วิถี <22> : ธรรมชาติบำบัดมากขึ้น
Text : Ka-Poom
.........................................................................................
------->ช่วงตั้งแต่กลางปีก่อน...ที่เริ่มตั้งใจและเคร่งครัดในการดูแล...วิถี "ชีวิต"...ของตนเอง
ด้วยการเริ่มจาก..."อาหาร"...ที่เลือกทานเนื้อสัตว์น้อยลง...และในที่สุดก็เหลือไว้เพียงทานเฉพาะเนื้อสัตว์เล็ก
เช่นเนื้อปลา...เท่านั้น และให้ความสำคัญในการทานผัก..ผลไม้มากขึ้น
ทุกวันนี้...ตื่นนอนทำ Detox ทุกวัน "ดื่มโยเกิร์ต + นมสด + มะนาว + น้ำผึ้ง" ตามสูตรในพระไตรปิฎก
และจะทานข้าวมื้อเช้ามื้อเดียว ซึ่งเป็นข้าวกล้อง...และไม่บริโภคเนื้อสัตว์ใหญ่
มื้อกลางวัน..จะเป็นน้ำผัก - ผลไม้ปั่น...หรือไม่ก็อาหารพื้นบ้านยอดฮิต ----> "ส้มตำ"
ส่วนมื้อเย็น...ก็ดื่มน้ำอาร์ซีบ้าง..น้ำผัก-ผลไม้ปั่นสดบ้าง..ซึ่งจะทำเอง..สดๆ เพราะจะได้คะแนนพลังชีวิตจากพืชเหล่านี้
และนอกจากนี้...ออกกำลังกายที่เป็นการฝึกจิตร่วมไปด้วย...เมื่อก่อนจะนั่งสมาธิอย่างเดียวหลังตื่นนอนเช้ามืด
แต่ช่วงหลังครึ่งปีที่ผ่านมา...จะฝึก "กายาคตาสติ -----> ตามระลึกรู้การเคลื่อนไหว"....ด้วยการวิ่ง
จากที่ไม่เคยวิ่งมานานหลายปีในชีวิต...แต่ทุกวันนี้สามารถวิ่งได้หลายๆ กิโลเมตร โดยที่ไม่เหนื่อยแบบจะเป็นจะตายเหมือนเมื่อก่อน
เพราะ...เป็นการวิ่งที่นำจิต..ตามรู้การเคลื่อนไหว...ส่วนต่างๆ ในร่างกาย...
เรียนรู้...ในระดับหาคำตอบต่อความสงสัย "จิตและชีวิต"...(บางท่านบอกว่าระดับ "จิตวิญญาณ" -----> แต่ดิฉันไม่ขอให้ชื่อใดใดดีกว่า")
การเรียนนี้...ดิฉันต้องทำทุกวัน
ป่วยก็ทำ....
เหนื่อยก็ทำ....
ยุ่งก็ทำ...
ท้อก็ทำ...
ไม่มีเงื่อนไขใดใด..
ซึ่งพี่ทาน..ผู้ซึ่งเป็นกูรูสอน...และแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องภายในและพัฒนา "จิต"นี้...บอกว่า
"ขยันก็ทำ...ขี้เกียจก็ทำ...ชอบก็ทำ...ไม่ชอบก็ทำ"...ไม่ให้หยุด
...............................................
------>มีครั้งหนึ่งดิฉันเริ่มจะเป็นไข้หวัด...ซึ่งปกติหากเป็นเมื่อก่อน..เวลาป่วยแล้วจะหายช้า นานเป็นสัปดาห์
แต่ครั้งนี้...ดิฉันเป็นแค่วันเดียว ------> ร่างกายก็ reset ฟื้นกลับสู่สภาพเดิม...
ซึ่งวันที่เริ่มไม่สบาย...ดิฉันก็ไปวิ่งตามปกติ...หากเป็นเมื่อก่อน จะทานยาและก็นอนพัก
------>แต่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ทานยามานานแล้วค่ะ...แม้แต่ตอนไปผ่าตัดฟันครุด ยาแก้อักเสบหรือยาแก้ปวดก็ไม่ได้ทาน
หรือแม้แต่เป็นรอบเดือน...แต่ละเดือนเมื่อก่อนจะมีอาการปวดไมเกรน...แต่เดี๋ยวนี้หายสนิทมาเกือบปีแล้ว
ทำความเข้าใจ...การทำงานของระบบร่างกาย...และทำความรู้จักความปวด...
