(อีก) วันดี ๆ ในชีวิต : รับเสื้อรางวัลและพบมิตรต่างวัย (ประหนึ่งพบคนรู้ใจ, ดาราคนโปรด !)

จะว่าไปแล้วเช้าของวันนี้ (7 มีนาคม 2550) ช่างเป็น  “เช้าชื่นแห่งชีวิต”  ก็ไม่ผิดนัก  เพราะวันนี้ผมมีนัดต้องไปรับเสื้อรางวัล "ฅ  KM มมส.”  จากคณะอนุกรรมการ KM  มมส   ขณะที่นาฬิกาเรือนใหญ่ในสำนักงานยังไม่ชี้ไปที่  9 นาฬิกา เจ้หนิง  ได้เดินมาทักและชวนให้ไปทานมื้อเที่ยง (ส้มตำ)  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">กับชาวบล็อก (ตัวจริง,เสียงจริง) จากมหาวิทยาลัยขอนแก่นที่สัญจรมาร่วมสัมมนาที่โรงพยาบาลมหาสารคาม  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ขนลุก…ครับ  (เรื่องจริง) .. และยิ่งรู้ว่า  อ.แป๋ว  (อ. paew)  อ.ติ๋ว  (อ. กฤษณา สำเร็จ)  ขวัญใจตัวจริงของผมมาด้วยตนเองเช่นนั้น  หัวจิตหัวใจของผมยิ่งเต้นรัวถี่ครั้งอย่างไม่เป็นจังหวะ  ซ้ำหนักเมื่อเจ้หนิงยื่นโทรศัพท์ให้ผมคุยกับตัวท่านจริง ๆ .. แรกเริ่มผมได้รับคำถามว่า  “คุณแผ่นดิน สบายดีหรือค่ะ”   ทำเอาผมนิ่ง ! ..นิ่งและนิ่ง  พูดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก      </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเรียนด้วยความสัตย์จริงตามประสาคนตรง เฉิ่ม ๆ ว่า  “สุขบ้าง ทุกข์บ้าง, สลับกัน ครับ”  และผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะขบขันอันละมุนละไมจาก อ.ติ๋ว  จากนั้นผมก็ยิ่งเข้าสู่ภาวะ “เขิน ๆ อาย ๆ”  (ทั้งที่วัยอย่างผมไม่น่าจะหลงเหลือเชื้อเหล่านี้แล้ว)  </p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมยังคงพูดไม่ออก บอกไม่ถูก..  เคอะ ๆ เขิน ๆ  ถี่ขึ้น  จนคู่สายถามทักว่า  “พูดเป็นแค่ครับ..คำเดียวเหรอคะ !”   พร้อมกลับถ่ายเครื่องไปยัง อ.แป๋ว  </p><p>   </p><p>ผม (ดูแก่สุด) อ.ติ๋ว  อ.แป๋ว  และเจ้หนิง  ตามลำดับ. </p><p>ท่าน อ.แป๋ว  ให้ความกรุณาทักทายผมหลายคำเหมือนกัน,  แต่ผมยังเหมือนตะลึงงันอยู่กับโลกใบใหม่  ไม่รู้จะพูดจาภาษาอะไร  … บอกได้อย่างเดียวว่า  ตื่นเต้น ดีใจ  เคอะเขิน  จนทำอะไรไม่ถูก ..  ประหนึ่งกำลังพานพบระยะประชิดกับคนรู้ใจ  หรือดาราคนโปรด  ซะงั้นไป !    </p><p></p><p>ชั่วอึดใจเดียวคล้อยหลังคลื่นโทรศัพท์ปิดลง  เจ้หนิง  ยิ่งย้ำว่างานนี้ ท่าน อ. JJ  นำทีมมาเอง รวมถึงทีมงานคนเก่งอย่าง คุณพิชชา ก็ตามติดมาด้วยเช่นกัน  ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นเข้าไปใหญ่   </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเป็นเช่นนั้นจริง ๆ นะครับ…มันเป็นความสัตย์จริงที่เกิดขึ้นกับผม  ผมมักเป็นเด็กเสมอเมื่อเจอะเจอกับความประทับใจที่จะได้พานพบกับคนที่เราชื่นชมและชื่นชอบ… และเชื่อว่า  อาการเช่นนี้จะติดตัวไปอีกนานและนานมากเลยทีเดียว  (ต้องรบกวน อ.ติ๋ว จัดยาลดอาการเช่นนี้ให้แล้วนะครับ)</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จากนั้น  ผมก็กลับมาดูแฟ้มต่ออย่างมีสมาธิ  ต่อเมื่อเวลา 9.30  น.  ผมก็เดินทางไปรับเสื้อ MSU KM  อันเป็นรางวัล "ฅ  KM มมส.”  