ปลุกยักษ์ที่หลับไหลในตัวเด็ก
แลกเปลี่ยนกันอย่างเป็นธรรมชาติในเวทีที่เราจัดขึ้นทุกเดือน <div style="text-align: center">
</div>
<div style="text-align: center">เด็กๆจีนยูนนานแม่ฮ่องสอน จตุพร : ถ่ายภาพ
</div>
</span><p>การนำเสนอความสำเร็จ หรือ ความขัดข้อง(บ้าง) ในการทำงานวิจัย จึงเป็นเวทีที่เต็มไปด้วยความชื่นชมและบรรยากาศแห่งมิตรภาพ ที่พร้อมให้กำลังใจการทำงานต่อเนื่อง ช่วยกันหาทางออกเมื่อมีปัญหา </p><p></p><p>งานวิจัยที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ"เด็ก" ไม่ค่อยมี และทางศูนย์ประสานงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นแม่ฮ่องสอน เราคุยกันบ่อยครั้งช่วงหลัง ในการพัฒนาศักยภาพเด็ก ให้เป็นนักวิจัย ที่เราเรียกว่า "นักวิจัยรุ่นเยาว์" </p><p></p><p>งานวิจัย ”สิทธิเด็ก กับ ประวัติศาสตร์ชุมชน” ที่กำลังเคลื่อนตัวอยู่ตอนนี้ที่แม่ฮ่องสอน มีคุณวิสุทธิ์ เหล็กสมบูรณ์ เป็นหัวหน้าโครงการวิจัย และพี่เลี้ยงเด็กที่ร่วมทีมไปในตัว ไปประชุมที่ไหนก็เห็นภาพของคุณวิสุทธิ์ กระเตงเด็กๆเข้าร่วมเวทีเสมอ </p><p></p><p>ในเวทีครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน เด็กๆก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเวทีเล่าเรื่องราวงานวิจัยของพวกเขา”ปลุกยักษ์ที่หลับไหลในตัวเด็ก" คุณวิสูทธิ์ กล่าวประโยคนี้ในวันที่นำเสนอความก้าวหน้างานวิจัย น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง</p><p>การสร้าง "ยุววิจัย เพื่อ ให้เกิดกระบวนการเรียนรู้" ในเนื้อหางานวิจัยที่ได้ดำเนินการไปบ้างแล้ว กิจกรรมที่เกิดจากการมีส่วนร่วมของเด็กกับชุมชน อาทิ การทำหนังสือทำมือ การถ่ายสารคดีท้องถิ่น การเปิดเวทีวิจัยที่นำเด็กๆจากหลากกลุ่มชาติพันธุ์ที่ปางมะผ้า มาเข้าร่วมพูดคุยกัน ทั้งหมดเป็นไปเพื่อการแสดงตัวตน เป็นเวทีแห่งโอกาสของเด็กทั้งสิ้น </p><p>โดยจิตวิทยาเด็ก "ยักษ์" ที่หลับไหล น่าจะเป็น แรงขับจากข้างในของพวกเขา หากผู้ใหญ่มีกระบวนการปลุกที่เข้าใจ เด็กต้องการแสดงออก อยากเป็นผู้นำ หาพื้นที่ที่พวกเขาสามารถรวมกลุ่มได้อย่างเหมาะสม นี่เองเป็น Competency ของเด็กไม่ว่าเขาจะเป็นเด็กที่ไหน...รอเพียงโอกาสที่ดีๆจากผู้ใหญ่ที่เข้าใจ</p><p>กระบวนการงานวิจัยเด็กที่เกิดขึ้น พี้เลี้ยงงานวิจัย ได้เล่าถึง ”การเกิดของ ๖ ส" ได้อย่างน่าฟัง</p><p>๖ ส. ที่เกิดขึ้นในงานวิจัยเด็กได้แก่</p><ul>
</ul><p> </p><p>กระบวนการทางปัญญาที่เด็กๆในบทบาทยุววิจัย ในอำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดแม่ฮ่องสอนกำลังเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ และงดงามในวิถี </p><p>ในส่วนตัวผมเชื่ออย่างหนึ่งว่า การให้โอกาสเด็ก ของผู้ใหญ่ใจดี เป็นจุดเริ่มของ กระบวนการเรียนรู้ เพื่อสร้างเยาวชนที่ดีให้กับชุมชน สังคม เริ่มจากจุดเล็กๆขยายผลไปสู่สังคมใหญ่ ร่วมคิด ร่วมสร้างสังคมเรียนรู้…. </p><p> </p><h6 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราทำได้ครับ</h6><h6 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></h6><h6 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></h6><h6 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></h6>
ความเห็น (22)
โอ้โห คุณเอกค่ะ
โจทย์ยากมากเลยค่ะ สำหรับ 6 ส ที่ว่าเนี่ย เพราะขนาดคิดทำให้ผู้ใหญ่ พี่ยังคิดว่ายากเลยนะคะ แต่นี่ทำในเด็ก คงต้องใช้พลังมากเป็น 2 เท่า
แต่ก็ไม่แน่นะคะ ทำในเด็ก อาจจะทำได้ง่ายกว่า เพราะเด็กคงเปิดรับ และเปิดใจ มากกว่าผู้ใหญ่ จริงไหมค่ะ
เป็นกำลังใจให้เกิดงานวิจัยดี ๆ นะคะ
เล็กนั้นงาม
อิอิอิ..น้องเอกจะชมพี่เล็กก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องโยกโย้ เฉไปเฉมา ร้อก...^______^..
