ยามพักเที่ยงของวันอาทิตย์ ที่ 4 ก. พ. 2550 ผมนั่งตากลมอยู่ริมทะเลน้อย สั่งอาหารมาทานมีแกงส้มปลา และทอดปลาดุก ถูกปากเขาทอดปลาดุกเก่งมาก...
ทานแล้วอร่อยลิ้น...ท่ามกลางลมโชยเย็นฉ่ำชื่นใจ มองไปท้องทะเลไกลสุดสายตาเวิ้งว้าง...ไร้ดอกบัวที่เคยเบ่งบานเต็มผืนน้ำ...แต่เย็นตาพาใจเย็นไปด้วย ที่ทะเลน้อย จังหวัดพัทลุงนี้
ถ้ามีเวลาและโอกาสให้เราน่ามานั่งริมฝั่ง เป็นทะเลสาบสงขลาตอนบน เป็นน้ำกล่อย ไม่เค็มมาก ทำให้เรานั่งรับลมเย็น ๆสบาย ๆไม่เหนียวตัวเหมือนอยู่ริมทะเลอ่าวไทย
ผมดื่มด่ำกับธรรมชาติพอประมาณก่อนลาจากจรเหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อนเลยครับ
กำลังจะทานอาหารกลางวันที่ริมทะเลน้อยครับ
มองวิวจากริมฝั่งทะเลน้อย...ยามกลางวัน
บรรยากาศสบายและคนไปเที่ยวก็ดูสบายๆดีนะครับ ช่วงนี้เข้าใจว่าอาจารย์ ผ่อนคลายบ่อยๆดูจากบันทึก
ทุกอย่างอยู่ที่ใจจริงๆนะครับ หากจิตใจดี สื่อออกมาได้ให้คนอื่นรับรู้ไปด้วย
แกงส้ม...นี่ทำให้ผมหิวข้าวขึ้นมาในบัดดล ครับ
.......................
กระผมขออนุญาตแก้ไขคำผิด ๑ จุดครับ
"น้ำหล่อย" เป็น "น้ำกร่อย" ครับผม
สวัสดีครับ คุณ
ขอบคุณมากครับที่มาแก้ไขคำให้ถูกต้อง คอผมพิมพ์ผิดจริง ๆ ครับ
ทานแกงส้มปลาน้ำจืดแต่จำชื่อไม่ได้แล้ว...อร่อยลิ้น...
คุณจตุพรยังไม่ทานข้าวมื้อค่ำหรือครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
+ ไม่ได้ไปนานเท่าไหร่แล้วครับ
+มีไม่มาก...นับตัวได้...มองดูเป็นผืนน้ำกว้างสะอาดตา...ต้องชมคนพื้นที่...ทำเป็นสถานท่องเที่ยว..เส้นทางที่ตรงลงจากเนินเขามาถึงริมทะเลขณะนี้เป็นถนนกว้างมาก...
+เหมาะกับเดือนนี้สำหรับคนมีคู่มีความรัก ถ้าได้มาตรงนี้ริมทะเลลมเย็นไม่เหนียวตัว...
+ลืมเสียเถิดความหวังที่ฝั่งจิต...ฮา ๆ เอิก ๆ
+ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