การเรียนรู้ใด ๆ ไม่ยากเท่าการเรียนรู้จิตใจ "คน"
ความมหัศจรรย์อย่างหนึ่งที่มนุษย์มีคือ ความสามารถในการออกแบบและคิดค้นสิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ ๆ ที่เราเรียกว่า "นวัตกรรม" แต่นวัตกรรมเหล่านี้ก็ไม่ยากเกินความสามารถของเราที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจ...
ต่างกับจิตใจที่อยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน รวมถึงตัวเราด้วย กลับเป็นสิ่งที่เรียนรู้และทำความเข้าใจได้ยาก แม้แต่จิตใจเราเองที่อยู่กับตัวเราตลอดเวลา บางครั้งเราก็ยังไม่เข้าใจตัวเราเอง...
นับประสาอะไรกับการเรียนรู้และเข้าใจจิตใจของผู้อื่น ย่อมเป็นเรื่องที่ยาก เพราะในแต่ละวันเราต้องใช้ชีวิตร่วมกับบุคคลอื่นเกือบตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน รวมถึงบุคคลต่าง ๆ ที่เราต้องพบปะ พูดคุย...
ซึ่งคนแต่ละคนย่อมมีความแตกต่าง เป็นแบบฉบับเฉพาะของตัวเอง การที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจก็ไม่สามารถที่จะเหมารวมได้ ต้องมองและวิเคราะห์เฉพาะที่แต่ละบุคคล...
การเรียนรู้และเข้าใจจิตใจของตัวเอง และจิตใจของผู้อื่น ย่อมทำให้เราสามารถที่อยู่กับตัวเองและอยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมได้อย่างมีความสุข...
ความเห็น (28)
ถ้าเป็นอย่างนั้น...
แล้วมนุษย์คอนโทรลมันได้ไหม...
มนุษย์หรอความสะดวกสะบายต้องมาก่อนค่ะ
ครับ คุณอายดิน 
...
มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ครับ...
- สวัสดีครับคุณดิเรก
- ขอบคุณมากครับที่ทำให้ชวนคิด
- ในความคิดของผม ผมคิดว่าการควบคุมจิตใจของเรา ก็เหมือนการขับรถมอร์เตอร์ไซต์ เราต้องทราบความแรงของเครือง ทราบเส้นทาง ทราบคุณสมบัติ ทราบสภาพแวดล้มครับ ถึงเราจะขับรถคันนั้นให้ไปได้ดังใจที่ต้องการให้เหมาะสมกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ เสมือนกับคนเราที่หัดลองขับจิตใจตัวเอง ให้เข้ากับสิ่งต่างๆ เรียนรู้ใจตัวเองเพื่อให้สามารถขับไปได้ตามสภาพ โดยไม่ขับรถปล่อยมือ (ปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปตามสายลม) คงปล่อยได้บ้างให้รู้สึกเป็นอิสระ ให้ล่องลอยบ้างแต่วกกลับมาได้ดังเดิมเมื่อต้องการครับ
- เมื่อเราขับจิตใจเราได้เต็มที่แล้วต่อไปก็คงขับรถของคนอื่นได้ด้วยครับ หากมีการเรียนรู้รถของคนอื่นๆ เหมือนที่เคยเรียนรู้รถของตัวเอง
- ในที่สุดเราก็จะสามารถเรียนรู้นวัตกรรมนั่นได้โดยไม่ยากครับ เหมือนว่าพูดง่ายทำยาก แต่หากใช้ความเข้าใจ เอาใจเขามาใส่ใจเราก็คงเรียนรู้ได้ครับ จังหวะไหนควรก้าวควรถอยครับ
- ขอบคุณมากครับ
เห็นด้วยค่ะว่าการเรียนรู้จิตใจคนนั้นยาก อยากจะเรียนรู้จิตใจคนให้ได้ดีกว่านี้เช่นกันค่ะ คิดว่าจะเริ่มจากเรียนรู้จิตใจตนเอง โดยการฝึกมีสติให้ต่อเนื่องให้มากขึ้น จากการพิจารณาลมหายใจตนเอง มีสติระลึกได้ว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ พูดอะไรอยู่ และทำอะไรอยู่
ขอให้ประสบความสำเร็จในการเรียนรู้จิตใจคนค่ะ
ครับ คุณเม้ง 
...
