การบ่นกับตนเอง

ในจังหวะและลีลาชีวิตของแต่ละคน  ย่อมมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผสมปะปนกันไป  บางครั้งก็ร้องไห้  บางคราได้หัวเราะ   บางจังหวะได้พานพบสิ่งดีๆ   แต่บางทีก็พบพานในสิ่งที่เลวร้าย   หากท่านเป็นมิตรรักแฟนเพลงประเภทลูกทุ่ง  ท่านจะได้ดื่มด่ำกับสิ่งที่กล่าวมาแล้วจากท่วงทำนองเนื้อร้องของเพลง  โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่งรุ่นเก่าๆ  ซึ่งถ้าพินิจวิเคราะห์แบบเจาะลึก  เราจะพบว่ามีศาสตร์และศิลป์แห่งการจัดการความรู้แฝงไว้มากมาย                              

ผมเอ่ยถึงเพลงลูกทุ่ง  ด้วยมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนักจัดรายการวิทยุหลายท่าน  ซึ่งท่านเหล่านั้นบอกผมว่า วิชาชีพนักจัดรายการวิทยุ เป็นวิชาที่ว่าด้วยการบ่นกับตนเอง    ด้วยการศึกษาหาข้อมูลมานำเสนอในรายการวิทยุ  หาอะไรที่คิดว่าดีๆมาเล่าสู่พี่น้องผองเพื่อนฟัง   เวลาเข้ารายการจึงมักมีความรู้สึกเหมือนพูดกับตัวเองและบ่นกับตนเอง                              

หลังจากแลกเปลี่ยนกับทีมงานแล้ว  ผมกลับคิดได้ว่าคนทุกคนจะต้องมีการบ่นกับตนเอง  อาจจะมากบ้างน้อยบ้างแตกต่างกันไป  ข้อสำคัญจึงอยู่ที่ว่าใครจะออกแบบการบ่นกับตนเองอย่างไร  เรียนรู้จากการบ่นกับตนเองอย่างไร   สำหรับผมถือว่าได้บ่นกับตนเองทุกวัน  ด้วยเชื่อว่า  การบ่นกับตนเองคือการทบทวนสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับตนเองตลอดเวลา   การบ่นกับตนเองเป็นสิ่งกระตุ้นให้เราตื่นตัว  พร้อมคิด  พร้อมแก้ไขและปรับปรุงตนเองตลอดเวลา   การบ่นกับตนเองทำให้เรามองเห็นความสัมพันธ์ของตัวเรากับสิ่งรอบข้างอยู่ตลอดเวลา                            

ประเด็นสำคัญอีกประการหนึ่งของการบ่นกับตนเอง คือ  หากว่าแนวคิดการจัดการความรู้มุ่งเน้นไปที่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านชุดความรู้ที่มีอยู่ในตัวคน  โดยคาดหวังให้กลไกเหล่านี้มีผลต่อการพัฒนาในด้านใดๆก็ตาม   การนิยามคำว่า  บ่นกับตนเอง   ในเชิงสร้างสรรค์น่าจะเป็นพื้นฐานที่ดีต่อการเรียบเรียงความรู้ที่แต่ละคนมีอยู่หรือได้เรียนรู้  ให้มีความสมบูรณ์และพร้อมที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคนอื่นๆเป็นลำดับต่อไป   

[ดร. ดิศกุล เกษมสวัสดิ์]

เห็นด้วยกับการบ่นกับตนเองครับนอกจากจะเป็นหนทางในการปรับปรุงตนเองแล้ว ก็มีส่วนดีที่ไม่ต้องไปบ่นคนอื่นซึ่งจะทำให้การจัดการเรียนรู้สดุดได้

[แผ่นดิน]

• ขอบคุณกับการจุดประกายความคิดและให้เครดิตต่อการ "บ่นกับตัวเอง"  ซึ่งสะท้อนให้เห็นคุณค่าของการทบทวนและชำระเรื่องราวของตนเองและเรื่องราวของสิ่งรายรอบ
• บ่นกับตัวเองแล้ว  เราต้อง (บ่น) ต่อยอดกับคนอื่นด้วยใช่ไหมครับ

[คุณแว้บ]

เป็นมุมมองเรียบง่าย แต่เฉียบคมมากครับ

ทำให้ผมมองเห็นว่าอาชีพที่ดูจะแตกต่างแต่กลับเหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อ

ความคิดต่างๆ มันวนเวียนไปมาอยู่ในหัวเรานี่เองครับ "บ่น" ก็คือการไม่พอใจ ไม่สบายใจ หรือขัดใจกับสิ่งที่เห็น สิ่งที่เป็น บ่นอยู่ในใจก็คือการหาคำตอบว่าจะทำอย่างไร

ผมคงต้องบ่นกับตัวเองบ่อยๆ แล้วมาต่อยอด "บ่น" กับคนอื่นเหมือนอย่างที่คุณแผ่นดินว่าไว้แล้วล่ะครับ 

[บีเวอร์]

• ผมเคยเป็นผู้จัดรายการอยู่ช่วงหนึ่งครับอาจารย์ เพราะมหาวิทยาลัยนเรศวรมีสถานีวิทยุเป็นของตนเอง
• ช่วงนั้นผมได้รับผิดชอบครึ่งชั่วโมงครับทุกวันอังคารเป็นรายการสด ผมจัดร่วมกับเพื่อน ญ คนหนึ่ง
• การบ่นกับตนเองนั้น ผมทำประจำครับในช่วงจัดรายการ แต่การที่จะบ่นได้นั้นต้องมีข้อมูลเพียงพอ
• ส่วนการบ่นกับตนเองนั้นก็เช่นกัน ต้องมีข้อมูลของตนเอง การกระทำใดใดต้องมีสติจดจำและนำกลับมาประเมิน
• เพื่อการพัฒนาตนเองครับ
• ขอบคุณอาจารย์มากครับ