สวัสดีค่ะคุณขจิต
ยินดีที่ได้เจอกันที่นี่นะคะ นอกเหนือจากในจม.ข่าวสยามเสวนาเป็นครั้งคราว
สารภาพว่าจริงๆแล้ว ยังไม่มีเรื่องงานวิจัยหรือการตีพิมพ์มาคุยหรอกค่ะ :P
แต่เผอิญว่าวันนี้ที่คณะเภสัชฯ ม.มหาสารคาม จัดอบรมการทำ blog เลยได้มีโอกาสลองเปิดblogใหม่ และจั่วหัวเรื่องไว้ดักรอผู้รู้ท่านอื่นๆ มาแบ่งปัน เพราะเรื่องของการตีพิมพ์นี้ ดูจะเป็นเป้าหมายที่ไปถึงได้ยากสำหรับนักวิจัยใหม่ ในหลายๆสถาบัน
คุณขจิตมีประสบการณ์และเทคนิคการตีพิมพ์บทความวิจัยมาแบ่งปันกันบ้างไหมคะ?
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
เห็นด้วยค่ะ ว่าการตีพิมพ์เผยแพร่ที่ดี ท้ายสุดแล้ว ควรจะต้องให้ผลประโยชน์ไปสู่มือกลุ่มเป้าหมายหรือผู้มีส่วนได้เสียให้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน นักวิชาการในสาขานั้นๆ ผู้ปฏิบัติงานจริงในงานที่เกี่ยวข้อง
ในส่วนของการให้ประชาชนหรือชุมชนได้มีส่วนร่วมในงานวิจัย(ในบางสาขา) อันนี้ก็เห็นด้วยเช่นกันค่ะ แต่เป็นเรื่องที่พูดง่าย ทำยากจังนะคะ
ตัวเองเคยทำวิจัยโดยพยายามนำเรื่องประชาสังคมมาใช้กับการใช้ยาอย่างเหมาะสม โดยมีพื้นที่ของการศึกษาในชุมชนแออัด ไม่ง่ายเลยค่ะ ที่จะดึงคนในชุมชนทีต้องปากกัดตีนถีบเพื่อความอยู่รอดไปวันๆ เพื่อให้มาสนใจเรื่องสุขภาพหรือการใช้ยาอย่างเหมาะสม ซึ่งยังเป็นเรื่องที่ดูจะไกลตัวเขาอยู่
ยาก... แต่ก็มันดี
และก็ยังสรุปโครงการไม่ลงซะที เลยยังไม่ได้เผยแพร่ตีพิมพ์
เศร้าและละอายใจมากค่ะ เล่นดองโครงการมาซะนาน
แต่ไงก็ตาม ปิดเทอมนี้จะต้องจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อยละล่ะค่ะ
สู้ๆ!
เรียนท่านอาจารย์ศิริตรี
บันทึกได้สั้น กระชับ ได้ใจความดีครับ
กัมปนาท
พี่หนิง สวัสดีค่ะ- อยากอ่าน blog ก๊อ ต้องรอสิบโมงนะคะ...เหอๆ ล้อเล่น ต้องใจเย็นๆค่ะ เพราะยังไม่มีอะไรมาคุยที อันนี้เขาเรียกว่ามาสร้าง blog ไว้หลอกดักคนผ่านไปผ่านมาค่ะ ;-)
ว่าแต่หนังสือเสียง "ยาในชีวิตประจำวัน" ถึงไหนแล้วคะ?
คุณกัมปนาท - เจ๋งไหมคะ? หายากนะ บันทึกสั้นได้ใจความแบบนี้ ฉนั้น วันหน้าก็เชิญเข้ามาช่วยเติมให้มันยาวๆกว่านี้หน่อยนะคะ