งานในหน้าที่

อารมณ์และความรู้สึกกับงาน

       

        ความรู้สึกและสิ่งที่ได้รับจากการทำงาน ....ในช่วงประมาณสามเดือนที่ผ่านมาเท่าที่จำได้ผู้เขียนทำงานเจ็ดวัน ต่อเนื่องมานาน ทั้งงานสอน งานวิจัย งานประชุม งานที่เพิ่งเสร็จและตัวเองรู้สึกภูมิใจมาก คือการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพในงานวิจัยเรื่องสภาพปัญหาและแนวทางการพัฒนาปฏิสัมพันธ์ระหว่างครูกับผู้เรียน เขตภาคเหนือ เป็นงานวิจัยที่ค้างปีมานาน เก็บข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ  ข้อมูลเชิงปริมาณเก็บไปนานแล้ว เหลือแต่ข้อมูลเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสนทนากลุ่มกับผู้เรียนขั้นพื้นฐาน  อาชีวะ และอุดมศึกษา ทั้งนักเรียน อาจารย์ ผู้ปกครอง ผู้เขียนเป็นผู้ประสาน และบางสนามก็เป็นผู้ดำเนินการสนทนา ด้วย มีทีมนักวิจัยหลายคน งานชิ้นนี้เพิ่งเสร็จ ยังไม่ได้ตั้งตัว สักเท่าไร วันที่ 9มี.ค.นี้ มีจัดกิจกรรมประชุมระดมความคิดเห็นค้นหาโจทย์วิจัยด้านเด็กและเยาวชนของจังหวัดกำแพงเพชรมีทีมมหาวิทยาลัยนเรศวร และมรภ.กพ.ร่วมดำเนินการ และ 12 มี.ค นี้ ก็มีกิจกรรมการพัฒนาโจทย์วิจัยด้านการศึกษามีอาจารย์ในมรภ.กพ.และบุคลากรจากเขตพื้นที่เข้าร่วมประชุมฯ ........หลายคนก็ทำงานหนักไม่ต่างกัน และคงมีความรู้สึกในการทำงานที่หลากหลายต่างกันไป สำหรับผู้เขียน ถ้าพูดถึงความรู้สึกจากการทำงานมีทั้งสนุก ภูมิใจ เหนื่อย หนักใจ   ท้อ  และบางครั้งเกือบหมดกำลังใจ ความรู้สึกดังกล่าวเหล่านี้จะเวียนไปเวียนมาในความคิด อารมณ์และความรู้สึกอยู่เสมอ วิธีที่จะแก้ให้มีความรู้สึกที่ดี  คือกำลังใจจากหัวหน้างาน เพื่อนร่วมงาน รวมทั้งปรับมุมคิดของตัวเราพยายามคิดให้เป็นมุมบวกมากที่สุด....ถ้าจะถามตัวเอง และเราได้รับอะไรจากการทำงาน  ...สำหรับผู้เขียนนั้นตอบได้เลยว่า เป็นประสบการณ์ที่สร้างให้เราแกร่ง เชื่อมั่น  กล้าตัดสินใจ  มีทักษะการแก้ปัญหาดีขึ้น และสำคัญที่สุดคือการทำงานเป็นหน้าที่ของเรา  เห็นผลเช่นนี้แล้ว ทำให้มีกำลังกายและกำลังใจที่จะทำหน้าที่ต่อไป....(ใช่ไหมคะ)

 

[อ.ลูกหว้า]

แวะมาชื่นชมการทำงานของอาจารย์ค่ะ ประสบการณ์เป็นสิ่งที่หาซื้อไม่ได้ค่ะ จนกว่าเราจะลงมือทำเอง หว้าคิดเช่นนั้นเสมอมาค่ะ ทำให้หว้ามีกำลังใจในการทำงาน

[หิ่งห้อย]

        ขอบคุณ อ.ลูกหว้ามากค่ะ ที่เข้ามาเยี่ยมให้กำลังใจ ที่อ.ลูกหว้าพูดมาถูกที่สุดเลยค่ะ ประสบการณ์ต้องได้จากการลงทำด้วยตนเอง จะเป็นการเรียนรู้ที่ชัดเข้าใจ และยิ่งทำมากเราจะเกิดการพัฒนาศักยภาพในตัวเราหลายด้านรู้สึกได้ด้วยตนเองเลยค่ะ แต่ต้องอาศัยความอดทน และอย่าท้อนะคะ พี่หิ่งห้อยขอเอาใจช่วยค่ะ ....ขอโทษด้วยนะคะตอบอาจารย์ช้า เพราะไปประชุมที่กรุงเทพฯเพิ่งกลับมาถึงเมื่อสักครู่ค่ะ...ถ้า.พี่มีโอกาสไปที่มรภ.พิบูลย์สงครามจะไปเยี่ยมค่ะ