดินขึ้นไม่ไหวจะได้ใช้ลิฟท์ขึ้นไปบนบ้าน ต่อไปนี้น้องดิวจะเชื่อฟังพ่อ แม่ เป็นเด็กดี ไม่ดื้อ จะตั้งใจเรียนให้เก่งทำงานให้ได้เงินเยอะ ๆ มาให้พ่อกับแม่
เมื่อผมได้ฟังพ่อเขาเล่าแล้วรู้สึกภูมิใจกับลูกของเขาจริง ๆ เรียงความของลูกเขาฉบับนี้ มันก็สะท้อนถึงจิตสำนึกในตัวของลูกเขาได้เป็นอย่างดี และยังสะท้อนให้เห็นถึงว่าพ่ออบรม สั่งสอนลูก ได้ดีเพียงใด ลูกรู้สึกอย่างไรกับพ่อบ้าง
เรียงความนี้พ่อเขาขอครูเก็บใส่กรอบไว้ เพราะเขาถือว่ามันเป็นสัญญาของลูกที่มีต่อเขาตอนที่ลูกยังเป็นเด็กอยู่...อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผู้เป็นพ่อภูมิใจที่สุด
คุณละครับ เคยได้รับรู้ถึงจิตสำนึกของลูกคุณบ้างหรือเปล่า ? คำตอบของลูกคุณมันก็สะท้อนถึงตัวคุณด้วย "หันกลับมามองตัวเอง"บ้างนะครับ