สำหรับพี่..พี่เห็นหนทางที่จะปรยุกต์และนำกลยุทธ์ 6 ส. ใช้กับการเริ่มต้นของ KM ของหน่วยงานได้นะคะ กำลังจะต้องบรรยายเรื่องการเริ่มใช้ KM พอดี มาปิ๊งกับ 6 ส. ของน้องเอกซะแล้ว พี่เล็กต้องขอนำไปเผยแพร่บ้างนะคะว่าได้แนวคิดมาจากน้องชายที่ทั้งน่ารักและแสนเก่ง แถมหล่อเร้าใจอีกต่างหาก .... : )
- ข้อสองนี่เกิดยากหน่อยนะครับ เพราะระบบการศึกษาไทยไม่ได้อำนวยให้เป็นอย่างนั้นครับ
- (แวะไปเยี่ยมน้องคุณเอกแล้วครับ) :>
อะไรที่ยาก จะเป็นโจทย์ที่น่าท้าทายครับ
แต่ผมคิดว่าเด็กทำงานง่ายกว่าผู้ใหญ่ครับพี่ ผู้ใหญ่ทำงานด้วยยาก ซับซ้อนและซ่อนเงื่อนมากไป
ขอบคุณกำลังใจครับผม
พี่เล็ก ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์
ชมพี่เล็กด้วยครับ...และเป็นหนึ่งในแนวคิดการพัฒนาเด็กด้วย
ผมติดตามอ่านบันทึกพี่เล็กในการทำ KM ในกลุ่มงาน ตื่นเต้น เร้าใจ และสนุกดี ได้สาระดีมากครับ
ขอบคุณพี่เล็กมากครับ สำหรับคำชมครับผม
ข้อสอง เป็นเป้าหมายที่ท้าทายครับ และผมเห็นว่าในเมื่อโอกาสการศึกษาในระบบไม่เอื้อ เราก็ใช้กระบวนการเรียนรู้นอกระบบได้ครับ
ฝากไปเยี่ยมน้องสาวด้วยครับ ให้ข้อคิดเห็น และกำลังใจด้วย ผมก็พยายามกระตุ้นมานานครับ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ....ไม่มีอะไรยากสำหรับอาจารย์ค่ะ...มีแต่ความท้าทาย
- เพียงแต่อย่าจับยักษ์ไปไว้ในตะเกียงก็แล้วกันค่ะ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ครับ เห็นด้วยครับ ที่ว่า ทำดีที่สุดและเตรียมรับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น หากไม่ดีเท่าที่ต้องการก็ทำใหม่
ผมเห็นด้วยในการตั้งโจทย์ที่ท้าทาย และทำงานที่แปลกใหม่ เป็นประสบการณ์และฝึกการเรียนรู้ของตนเองและทีมงาน
ปล่อยให้ยักษ์ที่หลับไหล ออกมาเริงระบำ ยิ้มร่ากันครับ
ขอบคุณ คุณkead มากครับ
- น่าสนใจมาก
- เคยทำวิจัยเกี่ยวกับเด็กๆ
- เด็กๆทำวิจัยได้ดีมากครับ
- ขอบคุณครับ
ทำวิจัยกับเด็ก อาจจะควบคุมได้ยากก็จริงแต่เราอาจจะได้ผลลัพท์ที่คาดไม่ถึงก็ได้...