ณ  ตึกบรมราชกุมารี  พิธีเป็นไปด้วยรูปแบบอันเรียบง่ายและเป็นกันเอง  โดย ผศ. พิศมัย  ศรีอำไพ  รองอธิการบดีฝ่ายวิชาการและวิเทศสัมพันธ์ให้ความกรุณาเป็นประธานมอบเสื้อให้กับผม -</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมสัมผัสกับบรรยากาศแห่งความเป็นมิตรที่ห่มคลุมอยู่เต็มห้อง  ผมได้พูดอะไรบ้างเล็กน้อย  และเนื้อหาก็ไม่ต่างไปจากที่เขียนบันทึกไว้ก่อนหน้านี้  จากนั้นจึงขอตัวกลับมาทำงานในเวลาอันรวดเร็ว</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ต่อจากนั้น … ผม – เจ้หนิงและน้องออยเดินทางไปทานมื้อเที่ยงตามที่นัดไว้กับชาวบล็อก KM  จาก มข   แต่เปลี่ยนจากส้มตำมาเป็นก๋วยเตี๋ยวแทน  (แล้วผมจะใช้ตะเกียบยังไงล่ะ…ผมเริ่มวิตกจริต)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นครั้งแรกที่ลูกชิ้นกองอยู่ตรงหน้า  แล้วผมทานไม่ได้   เป็นครั้งแรกที่ผมทานก๋วยเตี๋ยวไม่เกลี้ยงชาม  ไม่มีเหตุผลใดนอกจากความเคอะเขิน  ,   เป็นความเคอะเขินที่มีต่อ “คนคุ้นเคย” แห่งชาวบล็อก </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  ท่านอาจารย์ JJ  เป็นผู้ใหญ่ (ใจดี)  .. ผมไม่ค่อยได้ทักทายพูดคุยกับท่านนัก  ผมนั่งข้าง ๆ คุณพิชชา (ตัวจริงสดใสกว่าในรูป)  ช่างคุย  สวยใสและร่าเริง <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ท่าน อ.แป๋ว  และ อ.ติ๋ว  นั่งถัดน้องออยไปเล็กน้อย  แต่ผมก็ได้คุยกับท่านไม่น้อยเช่นกัน  พร้อมทั้งมอบนิตยสาร (รายอารมณ์)  “ละลาน”  ฉบับที่ 2  เป็นของฝากจำนวน 4 เล่ม  เพราะภาวะเร่งรีบเช่นนี้เลยตัดสินใจหยิบเอาสิ่งใกล้ตัวที่สุดติดมือไปเป็นของฝากของต้อน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราต่างพบปะพูดคุยกันช่วงใหญ่ ๆ  …  รู้สึกและสัมผัสถึงตัวตนที่ไม่ผิดแผกไปจากบุคลิกในบล็อก … ใจดี  น่าเคารพรัก  และเป็นกันเองอย่างที่สุด  เรียบง่าย สบาย ๆ  และเต็มไปด้วยชีวิตชีวา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และต่อจากนั้น… รถคันโทรมที่เพิ่งลุยภูเขาทะเลโคลนของผมมามาด ๆ  ก็ได้รับโอกาสนำพา อ.แป๋ว และ อ.ติ๋ว ไปส่งที่โรงพยาบาล  โดยก่อนหน้านั้นท่านอาจารย์ JJ  และคุณพิชชา  ได้ล่วงหน้าไปเตรียมงานก่อนแล้ว</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผม (อาย)  เกรงใจเป็นที่สุดเกรงว่า  ทะเลฝุ่นในรถจะรุมเร้า (มิตรต่างวัย)  อย่างไม่มีข้อยกเว้น</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมมีความสุขที่ได้ฟังเรื่องราวหลาย ๆ เรื่องในห้วงสั้น ๆ  ที่เกิดจากการสนทนาของคนในรถ … ภาวนาลึก ๆ ให้รถติดไฟแดงนาน ๆ จะได้มีเวลาพบปะและพูดคุยกับคนที่เราชื่นชมและชื่นชอบ</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สนิทชิดเชื้อประหนึ่งไปมาหาสู่กันอย่างยาวนาน ,  โดยเดิมทีตั้งใจจะไปเลี้ยงรับมิตรต่างวัยผู้มาเยือน  แต่กลับพลิกสถานะเป็นการกินฟรีซะอีก  ..เลยอดที่จะสืบสานวัฒนธรรม “ไปพู้นกินปลา  มาพี้กินข้าว”  อย่างน่าเสียดาย</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และที่สุด…. ก่อนร่ำลาพาจาก,   อ.ติ๋ว  ก็บอกย้ำคำลาอย่างอบอุ่นว่า “แล้วเจอกันในบล็อก นะคะ”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ใช่เลย…ผมรัก G2K  เพราะ G2K  มีคนให้เราได้คิดถึง  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>    

