สู้ๆ คะ เดี๋ยวก็จบแล้ว เหนื่อยแป๊ปเดียวนะ เป็นกำลังใจให้นะ ศิษย์เก่า มช.ปโท คะ วิทยานิพนธ์เนี้ยคือสุดยอดของชีวิตตอนนั้นแล้วคะ
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังไม่ได้เรียนโท แต่ก็แวะมาอ่านบันทึกนี้ เพื่อเก็บข้อมูลไปก่อนนะค่ะ
สู้ ๆ นะค่ะ
ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกคนมากเลยนะคะ ... ดีใจจังที่มีรุ่นพี่ มช. และเพื่อนร่วมทาง มาให้คำแนะนำ และเป็นกำลังใจ ติมจะพยายามสู้ๆจ้า ตอนนี้ก็ดำผุด ดำว่าย อ่านเยอะๆๆ จ้า
ขอบพระคุณทุกท่านจากใจจริงค่า @^/\^@
แสดงว่า ทุกวันนี้ยังมีเขาพิงกัน ... น่าตื่นเต้นจัง ... ยิ่งฟัง ติมเล่าเรื่อง มช. ยิ่งอยากกลับไปเยี่ยมบ้าน ... วิ่งขึ้นดอย .... กินข้าวที่ฝาย .... ไปรอสาวที่หอสีชมพู... ว้าว .... เอ้า ยังไง ผมจะมีโอกาสไปบรรยายแถว คณะเภสัช มช. จะ mail บอกนะจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน.... ขอให้สนุกนะครับ.... กับการทำงาน KM
แสดงว่า ตำนานเขาพิงกัน มีมานานแสนนานแล้วเหรอคะ...เดี๋ยวนี้ยิ่งมีเยอะขึ้น
เดือนก่อน มี มหกรรมดนตรี Story of love song ที่ลานควายยิ้ม หน้าคณะมนุษย์ สนุกดีค่ะ
ช่วงประเพณีเดินขึ้นดอย ติมก็ไปมาเป็นปีที่ 10 แล้ว แต่รู้สึกว่าปีนี้จะเหนื่อยเป็นพิเศษ .. สงสัยแก่ สุกงอมแล้ว ขึ้นไปถึงหอบเป็น ป้า เลย ไม่ไหวๆ :P
ยังไง รุ่นพี่ อาจารย์ ดร. ประชาสรรค์ ก็เมลหรือ MSN มาบอกก็ได้ค่ะ
ผมมีงานที่เชียงใหม่ บ่ายวันที่ 11 มีนาคม หากมีเวลาอาจจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ.. พอดี เดินทางไปเป็น Modulator ที่ จ. ลำปาง แต่จะไปขึ้นเครื่องกลับ กรุงเทพ ที่เชียงใหม่ .... สนใจมหกรรมดนตรี Stoty of love song ยิ่งบรรยากาศ ยามค่ำ ใน ม. แล้ว ยิ่งอบอวนไปด้วยสุนทรีย...
เดินทางปลอดภัยครับ... ไปสอนหนังสือ เพื่อสร้างชาติ คงมีโอกาสได้พบเจอกันครับ... วิทยานิพนธ์ เป็นอย่างไรบ้าง ... progress ด้วย Process ที่ perfect คงไม่มี problem อะไรมากใช่ไหม .... paper คงจะสมบูรณ์ แล้วก็รอ present อาจารย์ที่ปรึกษา ใช่ไหม (มาแบบ อักษร P)