เปรียบเทียบได้เห็นภาพดีครับ...
เรื่องเหล่านี้บางทีก็ต้องใช้ศิลปะเหมือนกัน แต่ถ้าเราทำได้แล้วก็จะติดตัวเราไปตลอด...
ขอบคุณครับ ผศ.ดร.กานดา 
...
ครับคงต้องเริ่มต้นที่ "สติ" ของเราเองครับ...
ขอให้อาจารย์ประสบความสำเร็จในการเรียนรู้จิตใจคนเช่นกันครับ...
ขอบคุณอีกครั้งครับ...
- ขอร่วมเรียนรู้ด้วยคนครับ
- ในอิสลามสอนให้ตระหนักอยู่เสมอว่า "อัลลอฮฺ" ผู้ทรงสร้างมนุษย์นั้น ทรงมองดูเราอยู่ตลอดเวลา ทรงมองเห็น ทรงรอบรู้ ทรงได้ยิน จากคุณลักษณะดังกล่าวของพระองค์ทำให้มนุษย์เราระมัดระวังในการคิด ทำสิ่งต่างๆ
- ในอิสลามเรียกความรู้สึกตระหนักว่า อัลลอฮฺทรงกำลังมองดูอยู่นั้นว่า "การตักวา" หรือ "ความยำเกรง" ต่ออัลลอฮฺ อันเป็นเงื่อนไขและคุณสมบัติสำคัญของการเป็นมุสลิม และมุอฺมินครับ
- และขออนุญาตนำเข้าแพลนเน็ตครับ ขอขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ...อ.อาลัม 
...
การยำเกรงต่ออัลลอฮ ทำให้เราเกรงกลัวต่อบาป และดำเนินชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท...
ยินดีครับที่อาจารย์นำเข้าแพลนเน็ต...
ผมก็ตามไปอ่านบันทึกของอาจารย์อยู่บ่อย ๆ ครับ...
สวัสดีครับ ขอแจมด้วยคน
ประเด็น-มนุษย์หรอความสะดวกสะบายต้องมาก่อนค่ะ มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ครับ...
ต่อประเด็น-ผมว่าไม่ธรรมชาติมนุษย์นะ ด้วยเหตุผล๒ข้อ
ข้อแรกคนเรา(จำนวนมาก )พออธิบายอะไรไม่ได้จะบอกว่าเป็นธรรมชาติและไม่ไปหาเหตุผลต่อ? ยกตัวอย่างเช่นสัญชาติญานของคนและสัตว์มาจากไหน?พอตอบไม่ได้ก็จะบอกว่าเป็นธรรมชาติ
แต่ปราชญ์ในอดีตหลายท่านไม่เห็นด้วยกับคำตอบนี้ ทำให้เกิดคำอธิบายเรื่องภพชาติขึ้นมา หรือตัวอย่างอื่นอาทิเช่นนิวตันก็ไม่พอใจคำอธิบายว่ามันเป็นธรรมชาติที่ลูกแอปเปิ้ลต้องตกลงสู่พื้นดิน(ใครใครเขาก็เชื่ออย่างนั้น ) แต่เขาค้นพบสาเหตุคือแรงดึงดูดของโลก(gravity ) หรือ กาลิเลโอไม่เชื่อเรื่องโลกแบนเป็นต้น
ข้อสอง มนุษย์กับคนนะต่างกัน มนุษย์คือผู้มีใจสูงและเป็นผู้ฝึกตนดังนั้นจะเอาอบายมุข ความเกียจคร้าน ความสะดวกสะบายมักง่ายมาเป็นธรรมชาติหรือเรื่องอันเป็นปรกติวิสัย ของมนุษย์ไม่น่าจะใช่ครับ
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องธรรมชาติ (แปลว่าปรกติ-แต่ยังช่องทางการจัดการความรู้อีกว่า-ที่มาของความปรกตินี้มาจากไหน? )ที่มนุษย์จะพ่ายกิเลสเอาความสะดวกสะบายมาก่อนครับ
ถ้าเป็นธรรมชาติของเดรัจฉานน่าจะใช่ (และหาสาเหตุของธรรมชาติเดรัจฉานนั้นได้อีกด้วยว่ามาจากไหน )
แม้แต่ธรรมชาติของคนผมว่ายังไม่แน่ เพราะคนมีพัฒนาการสูงกว่าเดรัจฉานมากครับ? มีโอกาสกิเลสนำ และฉันทะนำครับ
มองต่างมุมนะครับ
ขอบคุณครับ...คุณกระต่ายหูตก 
...
