การสอนแบบตายตัวกับการสอนแบบเน้นคนไข้ศูนย์กลาง
มานั่งทบทวนตัวเองหลังมีเวลาว่าง
การประชุมบ่อยๆ บ่อยๆ ทำให้ตัวเองรู้จักค่าของเวลามากขึ้น ว่าเดี๋ยวจะไม่มีเวลาแล้วนะ เหอๆ ทุกวันนี้กลายเป็นเช้านั่งอ่านเนื้อหาประชุม บ่ายเข้าประชุม จนหัวหมุนไม่มีเวลานึกเรื่องมาเขียนบันทึกเหมือนเดิมอีก
และที่รู้สึกอายอย่างหนึ่ง คือ คุณหมออรุณช่วยดำเนินการเรื่องต่างๆ มากมายในที่ประชุมเบาหวาน แต่ผมรู้สึกได้ดำเนินการน้อยมาก ของตัวเองยังทำไม่เรียบร้อยดีเลย เนื้อหาที่เตรียมสอนยังไม่ได้พิมพ์ภาษาไทยออกมาสักที
ผมคงต้องบริหารเวลาให้มากกว่านี้แล้ว
เมื่อวานนี้ประชุมเรื่องเบาหวาน ผมก็นั่งนึกไปเรื่อยๆ ได้ความเห็นพี่ๆ หลายท่านเรื่องการสอนคนไข้เบาหวาน
การสอนแบบตายตัวกับการสอนแบบเน้นคนไข้ศูนย์กลางทั้ง 2 แบบมีข้อดีข้อเสียต่างกัน
ข้อดีของแบบตายตัว (จากหมออรุณครับ) คือ
- คนสอนคุมเกมส์ได้ว่าจะให้ดำเนินการยังไง
- เนื้อหาสอนได้ครบ
- สำคัญ คือ ถ้าเราไม่รู้คนไข้แบบไหนเราสอนแบบรวมไปหมดจะคลุมได้ดีกว่า
- เหมาะกับเคสที่มีเวลาสอนจำกัด
ข้อเสียแบบไม่ตาย เอ้ย คนไข้ศูนย์กลาง
- ตรงข้ามกับแบบตายตัวพอดีเลยครับ ไม่ว่า คนสนคุมไม่ได้ว่าจะพูดอะไร
- เนื้อหาอาจได้ไม่ครบ แปรตามเรื่องที่คนไข้ถามไปเรื่อย
- ถ้าคุมไม่ได้อาจกลายเป็นการเปิดให้คนไข้พูดสัพเพเหระไป
- ต้องใช้เวลสอนนาน กล่าวคือ รอคนไข้หายสงสัยค่อยเดินเรื่องต่อไปได้
อ่านเองแล้วรู้สึกเเปลกๆ เหมือนกัน...เอาละครับหมดเวลาพอดีขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ เย้ๆ เลิกเวรแล้ว
