คนอะไรรู้ไปหมด...
หลังจากที่เสร็จจากงานมอบบ้านที่สวนป่าท่านครูบา เรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับมาใส่เกียร์ว่างในช่วงวันเสาร์และวันอาทิตย์ ครับ แต่พอถึงวันจันทร์ ก็ต้องเข้าเกียร์หนึ่งเพื่อออกตัว เริ่มต้นงานอื่นๆที่รออยู่อีกมากมาย...แต่ถึงอย่างไรผมก็ค่อยๆออกตัวครับ ไม่ได้เร่งแบบกระชาก กลัวว่าเครื่องจะสะดุดครับ..ก็ด้วยที่ค่อยๆออกตัวก็เลยให้ผมพอมีเวลาดูหน้าดูหลัง ได้เลิกงานตามเวลาที่เป็นปกติบ้าง เหมือนอย่างเช่นวันนี้ครับ..พอถึงเวลา 16.30 น. ผมก็คว้า notebook กลับบ้านมาดูแลต้นไม้ ที่ปลูกไว้ทิ้งๆขว้างๆ ตั้งอาทิตย์กว่าแล้ว ระหว่างที่ผมนั่งพรวนดินให้กับต้นพญาวานร อยู่นั้นก็มีพี่คนหนึ่งครับเดินเข้ามาทักทาย ตามประสาครับ ..เพราะผมไม่ค่อยอยู่บ้าน พอคนเห็นผมอยู่บ้านก็เลยดูเป็นเรื่องแปลก...ก็เข้ามาทักทายคุยโน่นคุยนี่...
เมื่อพี่เขาเข้ามาก็นั่งคุยกันสัพเพเหระครับ..ส่วนใหญ่ผมจะเป็นผู้ฟัง..ในระหว่างที่คุยกันผมรู้สึกว่าพี่เขาจะ " รู้ "ทุกเรื่องไม่ว่าจะคุยเรื่องไหนพี่แกก็รู้ไปหมด จนบางทีผม ยังพูดไม่จบเลย พี่แกก็ยกมือ ปรางห้ามญาติ บอกว่ารู้แล้วๆ อ้าว! ผมก็ชักสงสัยว่าพี่แกรู้ได้อย่างไรนะ ผมยังพูดไม่จบเลย...เออ พี่แกเก่งจริง...มีอยู่ช่วงหนึ่งผมมีเรื่องให้พี่เขาได้พิสูจน์ ความรู้ขึ้นมา ไม่ได้คิดลองภูมิ พี่เขาหรอกนะครับ แต่ผมอยากรู้จริง เหมือนกับว่าผมเห็นช่องทาง มีตัวช่วยมาโปรดมางั้นเถอะ..เรื่องของเรื่องก็คือ..ผมเซ็ทค่าการถ่ายภาพ VDO ให้เป็นแบบ long play ไม่ได้ ก็เลยถามพี่แกว่า "พี่พอรู้วิธีการตั้งค่าไหม" พี่แกก็บอกว่ารู้ๆๆๆ ผมก็เลยรบกวนพี่แกตั้งให้ผม..พอยกกล้องไปให้พี่แกก็พลิกไปพลิกมา กดโน่น กดนี่ ผมก็ไม่พูดอะไร เพราะเราก็ไม่รู้..จนพี่เขาบอกว่า .."เออ ผมรู้นะแต่หาไม่เจอ.".อ้าว เป็นงั้นนไป..ผมก็ได้แต่หัวเราะครับ..บอกว่า .."ไม่เป็นไรครับ"...แล้ก็คุยกันอีกซักพักพี่แกก็กลับไป ผมก็รดน้ำต้นไม้ต่อครับ..
จากเหตุการณ์เล็กๆน้อยนี้ ผมก็กลับมานั่งคิด..ต่อครับ..คิดถึงคำว่า "รู้" กับคำว่า "เป็น" มันต่างกันนะ บางคนรู้เยอะมาก รู้ไปหมด แต่พอให้ลงมือทำจริงๆ ทำไม่ได้ ซึ่งเท่ากับว่า ทำไม่เป็น..ก็เลยมาคิดเปรียบเทียบกับการจัดการความรู้ครับ..หากว่าเราอ่านๆๆๆ อ่าน จนรู้ทุกเรื่อง ..แต่ไม่เคยเอาเรื่องที่ได้รู้นั้นมาลงมือปฏิบัติเลย..มันจะทำเป็นไหม..และเมื่อทำไม่เป็นมันจะเกิด..ความกระจ่างชัดหรือองค์ความรู้ใหม่ขึ้นหรือเปล่า..สุดท้ายผมก็นึกถึง คำที่บอกว่า...ปริยัติ...ปฏิบัติ...ปฏิเวช..การเรียนรู้ต้องเกิดจากการลงมือปฏิบัติ นั่นแหละนะ..
ผมว่าเราต้องคิดแล้วล่ะครับว่าจะ เป็นคนที่ " รู้ทุกเรื่อง" หรือเป็นคนที่ "เป็นทุกเรื่อง"...ดี..
ความเห็น (7)
ขอเป็นคนที่ เป็นบางเรื่อง แต่พร้อมที่จะเรียนรู้ทุกเรื่อง ได้ไหมค่ะ
ขอบคุณครับคุณคุณรัตติยาครับ...
......ต้องบอกว่าถูกต้องแล้วคร๊าบ..เพราะคงไม่มีใครที่จะเป็นซะทุกเรื่อง..แต่ที่ผมเขียนไปหมายถึง คนที่เอาแต่รู้ๆๆๆ อ่านๆๆๆ แต่ไม่รู้จักลงมือทำซักที ..มันก็เลยไม่เป็นซักทีหรือซักเรื่อง..แต่ถ้าเรา รู้ แล้วเลือกลงมือทำ..ในสิ่งที่คิดว่าตนเองถนัด..มันก็น่าจะมีเรื่อง ที่ "รู้" แล้วก็ "เป็น" อยู่บ้างแหละครับ..
เฮ้อ...แล้วรู้ไม่กี่เรื่องแต่ต้องทำทุกเรื่องนี่หละคะ