แล้วเราก็จะเข้าใจ "เขา/ร่างกาย"...มากขึ้น
และที่สำคัญ...ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ...จากการตรวจสุขภาพประจำปี
เกี่ยวกับการทำงานของ "ตับ"...ค่าปกติ ซึ่งเมื่อปีก่อนมีความผิดปกติเกิดขึ้น
และอาการเดียวกันกับพี่สาว...แต่พี่สาวเลือกเข้าคอร์สรักษา...ในโรงพยาบาลศรีนครินทร์...คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ดิฉันเคยอ่าน...หนังสือเกี่ยวกับแพทย์ทางเลือก และการแพทย์แผนจีน...
ได้กล่าวถึงว่า...การแพทย์ทางเลือกนั้น...เน้นการรักษารวมกายจิต...ไปจนถึงระดับจิตวิญญาณ
แต่การแพทย์ตะวันตกนั้น...ส่วนใหญ่จะเน้นเฉพาะทางกาย...ให้ความสำคัญทางกายมาก
ซึ่งเพิ่งจะเริ่มตระหนัก...แบบการรักษาที่เป็นองค์รวม "กาย-จิต-สังคม" ได้เมื่อไม่นานมานี้เอง...
ดังนั้น...การดำเนิน "วิถี"...ตามแนวแพทย์ทางเลือก..ที่เริ่มดูแลตนเองตั้งแต่ที่เรายังไม่ป่วยนี้
เป็นสิ่งที่ต้องกระทำไปควบคู่กับการดูแลทางด้านจิตวิญญาณของ "เรา"ด้วย
..................................................
ทุกวันนี้...ดิฉันไม่ได้โกรธให้ใครมานานแล้วค่ะ และไม่ได้โมโหหรือหงุดหงิดมานานแล้ว
ทำงานตามหน้าที่...และเรียนรู้เรื่อง "ชีวิต" ไปด้วย...ทำให้ได้คำตอบ...หลายอย่างที่สงสัย
จากที่เป็น unfinish -----> เปลี่ยนเป็น "finish" ในชีวิตมากขึ้น
ตอนนี้ก็เหลือแต่ทำหน้าที่ที่เหลือค้างอยู่ให้เสร็จสิ้น...
และปฏิบัติต่อร่างกายที่เราอาศัยอยู่...ให้ดีที่สุด
สุดท้าย..."คนเรา" ให้เลิศเลอแค่ไหน...เราก็ต้องคืนกลับสู่ "วิถีธรรมชาติ" เช่นเดิม
ไม่มีใครเลี่ยงได้...
............................................................................
Note: บันทึกนี้ขอบพระคุณ "คุณแม่เข็มเพชร ลครวงศ์"..ที่ดูแลลูกและคอยหุงข้าวกล้อง พร้อมทำอาหารสุขภาพเพื่อลูก...
และขอบคุณพี่ทาน - คุณทนง นราเลิศสุขุมพงศ์...ที่สอนเรื่อง "โลกธัม"...และการพัฒนาจิตในระดับที่ทำให้ "Ka-Poom" ก้าวหน้าในระดับลึกมากขึ้น
และขอบคุณทุกท่านที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทั้งที่มีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน...และไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์โดยตรง...
...ผู้ซึ่งเป็น "ครู"...ให้ได้เรียนรู้เรื่อง "จิต" และ "ชีวิต" ของมนุษย์ได้เข้าใจยิ่งขึ้น
ความเห็น (11)
เป็นการปฏิบัติเพื่อดูแลสุขภาพที่น่าสนใจมากครับ โดยการที่เอาตนเองปฏิบัติจริง
ผมคิดว่า อยากให้คุณกะปุ๋ม เปิดBLog เกี่ยวกับ ธรรมชาติบำบัด หรือ การดูแลตนเองตามธรรมชาติที่ทำอยู่ จะเกิดประโยชน์และจูงใจให้ Blogger -ผู้มาเยือน ดูแลสุขภาพกันมากขึ้นครับ
ผมเองติดตามอยู่เสมอ
เพราะ สุขภาพ (กาย ใจ) สำคัญที่สุดเลยครับ
ขอบคุณค่ะคุณเอกสำหรับคำแนะนำ และกะปุ๋มจะนำไปพิจารณาและตัดสินใจก่อนค่ะ...ไม่อยากจะบอกเลยค่ะว่าเมื่อสักครู่ตีพิมพ์ความเห็นไปเยอะมาก...แล้วหลุดค่ะ...ก็เลยลืมไปเหมือนกันว่าพิมพ์อะไรไปบ้าง..
....
