หนังสั้นของคนเมืองช้าง
เมื่อวานไปร่วมงาน ประกวดหนังสั้น ปี่ที่ 2 ศิลปะและวัฒนธรรมคนเมืองช้าง ของโปรแกรมวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ ม.ราชภัฏสุรินทร์
งานเริ่มช่วงบ่าย เข้าร่วมเสวนา “ หนังสั้น สื่อผสม สะท้อนแง่มุมศิลปะและวัฒนธรรมคนเมืองช้าง “ วิทยากรให้คำจัดกัดความของหนังสั้น อย่างน่าสนใจ “ เราต้องคำนึงถึงเป้าหมาย เนื้อหาที่เราจะสื่อ ให้ตรงประเด็น และตรง กระทบความรู้สึก หนังสั้น ไม่ใช่สารคดี ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่มีความยาว เราจะใช้เวลาที่มีจำกัด ไป อย่างได้ เนื้อหา อารมณ์ และศิลปะการนำเสนอเรื่องราว เพลงประกอบ....บางครั้งหนังสั้นก็ไม่จำเป็นต้องมีตัวละคร ถ้าจำเป็นก็ต้องคิดให้ลงตัว ขึ้นอยู่กับประเด็นที่เราจะนำเสนอ..............”
น้องนักศึกษา ได้ฝึกกับงานนี้อย่างเต็มๆ ทั้งการสร้างงาน หนังสั้นมาประกวด การจัดงานนำเสนอผลงาน จัดนิทรรศการ ประชาสัมพันธ์งาน บรรยากาศหน้างาน ที่มีน้องๆชั้นปีอื่นๆมาร่วมออกบู๊ท ต่างๆให้มีสีสัน
หนังที่เข้ารอบประกวด มี 13 เรื่อง ล็อบแซนโดนตา
( กลับบ้านเพื่อมาไหว้บรรพบุรุษ ) /รอยเท้า / เปลี่ยน
/ โจรมะม๊วด ( เป็นพิธีกรรมสร้างความเชื่อมั่น ศรัทธา ) /คนกับช้าง /สำเนียง/ความฝันที่อยากจะเป็น/ วิถีชีวิต / ครั้งหนึ่งในชีวิต / จิตสำนึก / จองได ( การเรียกขวัญ ) / Generation 2007 / Memory
เรื่องที่โดดเด่น และฉันแอบให้คะแนนในใจและคิดว่าต้องได้รางวัล ชนะเลิศ แน่นอน ซึ่งก็จริง
ชื่อเรื่อง “ รอยเท้า “ .....กะไมพลิค กันลวงเจิง วัฒนธรรมระเบาะเยิง ..
.( อย่าลืมรอยเท้า วัฒนธรรมของเรา ) ....หนังเริ่มด้วยเสียง “ ซอ “ พื้นบ้านของหนุ่มชาวบ้านสุรินทร์ และบรรยายความนึกคิดของชายหนุ่มด้วยภาษาขแมร์ เสียง ซอ เพราะจับใจ กับเสียงแห่งความรู้สึก คิดเปรียบเทียบ สิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบันกับอดีต ในเรื่อง วัฒนธรรมของวัยรุ่น หนุ่มสาว ว่าเราเดินไปตามแนวทางใคร คำถาม เราคือใคร เราเดินไป ด้วยความถูก ผิด หรือไม่ อาจถูก และหรือ ไม่ถูก ไม่รู้ เสียงซอ ดำเนินเรื่องไปสลับภาพ แสง สีเสียง ในย่านถนนโลกีย์ที่สุรินทร์ยามดึก แหล่งรวมของวัยรุ่น ภาพงานการแสดงมหกรรมดนตรีในงานช้าง การตีกันของวัยรุ่น ภาพชุลมุนของฝูงชน ความรุนแรงที่มีทุกปี และไม่มีใครคุมได้กับภาพในอดีต การละเล่น รำฟ้อน เกี้ยวกันของหนุ่มสาว
กลุ่มที่ทำเรื่อง รอยเท้า นับว่า มีองค์ประกอบที่ลงตัวที่สุด เสียง ซอ เสียงภาษาท้องถิ่น และภาพ นำผู้ชมไปสู่ความรู้สึกที่ถูกกระทบ นำไปสู่การมองเห็นปัญหา และคิดต่อ.....เยี่ยมคะ
คนรุ่นใหม่ของเรา ขอให้รักษาความคิด ความสร้างสรรค์ และกำลังใจที่จะค้นหาต่อไป
ความเห็น (12)
โครงการหนังสั้นบ้านเราเริ่มเบ่งบานมาสักพักแล้วครับ ส่วนใหญ่ผมจะไม่ได้ดู (เฮ้อ!) แต่ก็ทราบข่าวจากหน้านิตยสารหรือบนเว็บเสียมากกว่า รู้สึกเสียดายที่พลาดโอกาส เพราะบางเรื่อง สั้น กระชับ เสียดสี ขำขัน โดน! เหมือนอย่างเรื่องที่คุณดอกแก้วเล่าให้ฟัง
ตอนนี้มี youtube ก็พอจะได้ดูกับเขาบ้างครับ ใครว่างลองเข้าชม ค้นหาโดยใช้คำหลัก หนังสั้น ก็พอจะมีให้ชมกันเพลินครับ
- เมื่อใดที่ G2K มีระบบ VDO น่าจะเป็นที่เผยแพร่งานหนังสั้นของน้อง ๆ นะครับ
- หนังสั้นที่ออตเก็บและมีอยู่เพื่อน ๆส่งมาให้ส่วนมากเกี่ยวกับงานสิทธิเด็กครับ
คุณแว้บ
อยู่ต่างจังหวัดก็ได้ดูน้อยค่ะ ( เฮ้อ! ด้วย ...)
