บางบทกลอนที่ยังคงอยู่ในความทรงจำเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆในจังหวัดปัตตานี ก่อนหน้านี้ที่นั่งรถไปปัตตานีก็ร่ายบทกวีบันทึกลงในใจ
ถึงบะตีมีโรงไฟฟ้าใหญ่
ระกะตาสายไฟดูสับสน
เหมือนพี่นี้คิดถึงแม่หน้ามล
ให้ร้อนรนสับสนดุจฟอนไฟ
...........................................
ถึงเฆาะบาตอระย่อจิต
ด้วยก่ออิฐปิดหนาไว้กางกั้น
อิฐเวลาก่อเกิดกำเนิดวัน
ยิ่งนานวัยสูงล้ำระกำใจ
ถึงตือลาฆอสมีแลก็แลหา
อยู่ใหนหนาบ่อเก้ายังสงสัย
เหมือนพี่นี้เที่ยวหายอดยาใจ
เจ้าซ่อนไปดุจบ่อซ่อนเสมอกัน
................................................
คงไม่ว่าหรอกครับ เพราะผมเขียนถึงเธอด้วยครับ อาจารย์ช่วยให้ผมนึกถึงบางตอนที่ลืมไปแล้วขึ้นมาได้ครับ
ถึงซอยสิบสี่พี่เศร้านัก
ด้วยมีคนถามทักว่าไปใหน
ทำไมไม่พายอดศรีสุดาใจ
ไปพร้อมกันดอกหรืออย่างไรกัน
อ.อาลัม