เรียนรู้ผู้อื่นจากเกมบัดดี้
ช่วงตั้งแต่สัปดาห์ที่ผ่านมา สำนักหอสมุด ม. นเรศวร เริ่มต้นคึกคัก กับ กิจกรรมบัดดี้ที่รัก กิจกรรมที่ทำให้เพื่อนร่วมงานรู้จักเทคแคร์ ดูแล เอาใจใส่เพื่อนร่วมงานกันเอง ดิฉันคิดว่าเป็นการค่อยๆเปิดประตู หรือหน้าต่างใจ ไปสู่ผู้อื่น --- เป็นธรรมดา ไม่ว่าหน่วยงานไหน ย่อมมีคนชอบ รัก เกลียด ชัง หรือเหม็นหน้า แต่คนเราต้องทำงานร่วมกัน การจะให้รักกัน หรือดีกันภายในวันเดียว มันก็เป็นไปไม่ได้
ดิฉันเริ่มสังเกตความเคลื่อนไหวของคนห้องสมุด มันก็น่าแปลกมากๆ ตั้งแต่เริ่มกิจกรรมนี้ปีที่แล้ว -- มีหลายคู่ทีเดียว ที่ไม่ค่อยชอบกัน แต่จับคู่ได้บัดดี้ ต้องเทคแคร์เขาโดยไม่ให้เขารู้ บางคนได้บัดดี้ที่ไม่อยากเทคเลย แต่ก็จำต้องเทค ถือเป็นการเปิดหน้าต่างใจส่วนหนึ่ง ถึงไม่ชอบเค้า ... แต่ก็เริ่มเปิดใจรับบ้าง ดิฉันว่ากิจกรรมนี้มีข้อดีตรงนี้ เพราะเมื่อความตะขิดตะขวงใจ ความไม่อยากคุยกันเริ่มถูกทำลายลงด้วยความรู้สึกดีๆ ( แม้จะเพียงน้อยนิด) มันอาจเป็นการเริ่มต้นไปสู่ การประสานงานกันในหน้าที่ได้ดีขึ้น
สำหรับปีนี้ คาดว่าคงมีหลายคู่ เมื่อเฉลยบัดดี้แล้ว คงจะต้องฮา และอึ้ง บวกทึ่ง ที่พูดนี่ดิฉันไม่รู้หรอกค่ะ ว่าใครจับได้ใครบ้าง แต่เท่าที่สังเกตกริยาอาการ สีหน้าบางคน เวลาจับชื่อได้ใคร แหม.... มีทั้งกรี๊ดดังๆ กรี๊ดเบาๆ ว้า! โฮ่ย ! เฮ ! ทั้งหัวเราะ ยิ้ม เฉย หรือบางคนเปิดอาการวิตกทันทีก็มี -- เชื่อไหมคะ ว่า มีหลายคนเลยล่ะ มีบัดดี้ที่เราต้องดูแลเค้าแล้ว ยังอยากจะเทคแคร์คนอื่นที่ไม่ใช่บัดดี้ตัวอีก มีการแอบแฝง เพราะอยากให้ด้วยใจ หรือด้วยความสงสารที่ไม่มีบัดดี้มาเทคแคร์ซักที ซึ่งก็ดีเหมือนกันนะ บ้างก็พยายามหาข้อมูลว่าเขาชอบอะไร อยากได้อะไร เรียกว่าทำให้มีความสุขกันถ้วนหน้า -- รับรองตอนเฉลยต้องฮากันสนุกแน่
** อ่านจบแล้ว อย่าลืมไปเขียนต่อที่ blog http://gotoknow.org/blog/sunisaphom/85419 ของสุนิสานะคะ ว่า วันนี้ได้ดูแลบัดดี้คุณยังไงบ้าง อิอิ
ความเห็น (7)
แหมพี่ moonligth ของเราไม่ยอมพลาดกิจกรรมนี้เลยนะคะ และก็เห็นด้วยกับพี่ค่ะที่ว่า กิจกรรมบัดดี้ที่รัก กิจกรรมที่ทำให้เพื่อนร่วมงานรู้จักเทคแคร์ ดูแล เอาใจใส่เพื่อนร่วมงานกันเอง ดิฉันคิดว่าเป็นการค่อยๆเปิดประตู หรือหน้าต่างใจ ไปสู่ผู้อื่น (ขออ้างอิงค่ะ) ซึ่งตามธรรมดาของโลกที่ว่า มนุษย์ต้องมีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพรอบตัว (ขอบอกว่าคนละกรณีกับจิ้งจกนะคะ) เพื่อที่เราจะอยู่กับรอบตัวอย่างมีความสุข
- ไหนๆเราก็มีกิจกรรมนี้เป็นรอบที่ 2 แล้วนะคะบางคนก็คิดนักว่า เราต้องซื้อต้องหาของมาให้บัดดี้ทุกวัน ซึ่งตามหลักทฤษฎีพอเพียงนั้น นอกจากมีของให้บางครั้งบ้าง คำพูดและการดูแลเอาใจใส่มันมีค่ายิ่งกว่าสิ่งของที่ได้รับมาอีกนะคะ (การรู้จักให้นั่นเองค่ะ)
- บทความนี้โดนใจ จริง ๆ ... เห็นด้วยทุกประการ ค่ะ
- ถ้าอยากให้ใคร ๆ เข้าใจ คุณ ... คุณก็ต้องรู้จักเข้าใจคนอื่น ๆ เสียก่อน !!!
