ได้เวลาเคลื่อนทัพตะลุยสู่ค่ายการเรียนรู้อีกครั้งแล้วครับ กับโครงการ “คนพันธ์ S : ภาค Life & Learn รุ่นที่ 6” เป็นโครงการพัฒนาทักษะการเรียนรู้เบื้องต้น ของบริษัท เอส ซี ไอ แพลนท์ เซอร์วิสเซส จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทฝ่ายซ่อมบำรุงของเครือซิเมนต์ไทย ในรุ่นนี้มีพนักงานร่วมโครงการทั้งหมด 33 คน ..การมาครั้งนี้ทางทีมคุณอำนวยเราเตรียม ให้พนักงานเรียนรู้จากการส่งมอบบ้าน...
ทีมคุณอำนวยเริ่มวางแผน สร้างโจทย์ ให้กับผู้เรียน ตั้งแต่ การเดินทางซึ่งเราเดินทางด้วยรถตู้ทั้งหมด 4 คัน แต่นัดเวลาไม่ให้มาตรงกัน ส่วนรถสัมภาระตอนแรกจะเตรียมรถปิคอัพให้..แต่พอถึงวันจริงไม่มีรถให้..เป็นโจทย์แรกที่เราสร้างสถานการณ์ ให้พนักงานได้เจอกัน..พร้อมกันนั้นทีมคุณอำนวยเราติดประชุมจึงให้พนักงานเดินทางล่วงหน้ากันก่อน..แล้วเราเดินทางตามมาทีหลัง..
ระหว่างที่พนักงานเดินทางนั้นผมได้วางสายลับประจำขบวนรถของทีมพนักงานไปด้วย ได้โทรศัพท์สอบถามสถานการณ์จากสาย ตลอดเวลาเพื่อ ทราบสถานการณ์ ..ก็พอได้ทราบว่ามีความไม่พอใจเรื่องการจัดรถกัน..ผมยิ้มในใจแล้วครับว่าโจทย์มราสร้างไว้กำลังทำงานแล้ว..จึงได้กำชับให้สายรายงาน ความเคลื่อนไหวตลอดเวลา เพื่อกันสถานการณ์ที่เกินกว่าจะควบคลุม..แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ผมและทีมคุณอำนวยเดินทางมาถึงสวนป่าในช่วงเย็นครับ (ได้พบกับคุณอุทัย อันพิมพ์) พอไปถึงก็เห็นพนักงานกำลัง ช่วยกันเรียงอิฐตกแต่งบริเวณบ้านกันอยู่..ทุกคนต่างก็ช่วยกันทำงานอย่างขมักเขม้น และสนุกสนาน..จนผมคิดว่าสงสัยโจทย์ที่เราสร้างไว้จะไม่เกิดผลซะแล้ว..ผมเริ่ม หามุขสำรอง ว่าเย็นนี้จะให้เรียนรู้จากอะไรดี..
ผมจึงเดินออกจากกลุ่มที่ทำงานออกมา กางเต๊นท์เตรียมที่หลับที่นอน ระหว่างกางเต๊นท์ก็คิดหามุขไปด้วย พอกางเต๊นท์เสร็จเดินไปสมทบกลุ่มพนักงานที่บ้านหกเหลี่ยม เห็นกำลังนั่ง Reflection กันอยู่ บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด จึงเข้าไปนั่งฟังด้วย พอได้ฟังประเด็นที่เขากำลังคุยกัน ผมยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เพราะเขากำลังคุยกันถึงโจทย์ที่สร้างไว้แต่แรก ส่วนใหญ่บ่นเรื่องความไม่พร้อมของการเดินทาง พร้อมกับตั้งคำถามให้กับทีมคุณอำนวย..
เมื่อมีคำถาม จากผู้เรียน และส่วนใหญ่ก็หวังว่าจะได้คำตอบ..เข้าใจผิดซะแล้ว..คุณอำนวยไม่มีคำตอบให้ แต่ผมกลับ ลุกขึ้นไปหยิบกระดาษ Flip chart พร้อมปากกาเมจิก และแบ่งกลุ่มพนักงานออกเป็น 3 กลุ่มพร้อมกับหยอดคำหวาน ว่า ........
..........“ ขอบคุณทุกคนที่ร่วมกันฝ่าฝัน กับอุปสรรคกับการเดินทางมาถึงที่หมายจนได้ ถ้าเป็นผมคงไม่มาแล้วล่ะ ผมนี่แย่จริงๆ ขอทุกคนด้วยนะครับ” .....ผมเริ่มด้วยบทอ้อนครับ..โชคดีที่ไม่มีใครยก..อาวุธเบื้องล่างขึ้นมาสะกิดผม..จึงเป็นโอกาสที่ผมจะเข้าสู่บทเรียนธรรมชาติต่อได้ง่ายขึ้น ..ผม ตั้งโจทย์ ให้ทุกคนคิดถึงจุดเรียนรู้จากการเดินทางในวันนี้ พร้อมทั้งขอให้ช่วยกันคิดถึงวิธีการที่ไม่ให้เกิดปัญหาอย่างเช่นวันนี้อีก (อ้อนอีก บอกว่าขอคำแนะให้กับผมด้วย)...เมื่อทั้งสามกลุ่มช่วยกันระดมความคิดเพื่อที่จะสั่งสอนผมเสร็จแล้ว เป็นเหมือนการหาคำตอบให้กับตำถามที่เขามี ด้วยตัวเอง ก็ให้ตัวแทนแต่ละกลุ่มนำนำเสนอ ..เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน.. แล้วผมก็ถามตบท้ายว่า ..สรุปว่าวันนี้...เราได้เรียนรู้ใช่ไหม เราเรียนรู้จากอะไร..ใครเป็นคนสอนเรา ใครเป็นคนตอบคำถามเรา...ส่วนใหญ่ตอบว่าเราได้เรียนรู้..และบางคนยังบอกอีกว่าเราถูกหลอกให้เรียนรู้ อย่างไม่รู้ตัว....
สำหรับผมเอง วันนี้ได้บทเรียนถึงบทบาทการเป็นคุณอำนวยเพิ่มเติมดังนี้ครับ...มาเก็บเกี่ยวเทคนิคคุณอำนวยค่ะ
มาเรียนรู้ค่ะ เพิ่มอีก 2 ข้อจากสถานการณ์
*ชัดเจนในเป้าหมาย
* มั่นคงในอารมณ์
เรียนคุณภูคา
ได้เพิ่มเติมอีก 1 ข้อ ค่ะ
เป็นคุณอำนวย ต้องรู้จักมีมุขสำรองไว้เยอะ ๆ
ขอบคุณทุกท่านครับ...