ก่อนทำ KM และ หลังทำ KM (ที่ไม่มีวันเสร็จ เพราะ KM อุปมา คือ อากาศที่หายใจ ต้องทำให้มีไว้เสมอ ขาดไม่ได้ และ KM ก็ไม่ใช่ อะไรที่ จะวัด แบบ KPI ปกติได้)
น่าที่จะประเมินในมุมมอง ดังนี้
-
ประเมินตนเอง (ครูสมพร สอนลิง สอนว่า ประเมินตนเองนั่นแหละ คือ การประมเนที่แท้จริง เราเป็นครู เราต้องประเมินตัวเราก่อน แล้วค่อยไปประเมินลิง) ลองสังเกตพฤติกรรมของตนเองว่า ก่อนทำ หลังทำ "สันดาน" เปลี่ยนไปไหม Paradigm เปลี่ยนไปไหม ในทางที่ดีนะครับ เช่น จากคนที่เอาแต่ใจตนเอง ขี้บ่น กลัว ระแวง ปากจัด ใจแคบ ลูกน้องเกลียด บ้าอำนาจ ด่ารอบวง เห็นคนอื่นโง่ ฯลฯ กลายมาเป็น ใจเย็น สุขุม เข้าใจคน มีความสุข เข้าใจตนเอง ฯลฯ ทำ KM แล้ว สันดานยังชั่วร้ายเหมือนเดิม แสดงว่า ทำ KM แบบหลงทางครับ เป็น KM แบบ Newtonian (แบบอุตสาหกรรม แบบผลิตเหมาโหล แบบผิดธรรมชาติ แบบคนบ้าอำนาจ แบบโดนบังคับ ฯลฯ)
- ประเมินสันดานตนเองแล้ว จึ่งค่อย ประเมินสันดานคนอื่นๆ
- ประเมิน กำลังสติ Sati capital ทั้งของเรา และทุกคนที่เกี่ยวข้อง ว่ามีมากขึ้น มีภูมิต้านทานต่อการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นไหม มีกึ๋น (sensing) มากขึ้นไหม เช่น ตัดสินใจได้ดี แม้นเวลาจะจำกัด ตัดสินใจในขณะที่จิตปกติ( ความคิดวิ่งอยู่ที่ รอบของ Alpha หรือ ต่ำกว่า) ฯลฯ
- ประเมินจาก ความร่วมมือ Collaboration capital ที่ ผู้คนมอบให้ เรารักที่ทำงานต่อ มีคนที่เต็มใจจะทำมากขึ้น ฯลฯ
- ประเมิน Network capital : จำนวน ภาคี เพื่อน พันธมิตร ผู้รู้ ฯลฯ ที่ได้รู้จักมากขึ้น
- ประเมินอื่นๆ เช่น ได้ เครื่องมือ (Tools) /ได้ Information (ความรู้ของคนอื่น ที่เขาบอกเรา)