ไม่ใช่ ทุกคำตอบ มีแต่ปัญหา
ชื่นชมในความอดทนของเจ้านกกระจาบที่พยายามจะแก้ไขปัญหา แต่อย่างลองทำอย่างนี้อาจจะเร็วขึ้นและได้ผลขึ้น ฮิๆๆ
นิทานเรื่อง ..... นกกระจาบ
นกกระจาบสามีภรรยาคู่หนึ่ง ..... ทำรังอาศัยอยู่ที่ต้นไทรใหญ่ริมแม่น้ำ
อยู่มาวันหนึ่ง ..... ไฟไหม้รังของนกกระจาบ นกกระจาบทั้งคู่เห็นไฟไหม้รังก็ช่วยกันดับไฟ ใช้ความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมด คือ ปากอมน้ำ ปีกก็ซับน้ำ จากแม่น้ำไปดับไฟ บินกลับไปกลับมา หลายร้อยเที่ยว ไฟก็ยังไม่ดับ
เทวดาเห็นเข้า ..... จึงกล่าวกับเจ้านกกระจาบคู่นั้นว่า “เจ้านกกระจาบเอ๋ย ปากและปีกของเจ้านำน้ำไปดับไฟได้นิดเดียว เจ้าจะดับไหวหรือ” ... ???
เจ้านกกระจาบ ..... เมื่อถูกเทวดาถามดังนั้น จึงร้องตอบเทวดาว่า “จะดับไหวหรือไม่เราก็ต้องพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะดับไฟ แม้ต้องดับไฟกระทั่งตัวตาย ก็ต้องดับ เพราะมันเป็นรังของเรา”
<<< นิทานก็จบลง >>>
แนวทางการวิเคราะห์เพื่อประเทืองปัญญามีดังนี้ .....
1. ปัญหาของเรา เราต้องแก้ไข แม้ยากลำบากเพียงใด ก็ต้องแก้
2. ถ้าเป็นปัญหาของหน่วยงานของเรา เราต้องช่วยกันแก้ เพราะมันเปรียบเสมือนบ้านของเรา เช่นกัน
3. ปัญหา หรือ ความทุกข์ที่เกิดขึ้น เหมือนไฟที่กำลังไหม้รังของนกกระจาบ แม้แก้ยาก มีปัญญาน้อยก็ต้องแก้ไขตามปัญญาของตนก่อน
4. การแก้ปัญหา หรือ การหาทางแก้ไขให้ได้นั้น จำเป็นต้องทำให้ได้ เพราะถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องทุกข์ทรมานไปเรื่อยๆ เหมือนตายทั้งเป็น คือต้องอยู่อย่างคนมีชีวิตแต่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ มีชีวิตอยู่ไปวันๆ โดยไร้จุดหมายปลายทาง
การแก้ไขปัญหา ..... ไม่ว่าจะเป็นของตัวเอง หรือของสังคมส่วนรวม จึงต้องมีความพยายาม และมีความอดทนอย่างยิ่ง
แล้วท่านละคะ อ่านเรื่องนี้แล้ว จะหนีปัญหา สู้ปัญหา หรือมองข้ามปัญหา
ปัญหามาปัญญาเกิด จริงหรือไม่คะ???????
อิอิ ขำขำค่ะ กลับบ้านก่อนค่ะ
ทุกปัญหามีคำตอบ
ไม่ใช่ ทุกคำตอบ มีแต่ปัญหา
เฮ
ลึกซึ้งมากค่ะ จะจำเอาไว้เตือนใจ
ขอบคุณค่ะ ต้องดับไฟให้ได้ด้วยตัวเองค่ะ
^___^
มาอ่านนิทานก่อนนอนค่ะ...Good night ค่ะ
สวัสดีค่ะ อ่านคอมเม้นท์ของท่านอาจารย์ JJ แล้ว ฮา เลยค่ะ
ทุกปัญหามีคำตอบ
ไม่ใช่ ทุกคำตอบ มีแต่ปัญหา
ชื่นชมในความอดทนของเจ้านกกระจาบที่พยายามจะแก้ไขปัญหา แต่อย่างลองทำอย่างนี้อาจจะเร็วขึ้นและได้ผลขึ้น ฮิๆๆ
เอ่อ มาเติมจากข้างบนนิดนึงนะคะ
...เจ้านกกระจาบเห็นว่า ได้บินไปบินมา อมน้ำมาหลายเที่ยวแล้วไฟก็ยังไม่ดับ
ก็เลยไปบอกเพื่อน ๆ คือ เจ้านกกระยาง นกกระสา และนกอื่น ๆ มาช่วยกันดับอ่ะค่ะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หากปัญหานั้นยิ่งใหญ่ จนสุดปัญญาแล้ว กัลยานมิตรดี ๆ ก็พร้อมมีช่วยเหลือ .. คุ้น ๆ เหมือนการ์ตูนของวอลดิสนีย์ ไหมคะ ฮิๆๆ
ชอบค่ะ ชอบ ชอบที่พี่อึ่งฯ เขียนเล่า ผนวกกับที่คุณจินตนา ต่อยอด เป็นอะไรที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ
ทุกปัญหา แก้ได้ ถ้าได้กัลยณามิตร ที่ดี
อ่านแล้ว ทำให้นึกถึงบันทึกของคุณเมตตา ที่เธอเปรียบเปรยตัวเองเป็นไก่ ที่ต้องหัดบิน
อยากบอกเธอเหลือเกิน มีปัญหาอะไร กัลยาณมิตรอย่างพวกเรา พร้อมที่จะช่วยเหลือ จริงไหมค่ะ
ครูอ้อยคะ
ท่าน อ.หมอ JJ คะ
น้องแนนคะ
อ.แป๋วคะ
คุณแผ่นดินคะ
มาเยี่ยม...ขอชื่นชมข้อคิดจากนิทานดี ๆ
นกกระจาบ...ตัวน้อย ๆ ทำรังแต่พอตัวนะครับ
เป็นข้อคิดเตือนตนได้อย่างดีทีเดียวครับ
ขอบพระคุณค่ะอาจารย์ที่มาเยี่ยม
วันนี้ก็เป็นนกกระจาบ ที่ไม่ยอมหนีปัญหาค่ะ
ปัญหามา ปัญหาก็เกิด ทำไมปัญญามันมาช้าจังเน๊อะ
มาเยี่ยม...
สิ่งของมีค่านะ มักซ่อนตัวอยู่ไกลเราต้องไปหาเอง
เหมือนเพชรอยู่ในดินลึก ๆต้องแสวงหาจึงได้มา
ปัญญาก็เหมือนสินค้าอันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไปจึงจะได้สินค้ามา...ปัญญาไม่มาหาเรา เราต้องไปหาปัญญา...ฮา ๆ เอิก ๆ