“ มนุษย์ทองคำตนที่แปดแห่งวัดเส้าหลิน “
ของ Giddens
ฉันอ่านจบลงในสองวัน เพราะอ่านยามว่าง ตอนท้ายเล่ม
มีการพูดคุย แนวคิด ที่มาที่ไปของการเขียนเรื่องด้วย
เขาเล่าว่า เขามีประสบการณ์ ตอนเรียนในมหาวิทยาลัย
ที่ จะจบแหล่ ไม่จบแหล่ มีอาจารย์ที่พูด และสร้างแรงกดดัน
ให้เขาอย่างมากแต่ก็มีอาจารย์บางท่านที่ ไม่สร้างแรงกดดัน
และให้กำลังใจก็มี
Giddens เล่าว่า บางครั้ง ครูก็ต้องกดดันศิษย์
ด้วยความรักและนั่นเป็นแรงผลักให้เรา ไปสู่การเติบโต
ในวิญญาณ
กับตัวละคร ในหนังสือเล่มนี้ 3 หนุ่มที่มาอยู่วัดเส้าหลิน
คนหนึ่งต้องการเป็นวีรบุรุษ
คนหนึ่งต้องการฝึกวิชาตามตามพ่อที่เป็นแม่ทัพ
คนหนึ่งเข้ามาเพื่อเป็นนักเขียนเรื่องยุทธภพ......
ต้องอยู่แบบต่ำค่าที่สุดใน วัดเส้าหลิน เป็นชนชั้นแรงงาน
และต้องแอบเรียนวิชาต่างๆ
เจ้าอาวาส ไม่ได้สนใจ สอนตรงๆ มีแต่สร้างแรงกดดัน
และแอบแนะวิชาให้โดยที่ศิษย์ไม่รู้ตัว แต่เมื่อวิกฤต
เจ้าอาวาส ก็จะมาช่วยเสมอ
ฉันชอบ ที่ Giddens มอง เรื่องร้าย ให้ สร้างสรรค์
ไม่ใช่ แสร้งมอง แต่มุมมองแบบนี้มีค่ามาก
“ แรงกดดัน “
ทุกแรง ที่เกิดในชีวิตเรา เป็นสิ่งมีค่า และไม่ควรไปโกรธ
คนๆนั้น หรือ ครู คนนั้น...... หรือสิ่งเหล่านั้น
บางที “ ความทุกข์ “ ทั้งหลาย ขอให้เป็นพลัง