- กิจกรรมนี้ จึง เป็นการเปิดหน้าต่างของหัวใจ เพื่อเรียนรู้การให้ และการเริ่มต้นรู้จักคนอื่น ๆ ให้มากกว่าแค่รู้จักธรรมดา
- สิ่งที่ได้ตามมา มันเป็นสิ่งที่มีคุณค่าทางใจ ... และยิ่งใหญ่พอที่จะทำให้เปลี่ยนอนาคตของคุณได้ (ความรู้สึกที่เลวร้ายก็เปลี่ยนอนาคตคุณได้เหมือนกัน อิอิ)
ปล. คุณอิ่มเอม ... ยึดหลักพอเพียง จริง ๆ เหรอค่ะ 55555 แล้ว น้ำหนักอะ พอได้แล้วนะค่ะ เกินความพอดีแล้วค่ะ อิอิ
- ปีที่ 2 ของกิจกรรมนี้นับว่าได้รับความร่วมมือเกินคาด แนวคิดได้รับการสานต่อโดย สุนิสา, พรทิพย์, แมวเหมียว ทำด้วย "ใจ"
- เห็นด้วยกับความคิดทั้ง 3 ท่าน
- ห่วง น้ำหนัก "อิ่มเอม" ใครเป็นบัดดี้คงต้องดูแลเป็นพิเศษ 55555 เพราะอะไรๆๆ ก็อร่อย
- สิ่งที่คาดหวังสำหรับกิจกรรมนี้ การส่งเสริมให้ความสามัคคีระหว่างบุคลากรของสำนักหอสมุดให้คงอยู่กับองค์กรตลอดไป ยิ้มๆๆ สู้ๆๆ
เห็นว่าเป็นกิจกรรมที่ดี สำหรับทุกๆๆ ท่าน แล้วทุกท่านก็สามารถทำได้ และไม่ยากอะไรมาก เป็นความสามัคคีที่ดี และทำได้ทุกคน ได้เรียนรู้ซึ่งกัน และกันเอาใจใส่กับคนรอบข้างเป็นการดีมากที่เดียว
ก็เลยคิดที่จะสานต่อกิจกรรมนี้ไว้ สนุกดี ลุ้นดี ตื่นเต้น
อยากเห็นชาวหอสมุดมีแต่รอยยิ้ม แล้วก็อมยิ้มกันทุกวัน
จริงอย่างที่พี่ปุ๊กเขียนครับ เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้ทุกคนได้เข้าใจกัน และจะส่งผลการทำงานของเราด้วย
ว่าแต่ใครนะที่เป็น บัดดี้ พี่ปุ๊ก พี่สาวที่น่ารักของน้อง
ชอบ ชอบ เป็นกิจกรรมที่ทำให้ทุกคนมีความสุขจ้า (ทุกคนหรือเปล่าไม่ทราบนะ)
ใช่ๆ เห็นด้วย อยากได้บัดดี้คนอื่น แต่ บัดดี้ตัวเองเก็บไว้เซอร์ไพร้ส์ อย่างเดียว อิอิ แต่รอคนมาเทคนี้ รู้สึกวิตกจริต อย่างว่าจริงๆแหละค่ะ อิอิ ไม่เป็นไร รอได้เสมอ ..