[กาเหว่าค่ะ]

 

...........เอ้า.... เป็นไปใหญ่แล้ว.... ตอนนี้หายตื่นเต้นยังค่ะ

ทำลูกชิ้นร่วงหรือเปล่า?

ถ้าทานก่วยเตี๋ยว คีบลูกชิ้น แล้วมันร่วงลงพื้นก็ให้พูดว่า ... เอ้าใจดีแบ่งหมามันกิน...

ถ้าคีบมาจะถึงปากอยู่แล้ว  มันร่วงลงกระป๋าเสื้อ ... ก็พูดว่า จะเก็บไว้ทาน นะคะ....แวะมาทักทายตอนบ่ายแก่ๆ

 

[ดร.อ้อ สุชานาถ]

• อิจฉาจังเลย ได้เจอพี่ติ๋ว-กฤษณาด้วย  พี่หนิงไม่เห็นบอกอ้อเลยว่า พี่ติ๋วก็มาด้วย ไม่งั้น อ้อต้องขอไปด้วยแน่ ๆ  อยากพบตัวจริงพี่ติ๋วและขอบคุณด้วยตนเอง ที่พี่ติ๋วช่วยประสานทาง รพ.เรื่องคุณตาให้ค่ะ  งอนพี่หนิงแล้วละ ไม่ยอมบอกอ้อเลยว่า พี่ติ๋วก็มาด้วย
• วันนี้เป็นวันของพี่พนัสจริง ๆ ค่ะ ดีใจด้วย และอยากบอกว่า มีความเหมาะสมจริง ๆ ค่ะที่ได้รับรางวัน ฅน KM มมส. ซึ่งเป็นรางวัลแรกของชาว มมส   และการกล่าวอะไรเล็กน้อยของพี่มันมากด้วยความประทับใจค่ะ 

[JJ]

เรียนท่านแผ่นดิน กราบขออภัย วานก่อน บ่ได้ทักทายท่าน ตัวเป็นๆ ท่านหน้า "เด็ก" หลาย

[ออต ญาณพิสิษฐ์]

• ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมหลายวัน
• บันทึกอาจารย์หน้าตาเปลี่ยนไปครับ
• น่ารักดีครับ มีเด็ก ๆ ด้วย
• ดีใจด้วยครับ ออตรู้จักอาจารย์ paew  แต่ไม่เคยเจอหน้ากันเลย

[ตาหยู]

ขอร่วมยินดี ฅ KM มมส. ด้วยครับ

[paew]