เรื่องต่างๆ เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวทั้งนั้นเลยนะคะ...แต่เรามักมองว่ายังเป็นเรื่องที่ห่างตัว...จนนู้นแหละที่เราเริ่มเดือดร้อนแล้ว..เราจึงลุกขึ้นมาทำอะไรบางสิ่งบางอย่างต่อตัวเอง...ซึ่งบางครั้งเวลาที่มาทำนั้นอาจยิ่งกลับเป็นการเพิ่มความเดือดร้อนให้แก่ตนเองเข้าไปอีก เช่น ปวด เราทานยาแก้ปวด...ปวดหายไป แต่สารที่ตกข้างจากยาที่เราทานกลับไปทำให้ตับและไตเราทำงานหนักมากขึ้น อย่างนี้เป็นต้น...กะปุ๋มก็เลยไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรว่าทุกวันนี้คนเรามีการศึกษามากขึ้น แล้วเราฉลาดขึ้นหรือเปล่า...เพราะดูอายุขัยและสุขภาพเรากลับสั้นลง...และร่างกายที่เราอาศัยอยู่นี้กลับเดือดร้อนมากขึ้น...
(^_____^)
กะปุ๋ม
- น่าสนใจมากค่ะ ทำให้ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการดูแลตนเอง
- จะขออนุญาตินำสูตรไปใช้บ้าง
- ปฎิบัติยากจังเลย สำหรับคนไม่พร้อม
- เป็นกำลังใจทำต่อไปนะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณอนงค์ (MSU-KM : panatung)
ทุกอย่างของการมีวิตอยู่นั้น...ยากเสมอค่ะ..ความยากนั้นตั้งแต่เราเริ่มหายใจค่ะ... ความไม่พร้อม..เราก็จะไม่พร้อมอยู่เสมอ...เราลืมไปว่านี่คือ หน้าที่ต่อชีวิตเรา...ที่เราต้องทำและปฏิบัติต่อร่างกายที่เราอาศัยอยู่...เราลืมบำรุงรักษาดูแลเขา...เรานั้นเห็นแก่ตัวมากเพราะใช้งานเขาอย่างเดียว... ดังนั้น อายุขัยของร่างกายที่เราอาศัยอยู่นี้จะสั้นหนัก... บางคน 50 ปี ก็ต้องตายเพราะป่วยด้วยโรคร้าย... ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนอายุขัยเราประมาณ 70 ปีขึ้นไป...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ...ไม่ต้องทานมื้อเดียวเหมือนกะปุ๋มก็ได้นะคะ... เพียงแต่เราไม่เลือกของเน่าๆและขยะ..ให้ร่างกายเราก็เป็นพอแล้วค่ะ...
(^_____^)
ปล. ไม่ทราบว่ากะปุ๋มเรียกชื่อถูกหรือเปล่าคะ หากผิดก็ขออภัยดวยนะคะ
- เป็นประโยชน์ต่อผมมากครับ
- เพราะจะได้จัดการกับไข้หวัดที่อยู่กับผมมานานร่วมเดือน
- ผมสนับสนุนที่คุณเอกแนะนำนะครับ
- ผมใช้งานร่างกายมามากเกินไป โดยปราศจาการดูแล...
ดีจ้า...กะปุ๋ม
รักษาสุขภาพอย่างสม่ำเสมอเลยนะจ๊ะ ฮืม...แนนยังเทียบชั้นไม่ได้ ยังไม่สามารถทานอาหารเพื่อสุขภาพได้ขนาดนั้น จะพยายามทานอาหารให้พอหายหิวจ้า แต่ก่อนจะทานอาหารจนเกินอิ่ม
^_____________^
คุณแผ่นดินคะ...
ความมีค่าที่เกิดจาก...บันทึกนี้ คือ อย่าเชื่อกะปุ๋มมากนัก แต่อยากให้ลองพิสูจน์ ทำด้วยตนเอง... ทำไป ทำไป..ทำไปเสมือนเป็นหน้าที่หนึ่งที่เราต้องทำและต้องรับผิดชอบ...
แล้วความมีคุณค่ากจะเกิดขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
กะปุ๋ม
ขอบคุณค่ะคุณ sahto..
และให้ดีที่สุด คือ อย่าเชื่อนะคะ แต่อยากให้ทดลองทำค่ะ...และได้ผลอย่างไรมาเล่าสู่กันฟัง จะเกิดประโยชน์ที่มีคุณค่ายิ่งคะ
(^______^)
สวัสดีค่ะ แนน
ดีมากเลยค่ะ...แรกๆ กะปุ๋มก็เริ่มจาก...วิธีง่ายๆ ก่อน ที่สำคัญเราต้องอ่อนน้อมต่อร่างกายของเรา... และเมื่อ "จิต" เราพิจารณาแล้วมองเห็นว่าสิ่งนี้ดี เราก็จะทำได้อย่างไม่รู้สึก...ว่าเป็นเรื่องยาก
(^_____^)