วันนี้คนที่มีหัวใจสีชมพู จะให้ความสำคัญเป็นพิเศษ หลายคนตั้งอกตั้งใจจะหาอะไรๆที่พิเศษมอบให้แก่คนที่มีหัวใจใกล้เคียงกัน ดอกไม้ ดอกกุหลาบยังเป็นสัญลักษณ์ เพื่อทำหน้าที่สื่อสารพูดแทนกันและกัน หลายท่านอาจจะคิดว่า อ้าว! แล้วอีตาบ้าที่อยู่ในป่ามายุ่งอะไรกับเรื่องเด็กๆเขาด้วย อยากจะมีส่วนร่วมเล็กๆน้อยกับวันหวานแหว๋วนี้ใช่ไหม..
อ๋อ ก็ใช่นะสิ
แต่มีแผนการว่าจะมาชวนชาวบล็อกทั้งหลาย รวมทั้งท่านที่โอกาสจะรับของขวัญจนไม่มีมือจะหอบ กับคนที่ไม่มีใครคิดถึงและรำลึกถึงในวันที่หัวใจควรจะพองวับๆๆ แต่กลับเหี่ยวเฉาเหงาหง๋อย ได้รับของขวัญจากผม และจากเพื่อนถึงเพื่อนชาวบล็อกด้วยกัน
เอาอย่างนี้ดีไหมครับ กรุณาเขียนความในใจฝากไปให้เพื่อนที่ท่านรู้จัก รู้สึกอย่างไรก็เล่าๆๆ จะชื่นชม จะชื่นใจ จะชื่นฉายในเรื่องอะไรก็อ้อนอี๋อ๋อกันวันนี้ละ อนุญาตให้ออดอ้อนรำพันเต็มที่ ต่อยอดจากที่ชาวเราได้ขยายความลับ ซึ่งสนุกและประทับใจมาก มาต่อยอดความประทับใจให้เป็นความในใจอีกสักบันไดขั้นหนึ่งดีไหมครับ เมื่อสนิทสนมกันแล้วจะรวมพลังทำอะไรกันก็ง่าย
จะชวนไปเดินขบวนละสิ..
อ๋อ! ไม่ใช่ครับ พวกเราแก้ปัญหาด้วยสมองและสองมือ และเราก็มีวิธีที่จะส่งความปรารถนาดีถึงกัน ภายใต้เครื่องมือต่างๆเช่น
เชิญรับใบคิว แล้วส่งมาได๊เล๊ย
เรื่องจากภาพ
คุณทอง
คุณ รัตติยา เขียวแป้น เมื่อ อ. 13 ก.พ. 2550 @ 08:28 จาก 202.12.74.8 ลบ |
เรียน คุณพ่อครูบาฯ
ขออนุญาต มารับบัตรคิวคนแรกเลยนะคะ
ถึงเธอคนนั้น
จริง ๆ แล้ว ไม่ว่าวันนี้ หรือ วันไหน ๆ ของเธอ ก็คงจะเหมือนทุก ๆ วัน เพราะเธอไม่เคยให้ความสำคัญกับมันอยู่แล้ว คงไม่อวยพรให้เธอมีความสุข หรือ ค้นพบความสุขหรอกนะคะ เพราะเธอคงจะสุขตลอดเวลาอยู่แล้ว
แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะฝากคือ อยากให้เธอดูแลรักษาสุขภาพด้วย ถึงแม้เธอจะคิดอยู่เสมอว่าเธอคงไม่มีค่าสำหรับใคร ๆ และคงไม่มีใครเห็นคุณค่าของเธอ
แต่อยากบอกว่า อย่างน้อย ฉันคนหนึ่งหละที่เห็นคุณค่าของเธอ และเธอยังคงมีค่าสำหรับฉันอยู่เสมอ
ขอบคุณพ่อครูบาฯ มากค่ะ ที่เปิดโอกาสให้เขียนความรู้สึก ถึงคนที่เราอยากบอกความรู้สึกแก่เขา ถึงแม้เขาจะไม่มีโอกาสได้รับรู้ หรือได้มาอ่านมันก็เถอะค่ะ
เฮ้อ วันนี้ เป็นอะไรที่สบายใจสุด ๆ ค่ะ พ่อขา
เยี่ยมมาก สาวตาคมจากแดนใต้
เรียน คุณพ่อครูบาฯ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา (ได้รับสิ่งดี ๆ อีกเล่มหนึ่ง ที่คุณพ่อครูบาฯ ส่งมาให้แล้วนะคะ)
เดี๋ยวจะแวะมาทักทายช่วงพักกลางวันนะคะ ตอนนี้ ได้กำลังใจสุด ๆ แล้ว ขอลุยงานก่อนนะคะ คุณพ่อ
2. วาเลนไทน์ที่จะมาถึง เป็นวันเกิดของคนสำคัญสองคนในชีวิต คนแรกเป็นเพื่อนรักตอนสมัยมัธยมชื่อมุกดาที่ตอนนี้อยู่อเมริกา สุดแสนไกล อีกคนเป็นหนุ่ม(ไม่)น้อยหน้าใส ชื่ออำนวย นักวิชาการสาธารณสุข ของอำเภอพะโต๊ะ ชีวิตอุทิศ เพื่องานและหัวใจมีไว้เพื่อสังคม อยากบอกคุณทั้งสองคนว่า.. ถึงแม้ระยะทาง จะกั้นกลางระหว่างความห่างของเราไว้ แต่อยากให้รู้ว่า.. ทุกความห่วงใย ยังคงส่งถึงกัน !!!
3. ท้ายสุดขอบคุณ ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ที่มีเวทีให้อรุฎา ได้บอกถึงความในใจ กับคนสำคัญ
 |
เรียน ท่านครูบา
ชอบมากเลยค่ะกับคำพูดว่า "แก้ปัญหาด้วยสมองและสองมือ" อ่านแล้วได้กำลังใจเลยค่ะ Print เก็บไว้แล้วค่ะ
เรียนท่านครูบา
ราณี เป็นคนเขียนกลอนไม่เก่ง คิดต่อคำก็ไม่เก่ง แต่ก็ขอต่ออาจารย์อีกอันนึงนะค่ะ
มีสติ เป็นปัญญา
ดีใจที่อาจารย์ชอบ
อ้าว! แล้วอาจารย์ไม่ช่วยเติมอะไรเด็ดๆให้เพื่อนๆในวันนี้หรือครับ
จิ๊ดหนึ่งก็ยังดีเน๊าะอาจารย์เน๊าะ..
ตายแล้ว!!!!...วาเลนไทน์แล้วหรือนี่
ใครจะสมัครใจให้ผมบอกรักบ้างครับ
ฝากบอกรักแมวชื่อทองได้ไหมคะ...อิอิ...
มากกว่ารัก มีให้ใครคนหนึ่ง
มากกว่าซึ้งมีให้ใครคนนี้
มากกว่าบูชามีให้ทุกนาที
ใครคนนี้คือพ่อครูสุทธินันท์
ความรัก..มองไม่เห็นด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ
โห...อาจารย์lioness คมมากค่ะ