ผมมองว่า...ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก การพัฒนาเด็กน่าจะได้ผลลัพท์ที่ดีกว่าการพัฒนาผู้ใหญ่
- ประเด็นประวัติศาสตร์ชุมชน น่าจะเป็นจุดเริ่มที่ดีของยุววิจัย คำถามที่น่าสนใจคือกระบวนการเรียนรู้ ที่ดึงดูดเด็กๆให้ร่วมค้นหาและเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชน เป็นอย่างไร
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ครับ
เป็นยุทธศาสตร์ที่ทางแม่ฮ่องสอนกำลังคิดเคลื่อนตัวประเด็นนี้อยู่ครับ
อาจารย์ ธเนศ ขำเกิด
ขอบคุณท่านอาจารย์ครับ ช่วงหลังงานหลากหลายประเด็นขึ้น ผมก็มีโอกาสดีที่ได้เรียนรู้กับประสบการณ์เหล่านั้น
ส่วน ๖ ส. เป็นการนำเสนอ กระบวนการดำเนินงานของทีมวิจัยครับ ...น่าสนใจมากครับ
คุณ Mr.Direct
ผมเห็นทีมวิจัย เขามีความสุขครับ และเห็นเด็กที่ร่วมทีมสนุกสนานกันดี
ผมเข้าใจ เรื่องของกระบวนการเรียนรู้ที่มีผลโดยตรงกับวัย เช่นเดียวกับคุณ นะครับ
อาจารย์ เม็กดำ 1
คำถามตรงนี้สำคัญมากครับ...ผมได้ติดตามโครงการวิจัยนี้ ผมพอจะเห็นจุดดึงดูดให้เด็กเข้ามาร่วมกิจกรรม
- คุณวิสุทธิ์พัฒนาจากกลุ่ม เด็กที่เป็นชมรม อาคิวโด ที่ คุณวิสุทธิ์เป็นครูฝึกอยู่
- กลุ่มเยาวชนที่เริ่มต้นเป็นกลุ่มเล็กที่มีความสนใจร่วมกัน
- การสรรหากิจกรรมที่ถูกกับ "จริต" เด็ก ทำให้เด็กสนุกสนาน เพลิดเพลิน เช่น คอมพิวเตอร์ ถ่านวีดีโอ หนังสือทำมือ กีฬา
- การนำเด็กเข้าร่วมกระบวนการเรียนรู้กับบรรดาผู้ใหญ่สม่ำเสมอ
- การชมเชย เสริมแรงด้านกำลังใจสม่ำเสมอ
- มีพื้นที่ให้เด็กได้แสดงออก ให้สิทธิเสรีภาพในการคิด การทำอย่างเต็มที่
- สนับสนุนให้เกิดการรวมกลุ่มระหว่างเด็ก การรวมกลุ่มทำให้เด็กได้สันทนาการระหว่างกัน
และมีเงื่อนไขอื่นๆอีกครับ (กำลังวิเคราะห์อยู่ด้วยครับ)
ปริวัตร เขื่อนแก้ว
เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา และความทุ่มเทอันละ แต่ความพยายามอยู่หนใดความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่นเสมอครับ
เข้ามาอ่านบันทึกแล้ว "ตัวลอย" ครับ "ตัวลอย" เป็นอาการหนึ่งของคนที่ถูกสังคมชื่นชม (ซึ่งน่าจะตรงข้ามกับ "ลอยตัว")
ยักษ์ในตัวเด็กจะตื่นได้ ผู้ใหญ่ต้องเลิกเป็นยักษ์ก่อน อันนี้เป็นเงื่อนไขสำคัญมาก วันนั้นผมลืมบอกไปนะครับ
กลางเดือนหน้า ผมจะจัดค่าย "นักเขียนน้อย บนดอยสูง" ร่วมกับเด็กๆที่อำเภอปางมะผ้า นอนกลางดิน กินกลางทราย ป่าสวย น้ำใสๆ กลางคืนมาร้องเพลงรอบกองไฟ ชาวบ้านกับเด็กๆจะมาทำค่ายร่วมกัน ไม่รู้จะออกหัวออกก้อยยังไง กะจะจัดที่โป่งน้ำร้อน บ้านห้วยน้ำโป่ง ถือว่าบูรณาการหลักการทำสื่อเด็กกับงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นเข้าด้วยกัน เน้นสร้าง "สุขภาวะ" ตามแบบ 6 ส ข้างต้น