เรื่องที่ยกมาเป็นประเด็นที่น่าสนใจครับ...
เห็นด้วยมากครับ...การยกเอาธรรมชาติมาอ้างเป็นคำตอบสุดท้ายเพื่อที่เราจะไม่ต้องหาเหตุผลมาอธิบายต่อ...
ผมมองอย่างนี้ครับ...มนุษย์บางคนฝึกฝนตนเอง จนเป็นมนุษย์ที่พัฒนาแล้ว แต่ก็ยังมีมนุษย์อีกไม่น้อยที่ไม่ยอมฝึกฝนตนเอง ยังดำเนินชีวิตโดยใช้สัญชาตญานและความรู้สึกของตนเองเป็นหลัก...
การที่บอกว่าธรรมชาติของมนุษย์ความสะดวกสบายต้องมาก่อน อาจจะไม่ถูกต้องนัก เพราะมนุษย์แบ่งได้เป็นหลายจำพวก เราจึงไม่สามารถเหมารวมได้...
คำพูดนี้อาจใช้ได้กับมนุษย์บางจำพวกเท่านั้น...
ขอบคุณมากครับที่เปิดประเด็นมาให้คิด...
ต่อไปคงต้องพยายามหาเหตุผลมาอธิบายมากกว่าที่จะอ้างธรรมชาติ...
ขอบคุณอีกครั้งครับ...
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ
ขอร่วมเรียนรู้ด้วยอีกคนค่ะ
ยินดีครับ...คุณนุ้ย 
...
มาร่วมแลกเปลี่ยน เรียนรู้ด้วยกัน...
ขอบคุณครับ...
มนุษย์ ก็คือ มนุษย์ ครับ
- ไม่มีใครหยั่งรู้ลึก ถึงใจของมนุษย์ได้
คนที่ว่าดี ก็ยังทำตัวไม่ดีให้เห็น...คนที่ว่าไม่ดีก็ยังทำตัวดีได้
อย่างที่ คุณได้พูดไว้ข้างต้นครับว่า มนุษย์สามารถเรียนรู้ได้ไกลกว่าตัวเอง แต่ไม่สามารถที่จะเรียนรู้ใจตัวเองได้...(หรือว่า..มนุษย์กำลังหลอกตัวเองอยู่ อิอิ)
มันน่าคิดน่ะครับ
ขอเรียนรู้ด้วยคนนะคะ
มนุษย์เราบางทีเราก็รู้....ว่าเรารู้
บางทีเราก็รู้....ว่าเราไม่รู้
แต่เรากลับไม่เคยรู้เลยว่า...เราไม่รู้ว่าเราไม่รู้อะไรบ้าง
จิตใจตัวเราเองแท้ๆบางทียังยากที่หยั่งถึง
ครับ...คุณ ทา ยุ 
...น่าคิดครับ
แต่ผมว่าหลายคนไม่ได้หลอกตัวเองหรอกครับ แค่ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองมากกว่า...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...
