คุณ lioness หนูชอบแบบนี้ค่ะ เก่งจังเลย
บ้างกล่าวขาน ...รักนั้นคือสายชล
ท่วมท้น ต้นหญ้าต้นน้อย
บ้างกล่าวขาน ...รักนั้นคือคมเคียว
บาดเกี่ยว ให้ใจเจ็บร้าว
บ้างกล่าวขาน ...รักคือความหิวกิ่ว
ปรารถนา ร้าว มิรู้พอ
เราว่ารัก คือบุปผาดอกหนึ่ง
ซึ่งตัวเธอ คือหนึ่งเมล็ดพันธุ์
ดั่งดวงใจ กลัวแตกสลายลง
ไม่ยอม ลองเริงร่ายรำ
ดั่งความฝัน หวั่นไหวมิรู้ตื่น
ไม่เสี่ยง กับโอกาสไหน
เป็นดั่งคนที่ไม่น้อมรับสิ่งใด
เหมือนเขา นั้นให้ไม่เป็น
ดั่งวิญญาณ หวั่นกลัวต้องวางวาย
ไม่เคยมี ชีวิตแท้จริง
เมื่อราตรีเดียวดายนั้นเกินทน
เมื่อหนทางช่างแสนห่างไกล
จนเธอคิด ว่ารักใช่ของใคร
ไม่โชคดี ก็ต้องเข้มแข็ง
ในคราวเช่นนั้น ขอให้เชื่อเถิด
ในผืนดิน หน้าหนาวทารุณ
คือเมล็ด ซึ่งยามต้องไอแดด ...รักสาดส่อง
ย่อมคราว เบ่งบาน