งานนี้ ส่วนกลางผู้ให้ทุนคือ แผนงานสื่อสร้างสุขภาวะเยาวชน (สสย.) มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็กจะมาร่วมติดตามด้วย หากใครสนใจมาร่วมแจม ทางเราก็ยินดี แต่ก็จำกัดเฉพาะผู้สนใจและก็คงต้องมาเป็นอาสาสมัครช่วยงานกันด้วยนะครับ ติดต่อมาทางอีเมล์ของผมที่ [email protected] หรือที่ [email protected] ได้นะครับ
อ้อ ขอขอบคุณคุณเอกมากนะครับที่ช่วยประชาสัมพันธ์ให้ ความจริงผมก็เป็นคนเล็กๆธรรมดา คนเก่งจริงๆคือเด็กๆนะครับ
ขอบคุณ น้องเก่ง ปริวัตร ครับ
เป็นที่แน่นอนแล้วว่าวันที่ ๕ ผมขอเชิญไปร่วม "เวทีริมระเบียง งานวิจัย" กับผมนะครับ
งานที่ท้าทาย เป็นโจทย์ที่ผมสนใจเสมอครับ ส่วนงาน RC ที่ได้มีโอกาสติดตามเยี่ยมดู งานวิจัยที่อยู่ในแม่ฮ่องสอน ประสาคนสนใจเรียนรู้ ทำให้รู้ถึงศักยภาพของกลุ่มคนทำงาน และศักยภาพพื้นที่ได้
ผมถือว่าผมมีโอกาสครับ
พี่วิสุทธิ์
ทำดี ต้องบอกต่อ ครับ
กระบวนการหลายอย่างที่ก่อตัวขึ้นอย่างเรียบง่าย และเกิดกระบวนการเรียนรู้ที่เป็น KM ธรรมชาติ ผมได้สัมผัส รับรู้แล้ว น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
ผมเชื่อเรื่องของ "ความจริงใจ" ครับ และรับรู้จิตใจของคนทำงานผ่านผลลัพธ์ที่ออกมาให้เห็นในแต่ละช่วง
กระนั้น...สิ่งที่ผมเห็นและสัมผัส คือ การให้โอกาสเด็กๆผ่านกระบวนการวิจัย ที่สร้างทั้ง พื้นที่ (space) และ เวลา (time)
ปลุก Competency เด็กๆที่มีพลังเต็มเปี่ยม มีผู้ใหญ่ใจดีคอยหนุน ...เป็นโอกาสของเด็ก
ขอบคุณนักๆเน้ออ้าย ....ผ่านบันทึกครับ
...........
ไม่ทราบว่าจะตรงกันหรือไม่นะครับ
ช่วงกลางเดือนหน้า (มีค.)ผม จะเดินทางไปเข้าค่าย "นักเขียน" ที่ "หลวงพระบาง" ใช้เวลาเกือบสัปดาห์ครับ หากไม่ตรงกันผมจะไปร่วมค่ายนักเขียนน้อยที่แม่ฮ่องสอนด้วยคนครับ
มีโอกาสดีๆผมจะเข้าร่วมค่ายนักเขียนน้อยด้วยครับ คิดว่านักอยากเขียน(ไม่ยอมแก่) อย่างผม คงมีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมได้นะครับ
- ที่เม็กดำก็มีการขับเคลื่อนนักวิจัยรุ่นเยาว์ไปแล้ว
- การที่เด็กมีส่วนร่วมกับกระบวนการเหล่านี้ผมถือว่าสำคัญมากและจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องให้พวกเขาเข้ามาสู่เวทีเช่นนี้บ้าง ..ผลพวงความเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนก็จะตกผลึกอยู่ในตัวของพวกเขาเอง
- ผมเคยลงพื้นที่แรมเดือน รับรูและรับฟังเรื่องราวนานประการจากผู้ใหญ่... แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะเปิดใจรับฟังและสร้างเวทีเช่นเดียวกันให้เกิดขึ้นกับเด็กและเยาวชน ซึ่งผลการศึกษายิ่งชี้ชัดได้ว่าเด็กและเยาวชนมีความรู้รากเหง้าชุมชนของตนเองมากน้อยแค่ไหน
- ครั้งหนึ่งผมเคยไปในชุมชนที่ชื่อบ้านว่า "ดอนเตย" แต่สภาพปัจจุบันของหมู่บ้านไม่มีแม้แต่ต้นเตยสักต้น... เด็ก ๆ ก็ไม่ค้นกับต้นเตยเอาซะเลย แต่เมื่อเปิดเวทีชำระที่มาที่ไปของชื่อบ้านนามเมืองร่วมกันในชุมชน ทั้งผู้เฒ่าผู้แก่ เด็กและเยาวชน... กลับกลายเป็นว่า พวกเขาลงมติที่จะไปหาต้นเตยมาปลูกไว้ในหมู่บ้านเพื่อเตือนความจำว่าเป็นที่มาของชื่อหมู่บ้าน...
