สวัสดีค่ะ คุณ ตันติราพันธ์
ความหวังยังมีค่ะ...อย่าทำร้ายตนเองเลยนะคะ
สาธุ ค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่ให้ข้อคิดและเล่าเรื่องนี้มา เพราะบางครั้งสิ่งที่เล่าคาดไม่ถึง ไม่ได้นึก ซึ่งยังวนอยู่ในความมืดมนหาทางออกไม่ได้เหมือนคนจมน้ำ พอได้อ่านเรื่องนี้ก้ออาจทำให้คิดได้ว่า ตัวเราของเรา เราควรรักตัวเราก่อน เราแค้นและโมโหเขาหรือเธอก็ไม่ได้เกิดประโยชน์กับเราดันแต่จะทำให้ทุกข์และรุ่มร้อนซักเปล่าๆ เรามาทำให้ตัวเองมาค่าดีกว่า อภัยหรือทำไม่รู้ไม่ชี้ไปซะ มันอาจดีกว่าก้อได้ ขอบคุงนะค่ะ
ตอนนี้เราจะหาความยุติธรรมให้กับใจเราบ้าง อนุโมทนาสาธุ ขอสิ่งดีๆ ที่คุณมอบให้ผู้อื่นจงมีแด่คุณ พบความสุขความเจริญเถิดค่ะ
สวัสดีค่ะ พอลล่าแวะมาอ่าน หาประสบการณ์ค่ะ โอมเพี้ยง ขอให้อย่าเป็นเราเลยนะคะ พี่รุ่งสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะ
ครูอ้อย,คุณยา และน้องพอลล่า
ขออภัยด้วยค่ะ ไม่นึกว่าจะมีใครแวะเข้ามาอ่านบันทึกเก่าๆ
ได้ทบทวนไปพร้อมๆกันอีกสักครั้งนะคะ
เป็นประสบการณ์ ที่ไม่ต้องเกิดกับใครจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ความทุกข์ทำร้ายคนให้อยู่อย่างซังกะตาย
หมดอาลัยตายอยาก
ขอเพียงสักครั้งหนึ่งจะได้ช่วยเหลือให้คนทุกข์
กลับมามีสุขบ้าง แม้เพียงเล็กน้อย ก็ดีใจแล้วค่ะ
ขอบคุณทั้งสามท่านเลย
พอได้อ่าน...ก็ปลงค่ะ...ดิฉันก็เจอที่สามีมีเมียน้อย....จะพยายามไม่ให้ตัวเองเป็นทุกข์...ขอให้สามีกับเมียน้อยมีความสุข...เจอแต่สิ่งดีดี... สาธุ
สัพเพสัตตา
อเวรา โหนตุ
อัพยาปัชฌา โหนตุ
อะนีฆา โหนตุ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ....สาธุ
สวัสดีค่ะคุณorawan
เป็นการตัดกรรมที่ดีต่อกันค่ะ
ขอให้มีความสุขด้วยกันทุกคน
พบกันชาติต่อไป ก็จะไม่มีกรรมลำบากใจมาผูกพัน
และขออนุโมทนาในกุศลจิต
ที่แผ่เมตตาแก่กันค่ะ
สาธ สาธุ สาธุ