กิจกรรมพิเศษ
ออกเดินทาง
ผมไปเป็นครูที่โรงเรียนเขาน้อยวิทยาคม ต.ห้วยแร้งปี พ.ศ./2536-2544 วันใดที่ผมอยากกินกุ้งหลวง กินปลากรบอก ผมจะไปบ้านลุงมังบางปรือ บ้านของลุงอยู่ติดริมคลองห้วยแร้ง ตอนแดดร่มลมตกผมลุงมัง กลูนรา ลุงนัน คงอยู่ พายเรือออกไปวางอวนปลากระบอกใช้เวลานิดเดียวก็ได้ปลา ผมจะจับปลาอีกลุงบอกว่าให้เอาแค่กิน วันหลังจะมีกินอีก ลงบอกว่าสมัยลุงเด็กๆแค่พายเรือผีออกไปก็ได้ปลาเยอะแล้ว (เรือผีคือการเอาทางมะพร้าว 2ทางผูกไว้ที่หัวเรือให้ปลายของทางมพร้าวจุ่มลงไปในนำทั้ง 2ข้างของหัวเรือ เมื่อเราพายเรือออกไปทางมะพร้าวทั้ง 2 ข้างเป็นเมือแขนที่ยื่นไปในน้ำหลอกปลาให้ตกใจกระโดดขึ้นมาบนเรือ) แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ ตอนกลางคืนออกส่องกุ้งหลวง โดยการพายเรือไปตามตลิ่งใช้เบตเตอร์รีส่องหากุ้งที่อยู่ในน้ำ เจอก็ใช้เหล็กแทงเอาเลย ขณะที่พายเรือไปจะมี สรถ.เป็นเพื่อนให้อบอุ่น (สรถ.เป็นอะไร ผมไม่บอกให้ท่านเข้าไปที่ห้วยแร้งชาวบ้านบอกท่านได้)
ผมคนสงขลามีความรู้สึกที่ดีๆต่อห้วยแร้ง ชื่นชมชาวบ้านดีมากๆ อยู่ด้วยกัน 8 ปีทุกเรื่องราวยังอยุ่ในความทรงจำผมต้องกลับไปเยี่ยมเขาอีกแน่นอน ชาวห้วยแร้ง