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

• เราแอบเมาท์กันหลังการพูดโทรศัพท์กับคุณแผ่นดิน เพราะคุณแผ่นดินพูดแค่ 2 คำ ในโทรศัพท์ คือ ครับผม และครับผม
• เราวิเคราะห์ว่า คุณแผ่นดินคงเขินมั่ง เพราะเคยเขียนไว้ในบล็อกว่าเขิน ครูบาฯ เมื่อพบท่านตัวเป็นๆ
• และเมื่อพบกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยว มิตรต่างวัย 2 คน ก็คุณกับคุณหนิง ปล่อยให้คุณแผ่นดินคุยกับมิตรวัยเดียวกันคือคุณน้อง พิชชา แทน
• เมื่ออยู่ในรถ คุณแผ่นดิน ก็ยังทำหน้าที่เป็น พขร ที่ดี ไม่ค่อยพูดอะไรอีกเช่นเคย
• เมื่อลงรถเราก็ชวนถ่ายภาพเป็นที่ระลึก แล้วก็ร่ำลากันอย่างรวดเร็ว (ไม่มีที่จอดรถ รปภ ส่งสายตา ข่มขู่)
• ในช่วงนั่งรถกลับขอนแก่น เราจึงคุยกันเรื่อง ที่ได้มีโอกาสพบคุณแผ่นดิน ในรอบนี้ ว่าคุณแผ่นดินไม่ค่อยพูด แต่เขียนออกมาเป็นตัวหนังสือได้มากมายและสวยงาม
• อ.ติ๋ว วิเคราะห์ว่า....เอ...ว่าไงนะค่ะ พี่ติ๋ว.....อิอิอิ
• ว่า........ให้ อ.ติ๋ว มาบอกเองดีกว่า
• อ.JJ หันมาถามว่าใครหรอ ไม่เห็นเค้าคุยอะไรกับผมเลย
• เราเลยแซวว่า ท่านทำหน้าดุ คุณแผ่นดิน ซึ่ง เขินๆ อยู่แล้วเลยไม่กล้าคุยด้วย อิอิอิ
• เราก็เลยบรรยาสรรพคุณคุณแผ่นดินให้ท่านฟัง เลยเห็นว่าท่านมาเยี่ยมบล็อกคุณแผ่นดิน
• สรุปว่า ดีใจมากค่ะ ที่ได้พบคุณแผ่น แม้เราจะไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก เนื่องจากเงื่อนไขแห่งเวลา
• แต่ก็ดีใจ และรู้สึกอบอุ่นในมิตรภาพ แม้เราจะได้พบกันไม่ถึง 1 ชั่วโมง และคุยกันไม่กี่คำพูด
• ตัวจริงดูเอ๊าะและวัยรุ่นกว่าในรูป และภาษาที่ใช้ ...ยิ้ม ยิ้ม
• ขอบคุณมากนะค่ะ

[จินตนา อิ่มรักษา]

อ่านแล้วปลื้มใจจัง ยินดีกับคุณแผ่นดินที่เจอดาราในดวงใจ ขำที่ อาจารย์ JJ บอกอาจารย์แป๋วว่า ใครหรอ ไม่เห็นเค้าคุยอะไรกับผมเลย ฮิๆ

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

ทำยังไง ถึงมีลูกชาย แดน ดิน น่า กอดขนาดนี้

[โก๊ะ]

แหมอยากเห็นคุณแผ่นดินตอนพบกับมิตรรักแฟนเพลงตัวจริงเสียงจริงจังเลยนะคะ...อ่านตามแล้วยังรู้สึกตื่นเต้นไปด้วยเลย..แต่รู้สึกเสียดายลูกชิ้นและก๋วยเตี๋ยวที่ทานไม่หมดจัง..ฮิฮิความจริงความเขินอายมันไม่น่าที่จะจำกัดอายุนะคะ..เพราะก็เคยมีความรู้สึกแบบนี้เช่นกันค่ะเวลาเราพบกับคนที่เราแอบชื่นชอบชื่นชมอยู่..เป็นได้ค่ะ...อ้อและเมื่อได้ทราบว่าอ.ไพฑรูย์สอนอยู่ที่ม.มหาสารคามแล้วยังตื่นเต้นเลยค่ะ..ชื่นชอบในผลงานท่านมากจริงๆนะคะฝากความระลึกถึงด้วยค่ะ...ช่วงนี้เหนื่อยกับการทำงานนอกสถานที่ไปต่างจังหวัดน่ะค่ะพอกลับถึงบ้านก็สลบไสลหลับเพลินไปแค่ห้าทุ่มค่ะไม่ถึงตีสามอย่างที่คุณแผ่นดินเป็นนะคะ...ปกติช่วงนี้จะพยายามนอนให้ดึกหน่อยต้องสะสางงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ...ตอนนี้เหมือนว่าแบตเตอรี่ในตัวจะเสื่อมหรืออย่างไรไม่ทราบ..ต้องการวิธีชาร์ตแบตที่อยู่ได้นานๆค่ะ..

[ย่ามแดง]

ถ้าเป็นผมบ้างจะเขินไหมน๊า!!!!!

