คนใน คนนอก

มีช่วงชีวิตช่วงหนึ่งผมได้เดินทางไปทำงานที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนและอาศัยอบู่กับชาวพื้นเมืองที่นั่น ประกอบด้วย คนเมือง ชาวปาเกอยอ ชาวม้ง ชาวลีซอ ด้วยความที่ตนเองเป็นอยู่ง่ายก็เลยอยู่ได้นานและเข้ากับชาวบ้านได้เร็วทำเห็นเห็นถึงวิถีการดำเนินชีวิตของคนเล่านั้น ได้ความคิดอย่างหนึ่งว่า วิถีคนในเขามีความพอเพียง พึ่งพา พึ่งพิง ธรรมชาติและคนต่างเผ่าพันธุ์ แต่เขาบอกว่า เขาไม่ได้ยากจน แต่เราคนนอกมักมองว่า การอยู่บ้านมุงหญ้า ฝาบ้านขัดแตะ ไม่มีถนน ไม่ไฟฟ้า คือความยากคจนความขาดแคลน เรามักจะยัดเยียดความช่วยเหลืออย่างไม่ได้มองว่า เขาต้องการหรือไม่ บางสิ่งบางอย่างเขาไม่ได้ต้องการ ผมเห็นว่า ชาวภูเขามีความพอเพียงและมีความสุขกับการที่เขาเป็นและเป็นเขาอย่างนั้น อยากให้เราทุกคนร่วมทำให้สังคมมีแต่ความดีและความสุขตามอัถภาพครับ

[Direak]

น่าจะเป็นการทำงานที่มีความสุขนะครับ...

ได้ทำงานกับชาวบ้าน...

 ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของชาวชนบท...

ได้อยู่กับธรรมชาติ...

อิจฉาครับ...

[นายสะลวง]

ในช่วนี้ผมก็กำลังเตรียมตัวที่จะไปเก็บข้อมูลและทำงานเกี่ยวกับชุมชน ที่แม่ฮองสอนเหมือนกัน คิดว่าต้องขอคำปรึกษา บ้างนะครับ

[ดินแดง]

ไม่ต้องอิจฉาหรอกครับท่านก็มีความสุขได้ครับ หากเรามองอะไรง่าย ๆ อย่าอยู่ในระบบมากเกินไป อิสระทางความคิดจะมีแก่ท่าน มีคนพูดว่า อยู่คืออยู่  เป็นก็คือเป็น ไม่มีอะไรทุกอย่างคือความว่างเปล่า (อาจจะเหมือนท่านจี้กงพูดก็ได้) สำห-รับพี่สะลวงแล้วพอที่จะแนะนำให้ได้ครับ อย่าลืมเตรียมยาแก้เมารถและยาแก้ปวดไว้ด้วยนะครับ  ส่วนผู้หญิงที่อายุมากแล้วไม่จำเป็นไม่ต้องพาไปด้วยครับเพราะจะเดือดร้อนชาวบ้านหากโหยกยาให้ครับ (ถ้าหากใจรักจะไปก็ไม่เป็นไรครับพูดสนุกครับอย่าถือสาเลยครับ)