แบบอย่างที่ดีของเด็ก

    

                เมื่อวานมีโอกาสได้ไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อน พี่ น้อง ที่ไม่ได้เจอกันนาน ประเด็นหนึ่งของการเสวนา คือ “พฤติกรรมของเด็ก” หลายคนที่ร่วมอยู่ในวงเสวนาบ่นให้ฟังตามประสาผู้เป็นพ่อ แม่ อา ลุง ว่าเด็กๆ ที่อยู่ในบ้านมีนิสัยกร้าวร้าว ด่าเก่ง ซน ดื้อ.....ต่างๆ นานา ทำให้เกิดคำถามขึ้นในใจว่า แล้วเด็กๆ ที่เพิ่งจะเริ่มพูดได้เหล่านั้น สามารถด่าคนได้เนี่ย ใครหละเป็นคนสอน? หรือได้แบบอย่างเหล่านี้มาจากไหน? ผมลองถามไปเล่นๆ ก็ได้รับคำตอบที่ทำให้ไปต้องสงสัยในพฤติกรรมเหล่านั้นเลย เพราะเขาเล่าว่า เด็กๆ ที่พูดถึงจะไปโรงงานกับพ่อทุกวันในฐานะลูกเจ้าของโรงงาน ซึ่งมีคนงานมาจากหลายถิ่น ที่สำคัญเขาเหล่านั้นมักจะอนุรักษ์ภาษาที่ใช้จากสมัยพ่อขุนรามไว้เป็นอย่างดี เผลอๆ ก็จะสอนเด็กๆ ไปโดยปริยาย.....ฟังแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาหรอก เพราะสิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง ก็ย่อมทำให้เกิดพฤติกรรมเหล่านี้ได้ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่า ถ้าพฤติกรรมเล่านั้นไม่ใช่เพียงคำพูด แต่เป็นพฤติกรรมอื่นๆ ที่ร้ายแรงกว่า จะเป็นแบบอย่างให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ผิดเพิ่มเติมมาหรือเปล่า และที่สำคัญ คนงานเหล่านั้นเองอนาคตก็คงมีลูก แล้วพฤติกรรมของเขาหละ...จะเป็นเช่นไร...

 

ด้วยรัก  

[นาง ไอนี สุระกำแหง]

เด็กสมัยนี้ ในการพูด การจา มักจะพูดไม่เพราะ พูดตะคอก ไม่รู้กาลเทศะ นึกจะพูดก็พูด ไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ใหญ่หรือเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่ใช้คำพูดเหมือนกันหมด

[กิตติพงศ์ พลเสน]

ซึ่งผู้ใหญ่เองต้องอธิบาย และเป็นแบบอย่างที่ดีให้เด็กๆ ให้มากขึ้นครับ

ด้วยรัก