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

• ขำ ขำ  คุณแผ่นดินเขินจริงๆค่ะ  ^__*
• ได้ F2F อาจารย์แป๋วทีไร  ได้รับความสดชื่น  เติมพลังให้ชีวิตทุกทีเลยค่ะ  ขอบพระคุณนะคะ
• แหนะ!!  มีคนมางอนเราแถวๆนี้ด้วย  แต่ช้าแต่...หายงอนน๊า..
• สงสัยพี่หนิงบอกไม่หมด หรือน้องอ้อ  ได้ยินไม่ครบนะคะ  พี่บอกว่าทีมท่าน JJ มาที่รพ.มหาสารคามอ่ะค่ะ

 

[แผ่นดิน]

คุณกาเหว่า  ครับ

....  กว่าจะเข้าในระบบ G2K ได้ก็แทบแย่... (เกือบลงแดง) ...

วันนั้นผมไม่ได้ทำลูกชิ้นหล่นหรอกนะครับ...แต่กินไปแค่ 2 ลูกเอง,  โดยปกติจะกินก๋วยเตียวโดยไม่ใช้ตะเกียบ  มันเป็นความเคยชินตั้งแต่เด็ก

แต่ให้เลือก - จะชอบกินชนิดใส่ถุง  กัดที่ก้นถุง ดูดน้ำร้อน ๆ  ...จากนั้นก็จัดการกับเส้นก๋วยเตี๋ยวผ่านก้นถุง..

มันเป็นวัฒนธรรมส่วนตัวที่กลายเป็น "มรกด"  ที่ติดตัวผมมาจากสมัยเด็ก ๆ  ...

ขอบคุณครับ...ผมหายตื่นเต้นแล้วครับ...

[แผ่นดิน]

คุณอ้อ สุชานาถ ครับ

อ้อ - สุชานาถ

ขอบคุณในมิตรภาพและความอาทรอันดีงามที่มีต่อผมเสมอมา

ผมโชคดีที่ได้รับรางวัลนี้เป็นคนแรกของ  มมมส  แต่โชคดีเพราะขุนกระบี่ทั้งหลายกลายเป็นกรรมการซะเอง  เลยหมดสิทธิ์ที่จะได้รับการพิจารณา

แต่การปิดทองหลังพระด้วยกระบวนการของคณะทำงาน ก็ถือเป็นประวัติการณ์ที่ต้องบันทึกไว้ในระบบ KM ของมมส 

ส่วน อ.ติ๋ว  และ อ.แป๋ว  ท่านเป็นผู้ใหญ่ใจดี,  ร่าเริง มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีและน่าประทับใจเป็นที่สุด..เชื่อว่าในเร็ววันคุณอ้อ  ก็จะได้พบท่านเป็นแน่

ขออภัยที่มาล่าช้า...เพราะผมเข้า G2K  ไม่ได้เลย

[แผ่นดิน]

ท่านอาจารย์ JJ  ที่เคารพ ..

ผมประทับใจอาจารย์และสุ่มเฝ้ามองผ่านชามก๋วยเตี๋ยว แต่เห็นว่าอาจารย์พูดคุยอย่างติดพัน  ก็เลยได้แต่สวัสดีทักทาย

โอกาสหน้า..ผมคงมีโอกาสได้ขอคำชี้แนะต่าง ๆ จากอาจารย์โดยตรง

และขอบพระคุณครับในคำชมว่า "หน้าอ่อน"  ...ผมเป็นปลื้มสุด ๆ ...เพราะที่นี่ใคร ๆ ก็ทักว่า "ทำงานจนแก่ขึ้นทุกวัน"

[แผ่นดิน]

คิดถึงคุณออต  อยู่เหมือนกัน

ออต

เห็นช่วงหลังบันทึกเริ่มน้อยลง..คงเป็นเพราะมีงานรัดตัวเป็นที่สุด 

ผมเองก็เข้าระบบ G2K ไม่ได้หลายวัน จวนเจียนลงแดงอยู่เหมือนกัน...

ผมโชคดีมากเลยใช่ไหมครับ  ที่ได้พบ อ.แป๋ว  ก่อนคุณออต  ทั้งที่คุณออตอยู่ใกล้กันนิดเดียว

กระนั้น  ในระบบ G2K  เราก็ใกล้ชิดสนิทแน่นกันทุกคน  นะครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..คุณตาหยู

ขอบคุณในมิตรภาพที่มีให้เสมอมา  ทั้งต่อรางวัลที่ผมได้รับ รวมถึงการ tag  มายังผมในทุกโอกาส..

ขอบคุณครับ..