แต่เมื่อวานเพื่อนที่เป็นวิทยากรเอาหนังจากคนในแวด
วงหนังสั้นมาฉายในงานด้วย
ยาง ครึ่งช.ม. เรื่อง " แฮมเบอร์เกอร์ " น่ารัก และสร้างสรรค์มาก เป็นเรื่องที่ อิสาน และเด็กชั้น ป. 6 ต้องปฏิบัติงาน วิชาการอาหาร ให้จับกลุ่มกันและทดลองทำอาหารมาสอบแข่งกัน
ปรากฏว่า กลุ่ม หนุ่มน้อยหัวโจก ของห้อง จะทำแฮมเบอร์เกอร์แบบฝรั่ง ( ขนมปัง ) แต่ก็ให้มีอันเป็นอุปสรรค ต่างๆนาๆ ล่าสุด มี The dog คาบ ขนมปังไปกิน กลุ่มนี้ก็เลยนึกถึง อาหารบ้านเฮา
" ข้าวจี่ " คะ...เคยกินมั้ย เป็นข้าวเหนียวปั้นชุบไข่
แล้วปิ้ง กินร้อนๆนะ อร่อยมากนะ...
เด็กๆก็เลย เอา ข้าวจี่มาผสมกับ แฮมเบอร์เกอร์ ดูในหนังแล้วน่ากินมาก หนังจบแบบมีความสุขสุดๆ
ใบหน้าของเด็กๆ ภูมิใจกับกลุ่มตัวเองและเพื่อนพ้อง
ออต หวัดดี
หนังสั้นเรื่องสิทธิเด็กเหรอ น่าสนใจนะ แต่ต้องทำประเด็น ไม่เครียด หรือ หนักมาก เกินไปก็จะดี
เพราะ ปัญหา มันก็หนักอยู่แล้ว....พี่ว่าน่าจะออกมาเป็นประเด็นว่า
มุมองของเด็กๆ และการแก้ไขปัญหาอย่างที่เขาคิด และนำเสนอ....พูดเรื่องหนังแล้วมันง่ะ....อยากดูอีก....
มีอีกเรื่อง ดูเมื่อวานเหมือนกัน เรื่อง การสมานฉันท์
เป็น การ์ตูน ตัวละครเป็นเด็ก และมี หมา เด็กเดินผ่านทีไร ก็ถูกกัดทุกที แก้ปัญหาหลายรอบ เช่น ไปหาผู้ใหญ่มาเดินหน้า แต่ หมากัดผู้ใหญ่และหันมากัดเด็กด้วย ใช้ไม้ยาวเดิน ก็โดนอีก ตอนหลังเลยใช้ความรุนแรง สู้กันด้วยไม้หน้าสาม จะตีกันอยู่แล้วแต่ก็พบว่า เจ้าหมาตัวนั้น ที่มันดุเพราะมันมีลูกอ่อน....หลังๆ
เวลาเด็กเดินผ่าน ก็ซื้อ ลูกชิ้นปิ้งมาฝากกัน ก็ดูแฮปปี้ดี.....ไง ออต หลับหรือยัง
- อยากให้เอาควายไม่กินหญ้ามาแสดงอีกจังทั้งรูปแบบละครหุ่น หรือ ทำเป็นหนังสั้นก็ไม่เลวนะครับ
- เรื่องนี้สนุกจริง ๆ ดูละครหุ่นเมื่อไหร่ก็คิดถึงเด็กรักป่าเมื่อนั้น
ตอนนี้ ควายไม่กินหญ้า เริ่มทำภาค 3 แล้วนะ ที่ ออตดูน่ะ ภาคแรก ใช่มะ
แต่พี่หน่อยไม่ได้ดูแลทีมนี้แล้ว โตๆกันหมดแล้ว มี อ.ป้อม รัศมี เผ่าเหลืองทอง เป็น อาจารย์ที่สนับสนุน
กลุ่มละคร ตอนนี้ กำลังทำละครกับเด็กๆจาก บ้านกาญจนาภิเษก เริ่มละคร เย็นศุกร์นี้ พี่หน่อยไม่ได้ไปร่วมหรอก อ. ป้อม โทรมาสั่ง เสื้อตัด
ผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติ ปะ กับผ้าทอมือแม่บ้าน สำหรับโชว์ในละครโดยเฉพาะ ..ประเภทสั่งแบบสายฟ้าแลบ สั่งวันพุธ รับ วันศุกร์ แม่บ้านคนตัดจะหอบ แต่ พี่หน่อยไม่เป็นไร....แค่ ..แฮ่กๆ
- ตามมาดูถ้าทำ file เสียงได้ก็ดีนะครับ
- อยากฟังและดูบ้างครับ
ใช่ นานมากแล้ว แล้วออต ...จนพี่หน่อย ก็เป็นป้าหน่อย
ยายหน่อย
รอเลี้ยงหลานเด็กรักป่า
เคยซื้อไดอารี่ที่ทำเพื่อช่วยค่าฟอกไตของคุณเมื่อหลายปีมาแล้ว วันนี้อ่านเจอบันทึกของคุณ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบพระคุณมากเลยคะ แสดงว่า เรารู้จักกันแล้วทางสมุดบันทึก
คุณ OAR อยู่ใกล้ พี่หน่อย นิดเดียวคะ 10 กิโล
ดีใจคะ เจอเขตใกล้กัน ไปเยี่ยมที่ blog มาแล้ว ได้ความรู้เรื่อง รังสี เอกเรย์ เยอะเลยคะ