เรื่องเล่าข้างเตียง..คุณค่าของการมีส่วนร่วมของมารดาและทีมงาน
ครั้งหนึ่งไปขึ้นเวรพยาบาล part time ที่ตึกผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิด ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติหน้าที่สมาชิกในทีมการพยาบาลโดยมีพยาบาลประจำเป็นหัวหน้าเวร หลังจากที่กุมารแพทย์เยี่ยมอาการทารกแล้วก็มีคำสั่งให้วัดความดันโลหิต 4 ระยางค์ แขนและขาทั้งสองข้าง พยาบาลหัวหน้าเวรก็ทำการวัดความดันโลหิตของทารกบนเครื่องให้ความอบอุ่น แต่..ทารกร้องจ้าและดิ้นไปมา คุณแม่ก็มาชะเง้อแอบดูลูกอยู่ข้างหน้าต่างกระจกที่มีสติ๊กเกอร์ลวดลายติดพรางตาอยู่.. ดิฉันดูท่าว่าจะไม่สำเร็จ และเท่าที่ทราบข้อมูลจากเวรก่อนๆ คือ คุณแม่จะกังวลห่วงใยกับอาการเจ็บป่วยและการรักษาของลุกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงเสนอแนะให้นำคุณแม่มามีส่วนร่วม หัวหน้าเวรก็ตกลง จึงอธิบายให้คุณแม่ทราบว่าจะทำอะไร เกิดอะไรขึ้น และขอให้คุณแม่อุ้มลูกน้อยดูดนมแม่ พยาบาลก็วัดความดันโลหิตไปด้วย
ปรากฏว่า..ทารกหยุดร้องดิ้น มารดาได้รับทราบข้อมูล พยาบาลทำงานได้สำเร็จภายในเวลาไม่นาน..
สรุปสุดท้าย We are all HAPPY!
ความเห็น (8)
อ่านแล้วนึกถึงการมีส่วนร่วมของสามีในห้องคลอด ตามหลักสูตรโรงเรียนพ่อแม่ค่ะ
จากประสบการณ์เป็นพยาบาลห้องคลอด 10 กว่าปี จำได้ว่าบ่อยครั้งที่รู้สึกอยากให้สามีหรือญาติเข้ามาช่วยให้กำลังใจคุณแม่ เพราะลำพังพยาบาลที่ได้พบหน้ารู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง จะช่วยให้ความกลัว ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานบรรเทาเบาบางเป็นเรื่องยากมาก เหล่าคุณพยาบาลห้องคลอดก็ตั้งหน้าตั้งตา บางครั้งเวรดึกก็ก้มหน้าก้มตา ให้กำลังใจ ปลอบประโลม เท่าที่ศักยภาพทุก ๆ ด้านในตัวคุณพยาบาลท่านนั้นจะพึงมี ผลงานหรือคำตอบจึงมักได้รับว่า "พยาบาลห้องคลอดดุเหมือน ... และ ..." (แล้วแต่จะเติมคำในช่องว่าง)
ดีใจที่หลักสูตรโรงเรียนพ่อแม่เน้นการมีส่วนร่วมของคนในครอบครัว เชื่อว่าคุณภาพครอบครัวไทยในอนาคตจะมีโอกาสพัฒนาอย่างยั่งยืนได้ค่ะ
DAENG...D
ขอบคุณมากคะพี่แดงดีขาที่ช่วยกันทำมาหากิน เชียร์เต็มที่ ฮูเล้ ฮูเล้ ฮาฮา
สวัสดีค่ะ คุณกบ โรงเรียนพ่อแม่ แดง nurseopd
(ไม่ใช่กบดำกบแดงนะคะ)
- ยินดีค่ะที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น ถ้าพยาบาลและทีมงานทุกคนเปิดใจ และเปิดโอกาสให้ครอบครัวมีส่วนร่วมในกิจกรรมการดูแลผู้รับบริการ โดยไม่ได้เป็นการผลักภาระให้ แต่มุ่งหวังด้าน mental support และ empower ผู้รับบริการและครอบครัว เพื่อผลลัพธ์ที่ดีทางการพยาบาลจะเป็นการดีมากๆๆๆ เลยนะคะ ประกาศนียบัตรรับรองคุณภาพตามมาตรฐานต่างๆ ก็จะตามมาเองค่ะ
pinklabour
บ่อยครั้งที่ชวนสามีของผู้คลอดเข้าไปมีส่วนร่วมในการคลอดปกติ จะได้รับผลตอบสนองต่อการคลอดที่ดีมาก เสียงร้องจะลดลง บางครั้งคู่สามีภรรยาเค้าสามารถปลอบโยนให้กำลังใจกันได้อย่างน่ารักน่าชัง บางครั้งเป็นเสียงหัวเราะแม้ว่าจะเบ่งคลอดเสียจนแทบหมดแรง และยิ่งน่ายินดีมากที่ปรากฏการณ์ดังกล่าวนี้มักเกิดกับกลุ่มคู่สามีภรรยาที่เป็นวัยรุ่นเสียส่วนใหญ่ กลุ่มที่เป็นวัยผู้ใหญ่มักลุ้นไม่ขึ้น
สวัสดีค่ะ คุณ pinklabour
- ยินดีค่ะที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยกัน
- ดิฉันว่าวัยรุ่นเป็นวัยที่สนุกสนาน คงจะมองสิ่งใหม่ๆ รอบตัว เป็นเรื่องของการเรียนรู้ จึงมีเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินกันนะคะ ส่วนคู่ที่เป็นวัยผู้ใหญ่คงจะมีแต่ความเห็นอกเห็นใจกันมากกว่า จึงหัวเราะไม่ออก