[KPN AC jack]

ยินดีอีกครั้งครับ พี่พนัส

[แผ่นดิน]

ท่านอาจารย์แอ๋ว ..ครับ

paew

ผมได้บอกความรู้สึกที่มีต้องการได้พบเจอทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง ซ่อนเร้นใด ๆ ..และเป็นจริงเช่นที่เขียนได้ทุกประการ

• ผมชักสนใจและสงสัยอย่างยิ่งเลยว่ามีเรื่องราวอันใดหนอที่ท่านอาจารย์ทั้งสองได้ขบคิดวิเคราะห์ผม ...เห็นทีต้องเร่งไปถาม อ.ติ๋ว แล้วล่ะครับ
• กรณีท่านอาจารย์ JJ  นั้น  ด้วยความที่ผมยังไม่ค้นเคยกับท่านในบล็อก เลยไม่กล้าพูดทักท่านมากนัก  และกอปรกับท่านกำลังพูดคุยสาระงานอยู่กับคู่สนทนา  ก็เลยไม่มีโอกาสได้พูดคุยไปมากกว่าการแอบมอง...
• โชคดีที่คุณพิชชา ... มีทักษะการสร้างความเป็นกันเองที่ดีเยี่ยม  ช่วยให้ผมลดอาการประหม่าเขินได้ไม่น้อย
• ผมมีปัญหาการออกสังคมเสมอ...ชอบทำงานให้สังคม และแปลกแยกในการเข้าสังคม อาจเป็นปมมาตั้งแต่เด้กที่ขาดโอกาสในเรื่องเหล่านี้
• อันที่จริงวันนั้นลางดีมาบอกเหตุแล้วนะครับ  เพราะตอนเช้าผมก็พูดกับแฟนว่ารถมัยเลอะมาก  เดี๋ยวันนี้ตอนเที่ยงต้องล้าง  ที่ไหนได้ไม่ทันล้างกลับต้องออกงานเฉยเลย...
• คิดถึงทุกท่านที่มาเยือน, 
• เป็นพระคุณครับ...ที่ชมว่าผมยังเอ๊าะ ๆ..ทั้งที่รอยวันเวลาอันล่วงเลยบนใบหน้าก็ชี้ชัดว่ามากโขอยู่แล้ว
• สำหรับท่านอาจารย์ฯ เป็นดังที่คิดครับ...ไม่พบร่องรอยเวลาอันยาวนานของชีวิต  แต่กลับดูสดใส มีชีวิตชีวา เป็นที่สุด
• ขอบคุณครับ...เจอกันอีกครั้งก็ไม่รับปากว่าจะ "ไม่เขิน"

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ...คุณจินตนา

จินตนา อิ่มรักษา

ผมเองก็ขำกับคำถามและคำสนทนาที่อาจารย์ JJ  กับ อ.แป๋วได้คุยกัน..

แต่วันนั้น, อันที่จริงผมก็ไม่กล้าที่จะคุยกับใครเท่าไหร่นัก  ก็ไม่รู้เป็นไง, แต่มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

ขออภัยนะครับ...เข้าระบบไม่ได้หลายวัน  เลยมาทักทายช้าไปหน่อย

ขอบคุณครับ...

[แผ่นดิน]

พ่อครูบา  ครับ..

ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

ดีใจและปลื้มใจเป็นสุดที่พ่อแวะมาเยี่ยมถึงบันทึกเช่นนี้...

สูตรการมีลูกน่ากอด  ก็ต้องเริ่มจากหาแม่ของลุกที่น่ากอดมากอดให้ได้ก่อนนะครับ..ยิ้ม ๆ

แหม...อันที่จริง ผมว่าผมนี่แหละควรต้องขอรับคำแนะนำเรื่องรักและชีวิตจากพ่อครูบา  เพราะดูแล้ว  "หัวใจ"  ของพ่อไม่เคยเหี่ยวแห้งและปราศจากความรักเลย 

ในเร็ววัน,  คงได้ไปเยือนด้วยตัวเอง

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

คุณโก๊ะ..กัลยาณมิตรแห่งผม

เป็นจริงดังว่าครับ..ความเขินอายุไม่เคยเกี่ยงงอน ในเรื่องอายุ

ท่านอาจารย์ธัญญา ฯ (ไพฑรย์)  สนิทชิดเชื้อกับผมมาก,,ผมเคารพรักท่านเป็นอย่างยิ่ง  เข้าบ้านออกบ้านท่านได้สนิทใจ  ,,,เป็นผู้ใหญ่ใจดี และมีศักยภาพ  บางสิ่งบางอย่างในตัวผมท่านก็มีส่วนปรับแต่งและปลูกฝัง..