- เช่นกันนะครับ... เด็กสามารถเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างบทเรียนชุมชนในลักษณะหนังสือทำมือได้ .. เป็นเสมือนการถอดบทเรียนของการศึกษาท้องถิ่นได้เหมือนกัน
- สุดท้ายโจทย์ดูเหมือนยากมากสำหรับเด็ก .. แต่เด็กก็น่าจะมีความสุขที่ได้สนุกกับงานใหม่ ๆ เช่นนี้
- ขอบคุณครับ
 |
บางทีเด็กก็มีศักยภาพมากมายจนเราคาดไม่ถึง อาจเป็นเพราะผู้ใหญ่เราไม่ค่อยได้เปิดโอกาสให้เด็ก ไม่มีเวทีให้เขา
ที่เม็กดำ หมายถึง ที่ๆเดียวกับ อ.ศักดิ์พงษ์ หรือเปล่าครับ...ผมมองว่าเด็กที่นั่นโชคดีที่มีผู้ใหญ่ใจดี ที่สำคัญเข้าใจพวกเขา มีพ่อที่ใจดี (ครูบา) คอยให้คำปรึกษา มี อ.เม็กดำและคุณครูทุกท่านร่วมกันคิดกันสร้าง
เรื่องโจทย์ที่ให้เด็กก็เป็นเรื่องท้าทาย ศักยภาพที่เราเรียกว่า "ยักษ์" ในตัวเด็ก ที่สำคัญ กิจกรรมที่แทรกสอดควรจะเป็นกิจกรรมที่เด็กชอบด้วยครับ
ขอบคุณครับ...สำหรับมาเฟียกิจกรรม(ที่หลายคนเรียกขาน) ผมคงต้องขอมุมมองจากท่านมาเต็มเติมในงานผมด้วยไม่ว่าจะประเด็นพัฒนาใดๆ
- .ใช่ครับ..คุณเอก
- เม็กดำ หมายถึง เด็กนักเรียนของโรงเรียนเม็กดำ ฯ ที่เรียกรวม ๆ เช่นนั้น เพราะโรงเรียนและบ้านเป็นประหนึ่งสถานที่เดียวกันไปแล้ว ผมจึงเรียกเองว่า "เด็กเม็กดำ" (หมายถึงเด็กนักเรียนโรงเรียนเม็กดำ)
- เป็นไงบ้างครับ...หนังสือคืบหน้าถึงไหนแล้ว
- ขอให้มีพลังและมีความสุขกับการเขียนหนังสือ, รวมถึงการไปเยือนหลวงพระบาง ด้วยนะครับ
|
คุณ แผ่นดิน |
เป็นโรงเรียนในฝันผมเลยทีเดียว
หนังสือผม เสร็จแล้วครับ ตอนค่ำนี้เอง...แต่อาจต้องถูกแก้ไขบางประเด็น เพราะเป็นประเด็น ยาเสพติดที่อ่อนไหว
ขอบคุณกำลังใจครับ..........
คุณพนัสเองก็ต้องดูแลสุขภาพมากๆนะครับ
- เมื่อมาเฟียกิจกรรมมาพบกันจะเกิดอะไรขึ้น
- ฮ่าๆๆๆ