อาชีพท้องถิ่น

ปลาร้าสับ

ข้าพเจ้ามีประสบการณ์ในการสอนนักเรียนระดับประถมศึกษาเป็นเวลา ๒๘ ปี ปัจจุบันรับผิดชอบงานห้องสมุดของโรงเรียน เมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ส. ๒๕๔๓ ข้าพเจ้าได้ย้ายมาทำการสอนที่โรงเรียน วัดหนองพิมาน มีความรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะตั้งแต่บรรจุมาก็ไม่เคยได้ย้าย การย้ายได้เขียนทุกปีแต่ไม่ได้ย้าย จึงมีความตื่นและเต้นเป็นธรรมดา เพราะรู้ข่าวว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนปฏิรูปการเรียนรู้ ก็เกิดความกลัวเป็นธรรมดา จะถอยหลังก็ถอยไม่ได้ เดินไปเดินมาก็มาถึงวันนี้ เรื่องที่ข้าพเจ้าประทับใจและชอบมาก คือ การจัดกิจกรรมการสอนเชื่อมโยงท้องถิ่น จากภูมิปัญญาท้องถิ่น รู้สึกตื่นตาตื่นใจและประทับใจเป็นที่สุดทั้งผู้เรียนและผู้สอน

ขั้นตอนในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้

- ได้สอบถามนักเรียนว่านักเรียนอยากเรียนอะไร

- นักเรียนเสนอว่าอยากเรียน....ด้านอาชีพ

- การทำอาหารขาย......จะขายอะไร

- นักเรียนเสนอหลายอย่างแต่.... ลงเอยด้วยการทำปลาร้าสับ (ซึ่ง เป็นของเหม็น ๆ เวลากินดึงหูก็ไม่ออก)- สอบถามเรื่องภูมิปัญญา เสนอมา ๒ ท่าน แต่เลือกเพียง ๑ ท่าน คือ นางบุญส่ง เปียวงศ์ ที่รู้จักกันดี คือผู้ใหญ่แมว

- ทำหนังสือขออนุญาตไปศึกษาดูงานที่บ้าน ซักถามถึงวิธีการ เครื่องปรุง และถามถึงปัญหาต่าง ๆ ที่นักเรียนสงสัย นักเรียน นำเอามาเสนอและรวบรวมความรู้ที่ได้รับ จัดทำเป็นหนังสือเล่มเล็ก

- เอาจริง....... ก็เริ่มทำหนังสือเชิญวิทยากรมาสอนที่โรงเรียนถึง ๒ ครั้ง นักเรียนเกิดความสนุกมากและเป็นที่ขึ้นชื่อของโรงเรียน หนองพิมาน จนกระทั้งเป็นหนึ่งผลงาน หนึ่งผลิตภัณฑ์ของโรงเรียน และได้นำไปจำหน่ายตามที่ต่าง ๆ ที่โรงเรียนของเราได้ ไปจัดนิทรรศการ โดยที่ครั้งหนึ่งโรงเรียนได้ไปนำเสนอผลงาน หนึ่งโรงเรียน หนึ่งผลิตภัณฑ์ ที่โรงเรียนกองบินโคกกระเทียม อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี

สิ่งที่ภาคภูมิใจที่สุดก็คือ ท่านหัวหน้าบุญส่งคุ้มงิ้ว หัวหน้าการประถมศึกษาอำเภอโคกสำโรง ในสมัยนั้น ได้นำผลงานของโรงเรียนเราไปทำวิทยานิพนธ์ เรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่น และได้รับคำชมเชยจากอาจารย์ที่