เหนื่อยก็พักบ้างนะครับ...เป็นห่วง และเป็นกำลังใจให้เสมอ

ท้องฟ้ายังมีสีฟ้า

แผ่นดินมารดายังอุ่นอ่อน

สายลมบรรเลง เพลงพร

ดับร้อนเคี่ยวฝัน..ปันแรง

 

ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ,  ย้ำ

 

[แผ่นดิน]

คุณย่ามแดงครับ!

ย่ามแดง

....  มนุษย์ที่เดินทางกับชีวิตมายาวนานก็ไม่อาจหลุดพ้นไปจากความเคอะเขินได้..โดยเฉพาะความเคอะเขินต่อสิ่งดีงาม ...

แต่ก็แปลก..ดาราจริง ๆ  ผมก็เจอะเจอมาเยอะ  ลูกศิษย์ลูกหาที่เป็นดาราเหมือนกัน  แต่กลับไม่มีอาการเช่นนี้

...เป็นไงครับ...จะได้กลับบ้านพักผ่อนช่วงไหนครับ..

[แผ่นดิน]

เจ้หนิง  ครับ

DSS@MSU ( หนิง )

• ขอบคุณนะที่มาย้ำ มายืนยันว่าผม "เขิน"
• ไปไหนเห็นทีต้องพกเจ้ไปด้วย  จะได้ช่วยคุยช่วยเชื่อมประสานการพูดจา
• ขอบคุณครับที่ชวนและให้โอกาสไปพบชาวบล็อกคนโปรดของผม

[แผ่นดิน]

เช่นเดียวกันขอบคุณอีกครั้ง ครับ,  น้องแจ๊ค

กัมปนาท อาชา (แจ๊ค)

ช่วงนี้ก็คงเหนื่อยน่าดู,  เป็นกำลังใจให้เช่นเคย นะ...

[นาง อัมพร อรุณศรี]

• ขอแสดงความยินดีด้วยเก่งด้วยค่ะ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ  พี่อัมพร

อ. อัมพร อรุณศรี

ผมได้รับเอกสารวิจัยเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะครับ  ..และขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง  ซึ่งจะได้นำไปใช้ประโยชน์เป็นแน่แท้

ช่วงนี้งานยุ่งอีนุงตุงนังมาก... แทบหาเวลาเข้าบล็อกก็แทบไม่ได้

แต่ก็ยังมีความสุขกับการใช้ชีวิตและการทำงาน...เสียดายแต่เวลาในการประชุมได้พรากเวลาการทำงานไปไม่น้อย

ขอบคุณมากครับ

[ืบนเส้นทางฝัน]

ถึงจะวัยไหน..ก็มีความรู้สึกเคอะเขินได้เช่นกันค่ะพี่ชาย..ดีใจด้วยสำหรับรางวัล..และการพบปะที่อบอุ่น..

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ น้องสาวช่างฝัน

หนูนิด

เป็นไงบ้าง,  งานยุ่งเยอะมั๊ย  ส่วนพี่ช่วงนี้แทบไม่มีเวลาเขียนบันทึกเลย...มีงานนอกงานในทะลักเข้ามาให้รับผิดชอบ

แต่ส่วนหนึ่งต้องตระเวนเยี่ยมค่ายตามที่ต่าง ๆ  ก็คงเป็นงานที่มีความสุขมาก ๆ  ...และคงได้นำเรื่องราวต่าง ๆ มาฝากชาวบล็อก

ขอให้มีความสุขเสมอไป ทั้งตัวเองและครอบครัว  นะครับ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

สุดหล่อเตรียมตัวเขิน วันที่ 5 - 7 เมย. ที่บ้านครูบาด้วย

เจออีกตรึมค่ะ

มีคนอยากเจอด้วย เพราะ(แอบ) ชื่นชมมานานค่ะ

[แผ่นดิน]

คุณสมพร ..ครับ !

Miss somporn poungpratoom

ยินดีและเป็นเกียรติที่จะได้พบเจอ...และต้องออกตัวก่อนว่า  (ไม่ว่ากันนะครับ)  ถ้าตัวจริง  จะผลิกโฉมไปจากตัวหนังสือ...

ไม่รู้ทำไม... ความเขินอาย จึงเกาะกุมตัวผมมายาวนานถึงปานนี้

ยุ่งแค่ไหน, ก็ต้องแว้บไป  ครับ. !