“หา...พี่ติ๋ว...คุณติ๋ว...เจ๊ติ๋วเนี่ยนา...มีลูกยาก...ตั้งสามนะ...เมาหรือเปล่า....”
“หา...พี่ติ๋ว...คุณติ๋ว...เจ๊ติ๋วเนี่ยนา...มีลูกยาก...ตั้งสามนะ...เมาหรือเปล่า....”
ไม่เมาค่ะและก็ฟังไม่ผิดด้วยค่ะ.....เรื่องนี้ไม่ได้ลามกนะ...ขอบอก.....เป็นวิชาการและประสบการณ์ล้วนๆค่ะ... ไม่ใช่วิชากาม.....เอามาแบ่งปันกันค่ะ........
ส่วนหนึ่งของอาการที่บ่งบอกว่าฉันอาจจะมีลูกยาก...คือประจำเดือนมาไม่ปกติ เป็นๆ หายๆ กะปริบกะปรอย...เดี๋ยวมา..นิดหน่อย...แล้วก็ไป..น่าเบื่อ.....ในตอนแรกๆนั้นฉันไม่ทราบ
ฉันเห็นเพื่อนที่เรียนพยาบาลด้วยกันเป็นแล้วรักษาโดยทานยาคุมกำเนิด 3 เดือนเพื่อปรับระดับฮอร์โมนในร่างกาย....เธออ้วนเอ๊า...อ้วนเอา...ฉันยิ่งไม่เอาใหญ่...
อยู่ดมยาจะมีลูกยาก...ดมยาห้ามมีลูกขณะtrainฉันกินยาคุม….น้าน...นั่น...ยิ่งซ้ำเติมให้มียากไปกันใหญ่... ฉันลองวัดปรอทเอง...กร๊าฟสวิง..ไม่เห็นภาพที่แสดงว่าไข่ตกคือ cycleแรกอุณหภูมิกายจะต่ำ...จังหวะไข่ตกอาจจะต่ำลงอีกนิด...พอไข่ตกแล้วจะสูงลอยขึ้นจนหมดcycle.... ฉันดูแล้วจึงเดาว่าฉันไม่น่ามีไข่ตก...
ฉันไปรักษาที่คลินิกมีบุตรยากของ รพ.จุฬาฯ ถิ่นเก่า....เดือนแรกติดเลย...ปรากฏว่า ....แท้ง....ฉันย้ายมาอยู่ ขอนแก่นและรักษาต่อ...
อาจารย์ให้ยา..ทั้งกิน..ทั้งฉีด..นับวันให้..สารพัด....เคยมีแม้กระทั่งใช้เครื่องมือติดแขนให้ปั๊มฮอร์โมนตามเวลาที่ตั้งไว้โดยเครื่อง...นั่น..ขนาดนั้น....ไม่ท้อง…
เขาจะมีแบบฟอร์มให้ลงบันทึกอุณหภูมิทุกวัน
ฉันเห็นความต่าง 2 อย่างคือ
ที่จุฬาฯใช้ปรอทเฉพาะวัดทางช่องคลอด...แต่ที่ศรีนครินทร์ใช้ปรอทปากวัดทางปาก... และการนับวันให้มีเพศสัมพันธ์จะใส่ลูกศรไว้ให้ เราจะได้ไม่ลืม...ที่จุฬาฯนับ 3 วันติดกันในช่วงไข่ตก...แต่ที่ศรีนครินทร์นับวันเว้นวัน ...
ด้วยประสบการณ์ที่ฉันมีจากจุฬาฯ...ฉันใส่ลูกศรแถมให้ด้วย...ด้วยกลัวว่าที่อาจารย์ว่างไว้มันพลาดเป้า....และมีมากกว่านั้นค่ะ...บางวันลูกศรซ้อนกัน 2 อันก็มี …
ใครเห็นลูกศรฉันก็ขำ...มันเยอะแล้วก็ซ้อนกันด้วย...ฉันก็งง..ขำตรงไหน...ฉันทำจริงนา......
...ไม่รู้หละ..พอปรอทมันทำท่าว่าไข่จะตก...ฉันก็เขี่ยพี่เค้า...จนเขาถามว่า
"ทำไมไข่มันตกบ่อยจัง"
....โอ....มันเหนื่อยจริงๆนาทำลูกเนี่ย...ขอบอก....
ไม่ใช่ทำเสร็จแล้วจะจบๆนะคะ..ต้องมีการสอนเรื่องท่าด้วย...เสร็จแล้วเอาหมอนหนุนสะโพกให้สูงไว้ก่อน...ด้วยเกรงว่ามันจะหกออกมาก่อน...
มีคนบอกว่า
"โอ๊ย....ไอ้ติ๋วมันทำไม่เป็น"
"ทำเป็นค่ะ....แต่ไม่เป็นตัวต่างหาก" ฉันเถียง
หมอนับวันให้..บางครั้งไร้อารมณ์ เหมือนทำตามหน้าที่...เคยมีเหมือนกันที่พยายามทำตามสั่ง...แต่มันไม่สู้แล้ว...ไม่ไหว...ได้แต่นอนกอดกันหัวเราะกิ๊กๆ...แล้วเลิกรา...เอ้อ...เหนื่อย...
สุดท้ายมีเพื่อนบ้านแวะมาบอกให้ฉันทานยาหลวงปู่คำดี...แต่สามีดิฉันเป็นคริสตังค์เขาจะเอาด้วยไหม?.....เอาค่ะ...เขาเอาด้วย...ส่วนยาทานของหมอที่รพ.ฉันทานตามปกติ....เดือนนั้น..ฉันทานข้าวอร่อยผิดปกติ ..และได้ผล...ฉันท้อง....
ทุกวันนี้....ฉันก็ยังไม่คิดว่าบอกแพทย์ท่านนั้นว่าฉันทานยาดองหลวงปู่คำดีด้วย..ไม่จำเป็น...ท่านย้ายเข้ากรุงเทพฯตั้งแต่ฉันท้องได้ 8 เดือนและ..ท่านก็ยังเป็นเพื่อนรักของฉันเสมอ...
เวลาเด็กๆทะเลาะกัน ฉันบอกว่าจะจับยัดเข้าไปในท้อง
“แม่เอาพี่ตั้มเข้าไปเลย” ยายกีตาร์ว่า
“แม่...เอายายนกแก้วนั่นแหละ” พี่ตาตั้มว่าน้องสาวเธอ....
“โอย...ทะเลาะกันอยู่ได้...รำคาญ” พี่การ์ตูน..คนถางทางคลอดตะโกนบอกน้องๆ
สรุป..ไม่มีใครอยากกลับเข้าท้องแม่...ลูกๆอยากอยู่กับครอบครัวเล็กๆของเรา...อยากอยู่ทะเลาะกัน...ตามประสาพ่อ..แม่...ลูก....มากกว่า
อุ๊ย..ขออภัยค่ะ..ฉันลืมblog tag เพื่อน..ขอ tag คุณเด็กซนค่ะ