ยินดีครับ คุณน่านฟ้าทะเลลม 
...
เห็นด้วยครับจิตใจเราเองแท้ ๆ บางทีก็เข้าใจยาก...
ขอบคุณนะครับ...
ใช่แล้วครับ...น้อง poonim 
...
เรียนรู้ที่จะเข้าใจตนเองก่อนแล้วค่อยเรียนรู้ที่จะเข้าใจผู้อื่นครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...คุณแผ่นดิน 
...
แล้วเราทุกคนก็ต้องเดินทางกันต่อไปจนกว่าจะเจอ...
ขอบคุณมากครับ...
จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง
เหนื่อยๆ กับการดูแลใจคนอื่นค่ะ พยายามเข้าใจเค้าแล้ว แต่ทำไมกลับไม่เข้าใจเลย...บางคนเราก็พูดด้วยดีๆ แต่ทำไมจึงไม่พูดดีๆกับเรา หรือกับคนอื่นๆ...พยายามมีสติ ให้อภัย...แต่ จิต ก็เกิดจนได้
ทำไมบางอย่างเราคิดว่า ดีแล้ว แต่เขาถึงว่าไม่ดี...นี่คือจิตมนุษย์ใช่มั้ยค่ะ
ครับ...พี่ paew 
...แน่แท้แล้วจิตใจมนุษย์ครับ...
การดูแลจิตใจคนอื่นต้องใช้ความอดทนอย่างสูงครับ...
แล้วก็เห็นใจคนที่ต้องทำหน้าที่เหล่านี้มากครับ...
ขอบคุณครับ...
จิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึงจริงๆ เคยประสบพบเจอ
ก็เพื่อนกันนี่แหละ สนิทกันมากด้วย มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาหารือด้วยกันเสมอ เขาปรึกษาเรา เราปรึกษาเขา แต่ส่วนใหญ่เขาจะปรึกษาเราซะมากกว่า ไว้วางใจกันตลอดมา แต่เมื่อไม่นามมานี้เองความช้ำใจก็มาเยือนเมื่อเพื่อนทำให้ผิดหวัง เพื่อนหลอกใช้เรา เจ็บช้ำใจ... แค้นใจ..(มาก) แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว
นี่แหละมนุษย์...
ครับ...คุณภัชราพรรณ 
...
คนใกล้ตัวที่เราเรียกว่าเพื่อนทำอย่างนี้กับเรา ทั้งเสียใจและเสียความรู้สึกครับ...
ดีใจครับที่ทำใจได้ ไม่มีการให้ใดยิ่งใหญ่เท่าการให้อภัยครับ...
แต่จะยังงัยเรื่องของจิตใจก็คงต้องเรียนรู้กันต่อไปครับ....
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีครับ
ในความคิดผมนะ
ไม่ว่าการเรียนรู้จิตใจ "คน" หรือว่า การเรียนรู้จิตใจ "อย่างอื่น" มันก็ยากๆ ทั้งนั้น แต่ที่ผ่านมา(เข้าใจว่า)มีการศึกษาเรียนรู้จิตใจคนมากกว่าอย่างอื่น ซึ่งน่าจะมองได้ว่าเราเข้าใจคนได้มากกว่าเข้าใจใจอย่างอื่น
ครับ...คุณเอกชน 
...
ผมเห็นด้วยครับว่าการเรียนรู้เรื่องของจิตใจเป็นเรื่องที่ยาก ไม่เฉพาะแค่เรื่องของจิตใจคนครับ...
ขอบคุณมาก ๆ ครับ...
รีนรมดี
ครับ...คุณนิดหน่อย
ดีใจครับที่อ่านแล้วชอบ...
ขอบคุณครับผม...