สรุปการประชุมคปสอ.กะเปอร์ ครั้งที่3/2550


ช้าไปสักหน่อยไม่ว่ากันนะคะ..

                          

                 การประชุมคปสอ.กะเปอร์ครั้งที่ 3/ 2550 ซึ่งมีขึ้นตั้งแต่วันที่ 2 มีนาคม 2550 (อิอิ.. หลายวันจนเกือบจำไม่ได้ ช้าไปสักหน่อยไม่ว่ากันนะคะ..) แต่ถึงยังไงก็สรุป สำเนาการประชุม เป็นที่เรียบร้อย ในการประชุมครั้งนี้เรียกได้ว่าอบอุ่นกว่า 2 ครั้งที่ผ่านมา กล่าวคือมีผู้เข้าร่วมประชุมมากเป็นประวัติการณ์ เรื่องของเรื่องคงเป็นเพราะครั้งนี้จัดประชุมที่ห้องประชุมโรงพยาบาลกะเปอร์ จึงทำให้คณะกรรมการที่ปฏิบัติงานโรงพยาบาลกะเปอรืมีความสะดวกในการเข้าร่วมประชุมในครั้งนี้ (ถือว่า..เป็นจุดเริ่มต้นที่แสดงให้เห็นว่าคราวหน้าควรจะจัดประชุมที่ไหนดี อิอิ)

               

     บรรยากาศในห้องประชุมคะ

                   ครั้งนี้ มีผู้อำนวยการโรงพยาบาลกะเปอร์เป็นประธานในที่ประชุม เนื้อหาสาระจากการทำให้ผู้เขียนได้มองเห็นอะไร หลายต่อหลายอย่างที่เป็นสัจจะธรมของระบบราชการ ว่าไปแล้วมันหาข้อลงตัวและสูตรสำเร็จยากจริง-จริง ที่ติดเป็นประเด็นก็ตรงเรื่องของปัญหาที่นำมาหารือเพื่อหาแนวทางแก้ไขหน่ะคะ เรื่องการพบยาหมดอายุในสถานบริการ ซึ่งตามเคยที่ผู้สร้างปัญหามักจะไม่ได้เป็นผู้ที่ต้องมาลำบากตรากตรำแก้ไขปัญหานั้นเลย ในทางตรงข้ามกลับสบายใจ (ไอเลิฟยูซะงั้น)  หลายต่อหลายครั้งยังนึกท้อใจ ว่าทำไม๊-ทำไม คนที่ไม่ทำงง-ทำงาน สร้างแต่ปัญหา กลับได้อยู่อย่างสุขสบาย แล้วคนที่มาตามแก้ปัญหาและรับภาระก็คือส่วนรวม..

                                                                                             อรุฎา  นาคฤทธิ์
หมายเลขบันทึก: 85697เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 17:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:53 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

น่าจะให้คนที่สร้างปัญหาได้เข้ามานั่งในที่ประชุม และร่วมหาแนวทางแก้ไขบ้างก็คงจะดีน่ะ เพราะบางทีเขาอาจจะรู้ปัญหาที่แท้จริงซึ่งจะเป็นผลดีในการหาแนวทางแก้ไขที่ถูกทางได้มากขึ้น หรือหากไม่เป็นเช่นนั้น อย่างน้อยก็ให้เขาได้รับรู้ว่าคนที่ต้องมาคอยตามแก้ปัญหาให้น่ะเขาลำบากกันแค่ไหน..........ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะ สู้สู้ สู้ตาย

น้องเปิ้ล ครับ

  • ยินดีมากมายที่ได้อ่านบันทึกอีกครั้ง... ช้าไปบ้าง ไม่ว่ากันครับ (อิอิ ผมเองช่วงนี้เรียกว่า หายไปเลย... หาทางกลับมายากจริงๆ)
  • เรื่องปัญหาที่น้องเปิ้ลกล่าวถึง ผมคิดว่า ในบริบทของกะเปอร์ ก็น่าจะมีแนวทางที่ทำอยู่แล้ว.. อยู่ที่ว่ามันสำเร็จหรือไม่? และถ้าไม่สำเร็จ เรายังคงใช้แนวทางนั้นต่อๆ ไปหรือไม่? หรือเราลองเดินทางอื่น ที่ยังไม่มีใครเดินดูบ้างก็ได้.... อืมมม แต่ก็คงติดกับคำว่า "ระบบราชการ" ซึ่งอาจจะเข้าทำนอง
  • เดินตามผู้ใหญ่ หมาไม่กัด... ผมว่าคนที่คิดแบบนี้มีมากมาย แต่ผมก็ยังเชื่อว่ามีหลายคนคิดว่า "ลองไม่เดินตามผู้ใหญ่ดูบ้างสิ" บางทีทางนั้นอาจจะไม่มีหมาก็ได้ หรือถึงจะโดนหมากัดบ้าง ก็ดีกว่าไม่กล้าที่จะเดินไป... ไม่ใช่หรือ?
  • สู้สู้ เช่นกันครับ
  • ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังที่มีมาให้ ขอบคุณคนร่วมฝันที่แบ่งปันความคิดเห็น ขอบคุณ คุณอำนวยที่ยังสนใจติดตามเข้ามาอ่านอย่างต่อเนื่อง
  • เห็นทีจะจริงอย่างที่คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ ว่านะคะ  "ลองไม่เดินตามผู้ใหญ่ดูบ้างสิ" บางทีทางนั้นอาจจะไม่มีหมาก็ได้ หรือถึงจะโดนหมากัดบ้าง ก็ดีกว่าไม่กล้าที่จะเดินไป... ไม่ใช่หรือ?

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท