พึงระมัดระวังในการเปล่ง “วาจา”
|
ธรรมบรรยายโดย : |
หมายเหตุ : คัดลอกเฉพาะใจความสำคัญ
วันหนึ่ง ๆ ถ้าเราคำนวณดูแล้ว จะพบว่าใช้ปากมากกว่าส่วนอื่นส่วนใดของร่างกาย ตื่นขึ้นมาก็ใช้ปากแล้ว ยิ่งคนที่เป็นแม่บ้านแม่เรือน พอตื่นเช้าก็ต้องใช้ปากแล้ว ต้องว่าคนนั้นคนนี้กันอยู่เรื่อยไป เวลาไปทำงานทำการก็ต้องใช้ปากอยู่ตลอดเวลา คนที่ชอบพูดมากก็เรียกว่า “ใช้ปากมาก” ถ้าใช้น้อยก็ใช้ปากน้อยหน่อย
ผู้ใดพูดมาก... ก็อาจผิดพลาดมาก
แต่ถ้าพูดน้อย ๆ ... ก็อาจผิดพลาดน้อย
ผู้ใดสำรวมปากไว้ได้...
ภัยอันจะเกิดขึ้นจากปากก็มีน้อยเป็นธรรมดา...
แต่ว่า... ถ้าเรายังระวังปากของเรายังไม่ได้ พูดพร่อย ๆ พูดเรื่อย ๆ ไป มันก็เป็นเหตุให้เกิดความทุกข์เดือดร้อน คำพูดของคนเพียงคำเดียว อาจเป็นเหตุให้เป็นภัยแก่ชาติ แก่บ้านเมือง แก่ทรัพย์สินเงินทองก็ได้ เพราะคำพูดเพียงคำเดียว
เพราะฉะนั้น... จึงควรจะได้ระมัดระวังในการที่จะเปล่งวาจาออกไป....
ความเห็น (2)
ต้องระมัดระวังจริง ๆ ค่ะ พูดออกไปแล้ว เอากลับคืนมาไม่ได้ เสียหายแล้ว จะแก้ให้ดีก็ยาก
ขอบคุณมากค่ะ
 |