เพลงพระราชนิพนธ์ “เพลงเตือนใจ” “OLD FASHIONED MELODY”

เพลงรักแสนโรเมติก ฟังแล้วรำลึกถึงอดีตอีกครั้ง

เพลงนี้ครั้งแรกที่ผู้เขียนได้ยิน หากจำไม่ผิดเพี้ยน คงเป็นครั้งที่ได้เข้าไปช่วยงานออกร้านงานกาชาด ของจุฬาฯ ที่สวนอำพร ในประมาณช่วงปี พ.ศ.2540

ที่ไปช่วยนั้นได้รับตำแหน่งอันสำคัญยิ่ง ซึ่งถ้าไม่มีแล้วร้านงานกาชาดของจุฬาคงไม่เกิดขึ้น ตำแหน่งที่ว่าคือ เด็กเสริฟ์ หรือ บริกรชาย ซึ่งต้องวิ่งวุ่นตั้งแต่เย็น จนดึกดื่นทีเดียว เพื่อเป็นการช่วนกิจกรรมมหาวิทยาลัย อันจะเป็นปัจจัย เป็นนิสัยตามส่ง ให้ถึงซึ่งการอยู่หอพักของมหาวิทยาลัยจนจบการศึกษา

และที่ร้านงานกาชาดคงขาดไม่ได้กับวงดนตรี CU band ที่จะมาบรรเลงเพลงขับกล่อมให้ผู้ที่เข้ามาทานอาหารได้รับสุทรียภาพ ท่ามกลางเสียงอึกทึกครึกโครมของร้านค้าต่างๆภายในงาน

จำได้ว่าปีนั้น พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา ทรงเสด็จมาทอดพระเนตรร้านค้าต่างๆ เนื่องจากเป็นปีแรกที่พระองค์เข้าศึกษาใน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และการเมือง

นอกเรื่องไปมากแล้ว วกเข้าเรื่องเก่า ผู้เขียนจึงมีโอกาสได้ฟังเพลงนี้ ที่ขับร้องโดยนักร้องจาก CU band ซึ่งร้องไว้ได้ดีมากทีเดียว เพราะจากทำนอง และโน๊ตเพลง เพลงนี้ร้องได้ยากมากทีเดียว (จากประสบการณ์การร้องด้วยตนเอง ซึ่งพยายามแล้วก็ยังเพี้ยน)

ลองดูเนื้อเพลงและประวัติเพลงนี้กันครับ

เพลงพระราชนิพนธ์ “เพลงเตือนใจ” “OLD FASHIONED MELODY”

เป็นเพลงที่ทรงพระราชนิพนธ์คำร้องเป็นภาษาอังกฤษด้วยพระองค์เองเป็นเพลงที่สอง แล้วโปรดเกล้าฯ พระราชทานให้ ศ.ดร.ประเสริฐ ณ นคร ประพันธ์คำร้องภาษาไทย ซึ่ง ศ.ดร.ประเสริฐ ใช้วิธีแปลความหมายในลักษณะ “วรรคต่อวรรค” และตั้งชื่อเพลงว่า “เสียงเพลงดึกดำบรรพ์” ซึ่งไม่ต้องพระราชประสงค์ ภายหลังท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค ได้ประพันธ์คำร้องภาษาไทยชื่อ “เพลงเตือนใจ” ซึ่งท่านผู้หญิงเล่าว่า “เพลงนี้ท่านไม่ได้ โปรดเกล้าฯ ให้แต่ง แต่งเอง เสียงมันยาก ชวนคุณประพันธ์ (ม.ล.ประพันธ์ สนิทวงศ์) แต่ง...”

เพลงเตือนใจ

เสียงเพลงเพราะเพลินพาเคลิ้มไป

ให้อาวรณ์หวั่นไหวแรงรักเธอ

คิดตรึงซึ้งไว้ใจละเมอ

รักเธอดั่งเพลงเตือน

เสียงเพลงนี้พาเราฝันไป

ก่อนเคยสุขสดใสในแสงเดือน

คิดตรึงซึ้งไว้ใจฝันเตือน

มิเลือนและลืมเธอ

ต่างเคยหยอกเย้าพะเน้าคลอ

ต่างคนต่างพ้อเพียงละเมอ
สบสุขความทุกข์คลายเพราะเธอ

ต่างปรนเปรอใจ
เสียงเพลงนี้พาเราภิรมย์